Γιατί σαλπάρουμε για τη Γάζα

(η συνέντευξη μεταφράστηκε και αναδημοσιεύεται με την άδεια της Silvia Kattori)

Η Γκρέτα Μπερλίν, 66 ετών, είναι επιχειρηματίας από το Λος Άντζελες. Είναι μητέρα δύο παιδιών, Παλαιστίνιο-Αμερικανών, και έχει επισκεφθεί τα κατεχόμενα εδάφη δύο φορές τα τελευταία τέσσερα χρόνια με το Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης. Είναι επίσης μέλος των Γυναικών με τα Μαύρα στο Λος Άντζελες.
Είναι μία από τους πολλούς ανθρώπους που οργάνωσαν ένα ασυνήθιστο σχέδιο, να ναυλώσουν ένα καράβι για τη Γάζα. Σκοπεύουν να προκαλέσουν τον ισχυρισμό του Ισραήλ ότι δεν κατέχει πλέον τη Γάζα. Μιλώντας μαζί της εξηγεί τους λόγους για τους οποίους εκείνη και άλλοι θαρραλέοι άνθρωποι σαλπάρουν.

Σίλβια Καττόρι: Στο δελτίο της αποστολής δηλώνετε «Προσπαθήσαμε να εισέλθουμε στην Παλαιστίνη από το έδαφος. Προσπαθήσαμε από αέρος. Τώρα θα πάμε από τη θάλασσα». Πρόκειται για μια εξαιρετική απόπειρα. Γιατί ειδικά στη Γάζα; Και γιατί να πάτε με πλοίο σ’ ένα από τα πιο περιπολούμενα μέρη στον κόσμο;

Γκρέτα Μπερλίν: Το Ισραήλ λέει ότι η Γάζα δεν είναι πλέον κατεχόμενη. Αν λοιπόν αυτό είναι αλήθεια, τότε έχουμε κάθε δικαίωμα να την επισκεφθούμε. Η αλήθεια είναι ότι το Ισραήλ ελέγχει κάθε σημείο εισόδου στη Γάζα και ότι ο πληθυσμός είναι εντελώς απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι διεθνείς δεν μπορούν πλέον να περάσουν από τα σύνορα της Αιγύπτου και, φυσικά, το πέρασμα του Ερέτζ που τη συνδέει με το Ισραήλ είναι κλειστό σχεδόν για τους πάντες.
Επομένως, 50 με 80 από μας, άντρες και γυναίκες, θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας από την Κύπρο προς το τέλος αυτού του καλοκαιριού. Πολλοί από μας είναι άνω των 50 ετών και προερχόμαστε απ’ όλο τον κόσμο… Παλαιστίνιοι, Ισραηλινοί, Αυστραλοί, Έλληνες, Αμερικανοί, Ισπανοί, Ιταλοί, απλά για να αναφέρω μερικούς… θα σαλπάρουμε με ένα πλοίο που λέγεται FREE GAZA (Ελεύθερη Γάζα). Μία από τους επιβάτες μας, η Hedv Epstein, είναι επιζήσασα του ολοκαυτώματος και δύο ή τρεις Παλαιστίνιοι είναι επιζήσαντες της Νάκμπα.
Σε πολλούς από εμάς επίσης έχει απαγορευτεί η είσοδος στα κατεχόμενα εδάφη, επειδή γίναμε μη βίαιοι μάρτυρες των ενεργειών του Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων.

Σίλβια Καττόρι: Αυτό το ταξίδι συμπίπτει χρονικά με την αναχώρηση του Exodus (Έξοδος) από τη Μασσαλία για την Παλαιστίνη, πριν από 60 χρόνια, στις 27 Ιουλίου του 1947. Επέβαιναν σε αυτό 4.500 εβραίοι πρόσφυγες. Ήταν σκόπιμη η χρονική σύμπτωση;

Γκρέτα Μπερλίν: Πρόκειται απλώς για σύμπτωση. Ο λόγος που φεύγουμε το καλοκαίρι του 2007 είναι επειδή είναι η δεύτερη επέτειος της «αποκαλούμενης αποχώρησης» του Ισραήλ από τη Γάζα. Έκτοτε ή Γάζα είναι ακόμη πιο πολιορκημένη και οι άνθρωποι ζουν σε πολύ χειρότερες συνθήκες. Σκοπεύουμε να προσελκύσουμε την προσοχή του κόσμου στην απίστευτη έλλειψη ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων.

Σίλβια Καττόρι: Το να εισέλθετε στα ύδατα της Γάζας δεν θα είναι και τόσο εύκολο. Πιστεύετε αλήθεια ότι θα σας το επιτρέψει το ισραηλινό ναυτικό;

Γκρέτα Μπερλίν: Το Ισραήλ δεν έχει κανένα δικαίωμα να μας εμποδίσει. Άρα θα πάμε. Το διεθνές δίκαιο λέει ότι έχουμε το δικαίωμα να επισκεφθούμε τη Γάζα. Θυμάστε, τον Ιούλιο του 2005, όταν το Ισραήλ ανακοίνωσε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η Γάζα δεν είναι πλέον κατεχόμενη; Εάν δεν είναι πια κατεχόμενη, γιατί να μην επιτρέπεται να πάμε;
Ας αποδείξουν οι ισραηλινές αρχές ότι δεν είναι πλέον κατεχόμενη αφήνοντάς μας να εισέλθουμε. Αυτό το ταξίδι είναι μια απόπειρα να προκαλέσουμε τις δηλώσεις του ίδιου του Ισραήλ. Μας έχουν προσκαλέσει πολλές ΜΚΟ να πάμε και να επισκεφθούμε τις εγκαταστάσεις και τις κλινικές τους. Γιατί θα πρέπει το Ισραήλ να έχει το δικαίωμα να μας αρνηθεί αυτές τις επισκέψεις;
Αφήστε με να το επαναλάβω. Πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να προσελκύσουμε την προσοχή του κόσμου στο γεγονός ότι ο στρατιωτικός αποκλεισμός του Ισραήλ προκαλεί το θάνατο των ανθρώπων στη Γάζα. Φυσικά γνωρίζουμε ότι αυτό το ταξίδι θα είναι δύσκολο, αλλά είμαστε αποφασισμένοι. Μπορούμε είτε να παραπονιόμαστε για την αδράνεια της διεθνούς κοινότητας, ή μπορούμε να κάνουμε κάτι ώστε να τους αναγκάσουμε να ανακαθίσουν και να δώσουν σημασία. Εάν εκείνοι από μας που έχουν ήδη δει τη σοβαρότητα της κατάστασης δεν κάνουν τίποτα γι’ αυτό, τότε τι αξιοπιστία θα έχουμε απέναντι στους κατεχόμενους Παλαιστινίους;
Σχεδιάζουμε αυτό το ταξίδι εδώ και πολύ καιρό, αναλογιζόμενοι με προσοχή τον καλύτερο τρόπο να δείξουμε την υποστήριξή μας. Συζητήσαμε το ενδεχόμενο να πάμε να υποστηρίξουμε το δικαίωμα της επιστροφής των Παλαιστινίων του 1948. Θα έπρεπε το ταξίδι μας να είναι μια δήλωση για τα 60 χρόνια της κατοχής; Αλλά αποφασίσαμε ότι έχει μέγιστη σημασία να προκαλέσουμε τον ισχυρισμό του Ισραήλ ότι η Γάζα δεν είναι πια κατεχόμενη, ότι οι άνθρωποί της είναι ελεύθεροι.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα ύδατα της Γάζας για τα 40 χιλιόμετρα της ακτογραμμής της ανήκουν στους Παλαιστινίους και το Ισραήλ δεν έχει κανένα δικαίωμα να ελέγχει αυτά τα ύδατα. Ακόμα και οι συμφωνίες του Όσλο λένε ότι η ακτή της Γάζας ανήκει στους ανθρώπους που ζουν εκεί.

Σίλβια Καττόρι: Τι θέλετε ν’ αποδείξετε;

Γκρέτα Μπερλίν: Θέλουμε ν’ αποδείξουμε ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ λιμοκτονούν το λαό της Γάζας επειδή εξέλεξε δημοκρατικά τη Χαμάς. Ελπίζουμε να αφυπνίσουμε τη συνείδηση του κόσμου, «Ξυπνήστε. Δεν μπορείτε να αγνοείτε τα εγκλήματα του Ισραήλ. Δεν μπορείτε να κλείνετε άλλο πια τα μάτια σας μπροστά στην αργόσυρτη γενοκτονία των Παλαιστινίων».
Είναι σημαντικό να φανεί ότι το Ισραήλ είπε ψέματα. Η Γάζα ουδέποτε απελευθερώθηκε. Τα ισραηλινά πολεμικά πλοία εξακολουθούν να εξαπολύουν πυρά στους ψαράδες, κι έχουν σκοτώσει πολλούς από αυτούς τα τελευταία δύο χρόνια. Τι έκαναν εκείνοι οι άνθρωποι πέραν του να ψαρεύουν για να θρέψουν τις οικογένειές τους; Τι είδους κακία κάνει το Ισραήλ να πυροβολεί ανθρώπους που είχαν το δικαίωμα να ψαρεύουν στα δικά τους νερά;

Σίλβια Καττόρι: Πιστεύετε πραγματικά ότι μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη στρατιωτική δύναμη του Ισραήλ;

Γκρέτα Μπερλίν: Θα το προσπαθήσουμε. Η αποστολή μας είναι να πάμε στη Γάζα. Φυσικά, υποθέτουμε ότι θα μας σταματήσουν. Ωστόσο, θα επιμείνουμε ότι έχουμε το νόμιμο και ηθικό δικαίωμα να πάμε. Και, έχουμε αρκετά μέσα ενημέρωσης επιβιβασμένα για να πούμε την ιστορία προς τα έξω, οπότε αφήστε τους να προσπαθήσουν να μας σταματήσουν. Θα αναφέρουν στα ρεπορτάζ τους ότι «η ελευθερία της Γάζας» του Ισραήλ είναι η απόλυτη φάρσα, τα εδάφη της είναι ακόμη κατεχόμενα και οι άνθρωποί της κατατρομοκρατούνται καθημερινά.

Σίλβια Καττόρι: Η αποστολή σας γίνεται περισσότερο για πολιτικούς λόγους λοιπόν;

Γκρέτα Μπερλίν: Ναι. Η Γάζα δικαιούται να είναι ελεύθερη. Ο σκοπός μας δεν είναι να παραδώσουμε τρόφιμα ή φάρμακα, αν και θα τα μεταφέρουμε στο καράβι. Όπως κάθε λαός, ο λαός της Γάζας θέλει να μπορεί να ταξιδεύει, να εμπορεύεται, να εργάζεται εν ειρήνη και να έχει το δικαίωμα να είναι κύριος της μοίρας του. Θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να πετάξουν από το αεροδρόμιό τους, που το Ισραήλ κατέστρεψε πριν από πέντε χρόνια και θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να ψαρεύουν στη θάλασσά τους.
Φυσικά, η ανθρωπιστική καταστροφή είναι σημαντική, αλλά είναι ζωτικής σημασίας για το λαό να είναι ελεύθερος. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ορθώσει το ανάστημά της και να τους βοηθήσει να επανιδρύσουν τις εσωτερικές υποδομές για να οικοδομήσουν την κοινωνία τους. Αλλά η αποστολή μας είναι να περάσουμε στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ, στην ΕΕ το μήνυμα ότι φέρουν ευθύνη για την ευημερία 1,4 εκατομμυρίου ανθρώπων.

Σίλβια Καττόρι: Πρόκειται για ένα μεγαλόπνοο σχέδιο.

Γκρέτα Μπερλίν: Οι Παλαιστίνιοι δεν πήραν ουδέποτε τίποτα με όλα αυτά τα φερόμενα ως ειρηνευτικά σχέδια. Κάθε διεθνής προσπάθεια απέτυχε. Ένα μέρος των ελπίδων μας είναι να ανατρέψουμε την παραπληροφόρηση που διαδίδεται σχεδόν για 60 χρόνια προς όφελος του Ισραήλ αντί της αληθινής ιστορίας του διωγμού των Παλαιστινίων.
Ο κόσμος δεν μπορεί να περιμένει άλλο πια το Ισραήλ να αποφασίσει να έρθει στο τραπέζι των ειρηνευτικών συνομιλιών. Ακόμη και οι ΜΚΟ δεν μπορούν να πουν την πραγματική ιστορία από φόβο ότι θα χάσουν τη διεθνή υποστήριξη. Περισσότερα από 65 ψηφίσματα του ΟΗΕ έχουν προσπαθήσει να κάνουν το Ισραήλ να συμμορφωθεί, ωστόσο οι ΗΠΑ έχουν ασκήσει βέτο σε κάθε ένα από αυτά. Για 60 χρόνια οι Παλαιστίνιοι περίμεναν τη δικαιοσύνη. Για πόσο ακόμη πρέπει να πληρώνουν το τίμημα γι’ αυτό που έκανε η Ευρώπη στους Εβραίους; Για πόσο ακόμη η διεθνής κοινότητα θα στρέφει τα νώτα και θα λέει «Δεν είδα, δεν ξέρω».

Σίλβια Καττόρι: Ελπίζετε ότι θα έρθουν μαζί σας κι άλλα πλοία κι άλλοι καπετάνιοι;

Γκρέτα Μπερλίν: Κάθε άνθρωπος που έχει καράβι, κάθε άνθρωπος που θέλει να έρθει μαζί μας στο σπάσιμο της πολιορκίας είναι ευπρόσδεκτος. Όσο περισσότερα πλοία έρθουν, τόσο μεγαλύτερες και οι πιθανότητα να ακουστούμε.

Σίλβια Καττόρι: Δεν χρειάζεται κάποιο θάρρος για να βάλετε μπροστά ένα τέτοιο σχέδιο;

Γκρέτα Μπερλίν: Πιστεύω ότι αν οι Hedy Epstein στα 82 και η Mary Hughes στα 73 και τόσοι άλλοι στα 70 και στα 80 τους μπορούν να κάνουν αυτό το ταξίδι, τότε μπορώ κι εγώ. Δεν νομίζω ότι κανείς από μας είναι γενναίος. Νομίζω ότι είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε τις φωνές των Παλαιστινίων να ακουστούν, και, αν μπορούμε να βοηθήσουμε, οφείλουμε να το κάνουμε. Δεν μπορούμε να στρέφουμε τα νώτα μας ενώ το Ισραήλ βομβαρδίζει καθημερινά γυναικόπαιδα.

Σίλβια Καττόρι: Γιατί νοιάζεστε τόσο πολύ για την υπόθεση των Παλαιστινίων;

Γκρέτα Μπερλίν: Όταν ζούσα στο Σικάγο, στο Ιλινόις, παντρεύτηκα έναν παλαιστίνιο πρόσφυγα του 1948. Τότε ήταν που άρχισα να μαθαίνω την αλήθεια για την εθνοκάθαρση από το Ισραήλ 750.000 Παλαιστινίων με σκοπό να ιδρυθεί το εβραϊκό κράτος. Καθώς αναμείχθηκα περισσότερο τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, μια ομάδα με τον τίτλο Λίγκα Εβραϊκής Υπεράσπισης απείλησε ότι θα σκότωνε δύο μικρά παιδιά αν συνεχίζαμε να εργαζόμαστε για την δικαιοσύνη υπέρ των Παλαιστινίων.
Σχεδόν για 20 χρόνια άφησα τον αγώνα, μεγαλώνοντας τα παιδιά μου και κοιτώντας την καριέρα μου. Δεν θα διακινδύνευα την ασφάλειά τους για μια υπόθεση που υποστήριζα.
Το 1997, με τα παιδιά μεγαλωμένα και φευγάτα, άρχισα να γράφω επιστολές και να αγωνίζομαι και πάλι. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχαν περάσει σχεδόν 20 χρόνια και η κατάσταση για τους Παλαιστινίους χειροτέρευε μέρα με τη μέρα. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 2000, ο Mohammed Al Dura, ένα 12χρονο αγόρι στη Γάζα, δολοφονήθηκε από ισραηλινό ελεύθερο σκοπευτή. Κάποιος απλώς έτυχε να καταγράψει το περιστατικό σε βίντεο. Ένιωσα αποστροφή και επέστρεψα.
Όταν η Ρέιτσελ Κόρι καταπλακώθηκε το Μάρτιο του 2003 και ο Τομ Χάρνταλ πυροβολήθηκε στο κεφάλι λίγες μέρες αργότερα, και οι δύο αγωνιστές υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με το Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης (ISM) στη Γάζα, δεσμεύτηκα να πάω στα κατεχόμενα εδάφη να δω η ίδια τι κάνει το Ισραήλ σ’ ένα λαό που κατέχει.

Σίλβια Καττόρι: Το ISM δεν θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από το Ισραήλ;

Γκρέτα Μπερλίν: Βασικά, όχι. Αυτοί που έχουμε γίνει εθελοντές στο ISM, είμαστε ειρηνιστές και πιστεύουμε στις μη βίαιες διαδηλώσεις ενάντια στην κατοχή. Η μόνη τρομοκρατία, της οποίας έγινα αυτόπτης μάρτυρας τους πέντε μήνες που ήμουν εκεί το 2003 και το 2005, ήταν η βία του ισραηλινού στρατού εναντίον μας και η βία των παράνομων εποίκων εναντίον των Παλαιστινίων και εκείνων από εμάς που προσπαθούσαν να τους προστατεύσουν. Πυροβολήθηκα στο πόδι από ατσάλινη σφαίρα με λαστιχένιο περίβλημα ενώ διαδήλωνα ενάντια σ’ εκείνο το φοβερό τείχος που χτίζει το Ισραήλ. Όπως εκατοντάδες αγωνιστές, κι εγώ, δέχτηκα δακρυγόνα και ηχητικές βόμβες στο Μπιλίν. Ενώ συνόδευα παιδιά Παλαιστινίων στο σχολείο στη Χεβρώνα, παιδιά εποίκων μας έριχναν πέτρες που με τραυμάτισαν στο χέρι και στο μηρό.
Σχεδόν όλοι από μας στο πλοίο έχουν δεχθεί ξυλοδαρμό, πυρά ή δακρυγόνα από τον ισραηλινό στρατό. Πολλοί από μας έχουν συλληφθεί επειδή προστάτευαν γυναικόπαιδα. Οι ισραηλινές αρχές γνωρίζουν ότι δεν συνδεόμαστε με κανένα τρόπο με καμία τρομοκρατική οργάνωση.
Αλλά το Ισραήλ τρομοκρατείται ότι θα γυρίσουμε στις χώρες μας και θα πούμε την αλήθεια για το τι συμβαίνει σ’ έναν κατεχόμενο λαό. Αυτό είναι που φοβούνται πραγματικά… την αλήθεια.
Έχουμε όλοι δεσμευτεί να πάμε στη Γάζα. Και προσμένουμε την υποστήριξη όλων των προοδευτικών ανθρώπων να συνταχθούν μαζί μας. Ακόμη κι αν δεν φτάσουμε, θα έχουμε προσπαθήσει και θα έχουμε γνωστοποιήσει στον κόσμο την κατάσταση. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι στο πλοίο αισθάνονται το ίδιο. Ξέρουμε ποια είναι τα εμπόδια. Και αυτό δεν είναι το μοναδικό ταξίδι. Θα συνεχίσουμε να επιστρέφουμε στο πλαίσιο μιας στρατηγικής του να αποκαλύψουμε σε όλο τον κόσμο την αλήθεια για την κατοχή του Ισραήλ.

Σίλβια Καττόρι: Τι ελπίζετε να κάνετε μόλις φτάσετε στη Γάζα;

Γκρέτα Μπερλίν: Θα πάμε για ψάρεμα. Έρχεσαι;

www.free.gaza.org
Επικοινωνία: friends@freegaza.org