Friday, July 18, 2008

Το άρθρο της "Κόντρας"

"Δουλεία πίσω από την προοδευτική βιτρίνα
Εχει γεμίσει ο τόπος από τα λεγόμενα free press έντυπα. Ορισμένα απ’ αυτά εμφανίζονται ως εναλλακτικά, κουλτουριάρικα, αντικομφορμιστικά, αριστερούλικα. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και τo εφημεριδο-περιοδικό (έτσι αυτοσυστήνεται) «Pass To Port», που κυκλοφορεί στον Πειραιά από την «Ελεύθερη Γραφή Εκδόσεις ΕΠΕ», με διευθύντρια την Ελένη Βλάμη (ως συνεκδότριες έχουν εμφανιστεί οι Μαρία Βλάμη και Ζωή Σακαλή). Πίσω, όμως, από τις υποσχέσεις για εναλλακτική δημοσιογραφία που θα υπογραμμίζει «τα στοιχεία της κριτικής στάσης, τηςαπαίτησης και της διεκδίκησης», πίσω από τις λαμπρές υπογραφές κατεστημένων δημοσιογράφων, κρύβεται ένα καθεστώς γαλέρας για εργαζόμενους που τραβούν το κουπί και βγάζουν τη λάντζα σε κάθε έντυπο.
Ηδη, όσοι εργάστηκαν με διάφορες ιδιότητες στο έντυπο, από τα μέσα Νοέμβρη του 2007, έχουν φύγει απλήρωτοι και ανασφάλιστοι (πλην ενός) και διεκδικούν δεδουλευμένα και ένσημα με νομικούς τρόπους. Μια τέτοια περίπτωση εργαζόμενης παρουσιάζουμε σήμερα, γιατί είναι χαρακτηριστική του πως εκμεταλλεύονται νέα παιδιά, γεμάτα όρεξη και δημιουργικότητα.
Στο τέλος των σπουδών της στο Τμήμα ΜΜΕ και Πολιτισμού του Παντείου, η Π.Λ. έπιασε δουλειά ως επιμελήτρια ύλης στο «Pass To Port». Οποιος έχει εργαστεί σε περιοδικά έντυπα με λίγο προσωπικό ξέρει τι σκυλίσια δουλειά απαιτεί αυτό το πόστο. Σκυλίσια δουλειά, καθημερινές, Σαββατοκύριακα στο σπίτι, και να ‘σαι από πάνω απλήρωτος και ανασφάλιστος, καταντάει σκέτη δουλεία.Απλήρωτη και ανασφάλιστη (οι υποσχέσεις για ασφάλιση ανανεώνονταν κάθε βδομάδα) από τις αρχές του χρόνου η Π.Λ. ζήτησε στα τέλη Μάρτη τους μισθούς της. Της είπαν ότι θα πληρωθεί μέσα Απρίλη κι αν δεν της αρέσει ας φύγει! Εφυγε, αλλά λεφτά δεν είδε. Ούτε στα μέσα Απρίλη, ούτε στις άλλες ημερομηνίες που έλεγαν στην ίδια και στο δικηγόρο της ότι θα πληρωθεί. Κάποια στιγμή έπαψαν να απαντούν και στα τηλεφωνήματά της. Ετσι, αναγκάστηκε να προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας, ζητώντας τα δεδουλευμένα της (μισθούς και δώρα), ύψους 2972,51ευρώ (πληρωνόταν με μισθό πείνας, 680,59 το μήνα).
Το πρώτο ραντεβού με την εργοδοσία ορίστηκε για τις 28 Μάη. Οι εκδότριες δεν εμφανίστηκαν. Εστειλαν γραπτό αίτημα αναβολής, με το αιτιολογικό ότι ήταν μέρα που έκλειναν ύλη και θα έπρεπε η Π.Λ. να γνωρίζει ότι αυτή τη μέρα δε μπορούσαν να λείπουν ούτε λεπτό από το γραφείο. Ορίστηκε νέο ραντεβού για τις 12 Ιούνη, στο οποίο και πάλι δεν εμφανίστηκαν. Στο τηλεφώνημα του υπαλλήλου της Επιθεώρησης Εργασίας η απάντηση ήταν ότι δεν γνωρίζουν την εργαζόμενη! Οταν ο υπάλληλος τους υπενθύμισε τι έγραφαν στο αίτημα αναβολής την προηγούμενηφορά, η απάντηση ήταν πως δεν εργάζεται, αλλά είναι μια φοιτήτρια που είχε πάει να δει πως δουλεύει το περιοδικό, όχι για να εργαστεί! Μα εδώ έχω δεκαεπτά τεύχη στα οποία αναγράφεται το όνομά της ως επιμελήτριας ύλης, παρατήρησε ο εμβρόντητος υπάλληλος, για να εισπράξει την εξής εκπληκτική απάντηση: Αυτό είναι δική μας μαλακία, γράφουμε τον καθένα στην ταυτότητα. Και τώρα να έρθετε, θα δείτε ότι έχουμε μέχρι και τους γονείς μας γραμμένους!
Η υπόθεση έχει πάρει πλέον τη νομική οδό και είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή στο μέλλον η Π.Λ. θα δικαιωθεί και δικαστικά. Δεν ξέρουμε, όμως, αν θα υπάρχει κάποιος από τον οποίο να πάρει τα λεφτά της. Αν αναφερθήκαμε αναλυτικά στην περίπτωση, είναι γιατί αντιπροσωπεύει όχι κάποια εξαίρεση, αλλά έναν κανόνα δουλοκτητικής εκμετάλλευσης νέων εργαζόμενων.
ΥΓ: Τι λένε, άραγε, εκεί στον Περισσό για την επιχειρηματική συμπεριφορά μιας από τις δημοσιογράφους του κομματικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού; Ειδικά η κ. Παπαρήγα…"

Friday, July 11, 2008

Η έκθεση για τις πυρκαγιές

Από το 1998, η διαχείριση δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από την έμφαση που δίδεται στην καταστολή της φωτιάς, η οποία έχει (αποτεθεί στα χέρια της) ανατεθεί στην Ελληνική Πυροσβεστική Υπηρεσία. Η Δασική Υπηρεσία, η οποία είναι αρμόδια για την πρόληψη των δασικών πυρκαγιών, έχει αποδυναμωθεί τόσο στις δυνατότητες όσο και στην δομή της και είναι ανεπαρκώς χρηματοδοτούμενη.
Παρ’ όλα ταύτα, από το 1998, οι δαπάνες για την διαχείριση των δασικών πυρκαγιών έχουν αυξηθεί σημαντικά, με το μεγαλύτερο ποσοστό των χρηματοδοτήσεων να απορροφάται για την αγορά/απόκτηση σύγχρονου πυροσβεστικού εξοπλισμού. Επενδύσεις σε πυροσβεστικά αεροσκάφη και άλλο πυροσβεστικό εξοπλισμό καθώς και σε προσωπικό δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα όπως είναι προφανές στο έδαφος, διότι οι καμένες δασικές εκτάσεις έχουν αυξηθεί. Τα περιστατικά των δασικών πυρκαγιών του καλοκαιριού του 2007 υπήρξαν ιδιαίτερα έντονα και εκτεταμένα, είχαν δε, τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, σε υποδομές και οικοσυστήματα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάγκη για σημαντικές αλλαγές γίνεται προφανής. Η μεγάλη συγκέντρωση ξεραμένης βιομάζας, εξ αιτίας της ελλείψεως κατάλληλης διαχείρισης, στον τομέα της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών, καθιστά τον έλεγχο της φωτιάς / πυρκαγιάς εξαιρετικά δύσκολο κάτω από αντίξοες / δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Η έλλειψη ουσιαστικών μέτρων και θεσμικού πλαισίου για την πρόληψη των πυρκαγιών οδηγεί στο ξέσπασμα πολλών καταστροφικών πυρκαγιών. Η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη σε περιοχές ελλιπώς οχυρωμένες / μη προστατευμένες έναντι των πυρκαγιών, ανάμεσα σε δασικές και αστικές περιοχές αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για την δασοπυρόσβεση και αυξάνει σημαντικά τις ζημιές σε κατοικίες και υποδομές.
Για να αποτραπεί η ανεξέλεγκτη εμφάνιση δασικών πυρκαγιών στο μέλλον, οι πολιτικές επιλογές δεν πρέπει να παραμείνουν εστιασμένες μόνον στην απόκτηση περισσότερου πυροσβεστικού εξοπλισμού και προσωπικού. Ιδιαίτερη έμφαση στην ουσιαστική και πλήρη αναβάθμιση της οργάνωσης του τομέα αντιπυρικής διαχείρισης είναι απαραίτητη, με περισσότερη έμφαση στους τομείς της αντιπυρικής πρόληψης και στην προστασία των δασικών οικοσυστημάτων.
Εμπειρία που αποκτήθηκε : Οι πιο συχνές αιτίες των δασικών πυρκαγιών.
Τα αίτια της πυρκαγιάς ποικίλουν, αλλά στην πραγματικότητα, στη λεκάνη της Μεσογείου επικρατούν μακράν οι πυρκαγιές που οφείλονται σε ανθρώπινες δραστηριότητες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι φωτιές ξεκινούν οικιοθελώς, για παράδειγμα, φωτιές που έχουν εγκληματικό χαρακτήρα. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις οι πυρκαγιές σχετίζονται με αγροτικές και δασικές εργασίες όπως, φωτιές που μπαίνουν για καθάρισμα αγροτικών εκτάσεων οι οποίες ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Άλλοι παράγοντες συνεπικουρούν στην διάδοση της φωτιάς, με αποτέλεσμα να γίνεται ακόμη πιο δύσκολος ο περιορισμός και η πυρόσβεση. Συχνά οι παράγοντες αυτοί σχετίζονται με:
Διαχείριση δασών:
Η μείωση του αγροτικού πληθυσμού, που σχετίζεται συχνά με μια ευρεία μετακίνηση πληθυσμού από την επαρχία στις πόλεις, εξ αιτίας των καλύτερων οικονομικών συνθηκών, οδηγεί σε εγκατάλειψη των καλλιεργήσιμων εδαφών. Καθώς οι αγροτικές εκτάσεις εγκαταλείπονται, εισβάλλουν και αναπτύσσονται σε αυτές, άγρια και εύφλεκτα είδη χλωρίδας, τα οποία παρέχουν καύσιμη ύλη για δασικές πυρκαγιές.
Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις η συρρίκνωση κερδοφόρων αγορών για προϊόντα που παράγουν τα Μεσογειακά δάση αποθαρρύνει τις επενδύσεις στα δάση και στη δασική διαχείριση, οδηγώντας παράλληλα σε μείωση του ελέγχου του όγκου των εύφλεκτων υλικών καθώς και της παρακολούθησης / συντονισμού από τους τοπικούς φορείς. Μικρές δασικές ιδιοκτησίες, είναι συνηθισμένες σε διάφορες Μεσογειακές χώρες, αποτελούν όμως μικρό κίνητρο για επενδύσεις στη δασική διαχείριση δεδομένης της μικρής κλίμακας ανταποδοτικότητας από τις δασικές δραστηριότητες.
Μερικές φορές επίσης, η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των θεσμικών δομών και φορέων που είναι αρμόδιοι για τις δασικές πυρκαγιές μπορεί να οδηγήσει σε αναποτελεσματική δασική διαχείριση.
Ακραία καιρική ή κλιματική αλλαγή:
Η νότια Ευρώπη χαρακτηρίζεται συνήθως από πολύ ζεστά και ξηρά καλοκαίρια, καιρικές συνθήκες οι οποίες συσχετίζονται με υψηλά επίπεδα κινδύνου για πυρκαγιές. Ισχυροί καλοκαιρινοί άνεμοι μπορούν επιπροσθέτως να βοηθήσουν στην εξάπλωση της φωτιάς με μεγάλη ταχύτητα. Πλέον τούτου, οι έρευνες για την κλιματική αλλαγή, καταδεικνύουν ότι υπάρχει πιθανότητα να αυξηθεί ο κίνδυνος δασικών πυρκαγιών εξ αιτίας του φαινόμενου του θερμοκηπίου (της αύξησης θερμοκρασίας του πλανήτη).
Τοπικός Σχεδιασμός και κανονισμοί ανάπτυξης:
Γενικά, ο ακατάλληλος (ανεπαρκής) σχεδιασμός χρήσης δασικής γης, που δεν λαμβάνει υπόψιν τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά μιας περιοχής, (π.χ. μονοκαλλιέργειες ειδών χλωρίδας / δένδρων που είναι πιο ευάλωτα στη φωτιά) μπορεί να συνεισφέρει στην εκδήλωση δασικών πυρκαγιών, τόσο στη Μεσόγειο όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης. Η έλλειψη τοπικού σχεδιασμού αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα, για παράδειγμα η ανεξέλεγκτη δημιουργία / δόμηση αστικών περιοχών κοντά σε δάση. Επιπροσθέτως η πιθανότητα αναπροσδιορισμού της χρήσης καμένων δασικών εκτάσεων και η μετατροπή τους σε οικοδομικές περιοχές είτε εξ αιτίας ανυπαρξίας κατάλληλης νομοθεσίας ή έλλειψης δασολογίου και κτηματολογίου, μπορεί να εντείνει τον κίνδυνο για εμπρησμούς .
Ανεπάρκεια αντίδρασης / αντιμετώπισης ή έλλειψη δυνατοτήτων / δυναμικού:
Αρκετές χώρες που πλήττονται από δασικές πυρκαγιές φαίνεται πως στερούνται αξιόπιστου συστήματος ελέγχου συντονισμού και πρόβλεψης, το οποίο θα επέτρεπε την έγκυρη αντιμετώπιση της πυρκαγιάς. Επιπλέον, τρόποι αντιμετώπισης που δεν είναι κατάλληλοι για το είδος (δασική φωτιά) και την περιοχή που εκδηλώνεται μια δασική πυρκαγιά μπορούν να φανούν εντελώς αναποτελεσματικοί. – π.χ. τα σωστά εργαλεία πρέπει να χρησιμοποιούνται. Εναέρια μέσα πυρόσβεσης για παράδειγμα είναι χρήσιμα, αλλά θα πρέπει να υποβοηθούνται / υποστηρίζονται από κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό στο έδαφος.
Η χρήση εργαλείων στο έδαφος είναι μερικές φορές απαραίτητη, ενώ σε άλλες περιπτώσεις η χρήση της φωτιάς για την αναχαίτιση της φωτιάς (fire for fire control method) (μέθοδος κατά την οποία ελεγχόμενη φωτιά ανακόπτει το μέτωπο της φωτιάς που βρίσκεται εν εξελίξει) μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική. Επίσης, η ανεπαρκής εκπαίδευση / κατάρτιση των πυροσβεστών αλλά και των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και ανεπαρκείς οικονομικοί πόροι, έχουν αναδειχθεί ως προβλήματα σε μερικές χώρες.
Η έλλειψη συνεργασίας / συντονισμού ανάμεσα στους φορείς και αρχές που είναι αρμόδιοι για τις δασικές πυρκαγιές και τη διαχείριση των δασών, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αναποτελεσματική αντιμετώπιση δασικών πυρκαγιών.
Η έλλειψη επίσης ανταπόκρισης / συμμετοχής των πολιτών στην διαχείριση, τον συντονισμό, την παρακολούθηση και την πρόληψη των πυρκαγιών μπορεί να αποβεί καταστροφική.
Άλλα αίτια:
Επιπρόσθετα, δασικές πυρκαγιές μπορούν να ξεκινήσουν ακούσια από κτηνοτρόφους, όταν φωτιές που μπαίνουν για την ανανέωση βοσκοτόπων τίθενται εκτός ελέγχου. Γενικά η απροσεξία έχει αποδειχθεί ότι είναι μία από τις βασικές αιτίες δασικής πυρκαγιάς σε πολλές χώρες. Ένας σημαντικός αριθμός περιστατικών δασικών πυρκαγιών οφείλεται σε εμπρησμούς, λόγω οικονομικών κινήτρων / συμφερόντων και προσωπικού κέρδους.
Τι μπορεί να γίνει:
Συστάσεις για φορείς αρμόδιους για τον πολιτικό σχεδιασμό / στρατηγική.
Γενικά οι αρμόδιοι για τον πολιτικό σχεδιασμό και οι πολίτες δεν θα πρέπει να λαμβάνουν τις αποφάσεις μόνον τη στιγμή που εμφανίζονται κρίσιμα περιστατικά. Οι αποφάσεις που αφορούν τον προγραμματισμό / σχεδιασμό και την πρόληψη, οφείλουν να λαμβάνονται έγκαιρα. Επενδύσεις στον τομέα της πρόληψης των πυρκαγιών μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο αποτελεσματικές από επενδύσεις στον τομέα της πυρόσβεσης.
Η αφύπνιση των πολιτών με εκστρατείες ενημέρωσης, η παρακολούθηση / έλεγχος και τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης είναι επίσης κρίσιμης σημασίας.
Η πολιτική δέσμευση είναι επιβεβλημένη, ιδιαίτερα όσον αφορά στην παροχή των απαραίτητων οικονομικών πόρων μέσω προϋπολογισμού, καθώς και η λήψη προληπτικών μέτρων παρά κατασταλτικών, η τροποποίηση / αναθεώρηση των αντικρουόμενων πολιτικών και νομοθετημάτων και η αποσαφήνιση των ευθυνών και των αρμοδιοτήτων για την αντιμετώπιση & διαχείριση των πυρκαγιών.
Η συλλογή στοιχείων σχετικά με τις δασικές πυρκαγιές προχωρά αλλά θα πρέπει να ενθαρρυνθεί / προωθηθεί περαιτέρω, ιδιαίτερα με γνώμονα την εναρμόνιση της ορολογίας και των ορισμών, καθώς και την ανάπτυξη ενός κοινού στρατηγικού σχήματος για περιφερειακές βάσεις δεδομένων που αφορά τις πυρκαγιές σε όλες τις χώρες.
Η συνεργασία μεταξύ χωρών, και μεταξύ περιοχών (για παράδειγμα, για την καταστολή πυρκαγιών, την εκπαίδευση / κατάρτιση πληρωμάτων και την ανταλλαγή πληροφοριών) αυξάνεται σε γενικές γραμμές και θα πρέπει να δοθεί σε αυτή περισσότερο ακόμη βάρος.
3. ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών απαιτεί αναδιοργάνωση του Ελληνικού συστήματος και της πολιτικής για την προστασία των δασών σε εθνικό επίπεδο, για να εξασφαλιστεί με αυτό τον τρόπο, ένας σταθερός κύκλος διαχείρισης στην πρόληψη, την πυρόσβεση / καταστολή και την αποκατάσταση και διαχείριση των καμένων περιοχών. Η αναδιοργάνωση της πολιτικής για τη προστασία των δασών θα πρέπει να γίνει με βάση επιστημονικά δεδομένα και όχι με βάση πολιτικά κριτήρια .
Επενδύσεις απαιτούνται να γίνουν για να ενισχυθεί η κατάρτιση / εκπαίδευση και επιμόρφωση εκείνων που λαμβάνουν μέρος στην καταστολή των πυρκαγιών και λιγότερες για την απόκτηση νέων εξοπλισμών πυρόσβεσης και πυροσβεστικών αεροσκαφών.
Οι τομείς της πρόληψης της εμφάνισης πυρκαγιών και της δασικής προστασίας θα πρέπει να αποτελούν κύριο σημείο εστίασης της προσοχής, και ιδιαίτερα : 41
- Μέτρα διαχείρισης των δασών, ειδικά προσαρμοσμένα στις ανάγκες των εύφλεκτων δασών της Μεσογειακής ζώνης. Συστήνονται ειδικότερα τα ακόλουθα:
Δημιουργία ζωνών αντιπυρικής προστασίας (firebraking zones) γύρω από οικισμούς / εγκαταστάσεις και προστατευόμενες περιοχές καθώς και διαχείριση του εύφλεκτου δασικού υλικού μέσω προγραμμάτων μείωσης του όγκου της συσσωρευμένης βιομάζας.
- Λήψη αυστηρών αστυνομικών μέτρων και εντατικός έλεγχος με συνεχείς περιπολίες για να αποθαρρυνθούν οι εμπρησμοί και για την έγκαιρη ανίχνευση εμφάνισης πυρκαγιάς τη στιγμή που εκδηλώνεται.
- Μέτρα πληροφόρησης & ενημέρωσης των πολιτών και όσων επισκέπτονται τα δάση, αύξηση της ευαισθητοποίησης και συμμετοχή των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών στη προστασία των δασών.
Η Ελληνική Δασική Υπηρεσία θα πρέπει να ενισχυθεί ως θεσμικό όργανο. Θα πρέπει να διαθέτει επαρκή μέσα για να ασκήσει αποτελεσματικά την διαχείριση των δασών, την πρόληψη των πυρκαγιών και τον προληπτικό αντιπυρικό σχεδιασμό, περιλαμβάνοντας και τη χρήση τεχνικών όπως η ελεγχόμενη καύση.
Η Δασική Υπηρεσία θα πρέπει να αποκτήσει εκ νέου κάθετη δομή, (αντί της αυστηρά τοπικής / περιφερειακής δομής που κατέχει σήμερα) με σκοπό να υπάρχει συντονιστικός ηγετικός ρόλος από μία μόνον κεντρική υπηρεσία. Μια κεντρική συντονιστική υπηρεσία (ενιαίος φορέας) θα μπορούσε να υπερασπιστεί καλύτερα την αποστολή και τα συμφέροντα της Δασικής Υπηρεσίας στην πολιτική αρένα
Η αρμοδιότητα της καταστολής των δασικών πυρκαγιών, η οποία σήμερα έχει δοθεί στα χέρια της Ελληνικής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας θα πρέπει να διαμοιραστεί από κοινού και στην Δασική Υπηρεσία. Οι δύο υπηρεσίες θα πρέπει να συνεπικουρούν η μία την άλλη ώστε να δομηθεί ένα κοινό σώμα για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών. Τόσο το προσωπικό της Δασικής Υπηρεσίας όσο και εκείνο της Πυροσβεστικής υπηρεσίας θα πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένο και καταρτισμένο για τη διαχείριση δασικών πυρκαγιών, περιλαμβανομένης και της εκπαίδευσης του Πυροσβεστικού σώματος στις τεχνικές πρόληψης των δασικών πυρκαγιών. Οι διαθέσιμοι πόροι πυρόσβεσης και των δύο υπηρεσιών θα πρέπει να διανέμονται προσεκτικά και μελετημένα σε διάφορες περιοχές ανάλογα με το ποσοστό επικινδυνότητας για εμφάνιση πυρκαγιών του κάθε τόπου.
Συχνά η πιθανότητα ουσιαστικής συνεργασίας & συντονισμού ανάμεσα στις διάφορες αρχές που εμπλέκονται με την διαχείριση, αντιμετώπιση και καταστολή των δασικών πυρκαγιών αποδεικνύεται αδύνατον να επιτελεστεί. Παρόλα ταύτα, υπάρχουν αρκετά διεθνή παραδείγματα και οργανωτικά μοντέλα που πείθουν ότι το αντίθετο είναι εφικτό (π.χ. Το μοντέλο διαχείρισης και δασοπυροπροστασίας των Ηνωμένων Πολιτειών). Βασικές αρχές και ιδέες μπορούν να αντληθούν από παρόμοια οργανωτικά μοντέλα για τη δημιουργία και εφαρμογή κατάλληλου πλαισίου (φορέα) συνεργασίας και στο Ελληνικό θεσμικό πλαίσιο.
Είναι κρίσιμης σημασίας ο σχεδιασμός και η εφαρμογή εξειδικευμένων σχεδίων αντιπυρικής προστασίας σε οικισμούς, εγκαταστάσεις, αρχαιολογικούς χώρους, άλλες σημαντικές προστατευόμενες περιοχές κλπ).
Σε δασικές περιοχές που επηρεάζονται από βοσκή, η συνιστώμενη καύση των βοσκοτόπων θα πρέπει να ασκείται υπό αυστηρά κριτήρια και σε συνεργασία με προσωπικό πυρόσβεσης.
Η Χρηματοδότηση που δίνεται από την Ευρωπαϊκή ένωση για την κτηνοτροφία, θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως κίνητρο για την ενίσχυση / επιβολή της συνεργασίας των κτηνοτρόφων με τις αρχές σε πλαίσια διοικητικών / διαχειριστικών προγραμμάτων που αφορούν τη βόσκηση τα οποία θα είναι επιστημονικά ελεγχόμενα.
Για την βελτίωση του τομέα ανίχνευσης των πυρκαγιών, ένα δίκτυο σταθμών – πύργων ελέγχου οι οποίοι θα είναι εξοπλισμένοι με κατάλληλα όργανα ανίχνευσης, κατάλληλο εξοπλισμό για επικοινωνία, και ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό είναι απαραίτητο.
Για την έγκαιρη ανίχνευση των πυρκαγιών και για τον αποτελεσματικό έλεγχο και συντονισμό, συνίσταται επίσης συχνή παρατήρηση και έλεγχος των δασών μέσω δορυφόρου.
Επαρκής αριθμός ευέλικτων πυροσβεστικών οχημάτων και ομάδες εξειδικευμένων δασικών καταδρομέων είναι επίσης απαραίτητο να υφίστανται για την άμεση και αποτελεσματική αρχική επέμβαση από εδάφους.
Όσον αφορά στον τοπικό σχεδιασμό, ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί, στα εδαφικά σύνορα / όρια των ζωνών ανάμεσα σε δασικές και αστικές περιοχές. Αν και δεν είναι δυνατόν να σταματήσει η αύξηση τέτοιων ζωνών, η ανάπτυξή τους θα πρέπει να διέπεται από αυστηρούς κανόνες θεσμοθετημένους με βάση επιστημονικά τεκμηριωμένους και μελετημένους νόμους και κανονισμούς. Θα πρέπει να υπάρξει μία σε βάθος ανάλυση των αποτελεσμάτων της υφιστάμενης Δασικής Πολιτικής, στην παράνομη ή μερικώς παράνομη ύπαρξη των ζωνών που συνδέουν αστικές και δασικές περιοχές, και των δυσκολιών του χειρισμού των δασικών πυρκαγιών στις περιοχές αυτές.
Είναι αυτονόητο, ότι θα πρέπει χωρίς καμία καθυστέρηση, να δημιουργηθεί ένα γενικό πλαίσιο προγραμματισμού για τις φυσικές καταστροφές και συγκεκριμένη στρατηγική για το καθεστώς χρήσης γαιών. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει και την οριστικοποίηση του Δασολογίου και του Κτηματολογίου ώστε να καθοριστεί και να αποσαφηνιστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Ελληνικών Δασών. Η σύνταξη Δασικών χαρτών, η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί ανεξάρτητα από την δημιουργία κτηματολογίου και είναι πολύ λιγότερο δαπανηρή, θα μπορούσε να αποτελέσει μία ενδιάμεση λύση, απεγκλωβίζοντας τους δασικούς υπαλλήλους από το τεράστιο φόρτο εργασίας που απαιτείται για τον αναπροσδιορισμό των δασικών εκτάσεων.
Είναι επίσης απαραίτητη η χαρτογράφηση των καμένων εκτάσεων σε ετήσια βάση, έτσι ώστε οι καμένες περιοχές να προστατευθούν από παράνομη δόμηση και ανάπτυξη και να διευκολυνθεί η οργάνωση και ο σχεδιασμός αποκατάστασης των κατεστραμμένων οικοσυστημάτων .
Τη μετάφραση από το πρωτότυπο Αγγλικό κείμενο στα Ελληνικά έχει κάνει η Χριστίνα Σαββατιανού (http://paraxenies.blogspot.com/) και την ευχαριστούμε πολύ.
Στάθης Διομήδης
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Tuesday, July 08, 2008

Φορολογικές απαλλαγές και επιχορήγηση

Σύμφωνα με την κοινή απόφαση των υπουργών Τουρισμού, Αρη Σπηλιωτόπουλου και Υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλου, τα Κέντρα Τουρισμού Υγείας κατατάσσονται στην κατηγορία των «εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής», όπως αυτές καθορίζονται στο νόμο 2160/93 περί τουρισμού. Ετσι, έχουν τη δυνατότητα επιχορηγήσεων από τον αναπτυξιακό νόμο σε ποσοστό 30%- 40%, ανάλογα την περιοχή όπου θα γίνει η επένδυση ή εναλλακτικά να τύχουν φορολογικών απαλλαγών και επιδότησης της δημιουργούμενης απασχόλησης.
Η ίδρυση των Κέντρων Τουρισμού Υγείας (ΚΤΥ) στην Ελλάδα συζητείται από το 1997, ενώ από το 2003 έχουν ενταχθεί στον Αναπτυξιακό Νόμο, χωρίς ωστόσο μέχρι τώρα να έχουν τεθεί οι βάσεις, για την ανάπτυξή τους. Πηγές από τα δύο υπουργεία αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη απόφαση θα κεντρίσει το ενδιαφέρον επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται τόσο στον κλάδο του τουρισμού όσο και στον τομέα της υγείας αλλά και του αθλητισμού.
Τα ΚΤΥ θα συνδυάζουν τη δυνατότητα παραθερισμού με προληπτικές, θεραπευτικές και άλλες αγωγές, που συνδέονται με χρόνια προβλήματα υγείας και περιοχές που προσφέρονται για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων τους είναι η Αχαϊα, η Θεσσαλονίκη και η Χαλκιδική, καθώς και η Κρήτη.
Μεταξύ των θεραπειών που ζητούνται περισσότερο αναφέρονται κυρίως το σουηδικό μασάζ (14%), οι θεραπείες προσώπου (13%), οι θεραπείες με τοπικό χρώμα κατά τη διάρκεια παραμονής στο εξωτερικό (11%), το πεντικιούρ (9%), οι υδροθεραπείες (7%), το μασάζ σιάτσου (7%), η ρεφλεξολογία και η μέθοδος Αγιουρβέδα (6%).
Οπως επισημαίνεται στην ΚΥΑ, ο ιατρικός τουρισμός είναι μια αναπτυσσόμενη οικονομική δραστηριότητα μεγάλης προστιθέμενης αξίας χωρίς να απαιτούνται μεγάλες επενδύσεις για την αναβάθμισή του, την οποία θα μπορούσε να αξιοποιήσει με τις κατάλληλες επενδύσεις στην Ελλάδα, προσελκύοντας ασθενείς από ολόκληρη την Ευρώπη. Αρκεί να εξειδικευτεί σε μορφές ιατρικού τουρισμού συμβατές με το φυσικό της περιβάλλον.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 10% των ασθενών στις χώρες-μέλη της Ε.Ε. αναζητά νοσηλευτικά ιδρύματα έξω από τα εθνικά του σύνορα και τα ποσά που συνολικώς δαπανούνται στην Ε.Ε. από τις μετακινήσεις για ιατρικούς λόγους, Ευρωπαίων και αλλοδαπών ασθενών, πλησιάζουν τα 12 δισ. ευρώ ετησίως. Το 2005 έγιναν 19 εκατ. ταξίδια Τουρισμού Υγείας, ενώ αναμένεται το 2010 να φθάσουν τα 40 εκατ. ταξίδια ετησίως και το μερίδιο του τουρισμού Υγείας να φθάσει το 4%.
Ασθενείς από την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη δεν διστάζουν να μετακινηθούν οποιαδήποτε εποχή του χρόνου σε χώρες που προσφέρουν υψηλές ιατρικές υπηρεσίες σε λογικό κόστος. Για παράδειγμα ένα by- pass στη Μεγάλη Βρετανία κοστίζει 21.500 ευρώ, ενώ η ίδια επέμβαση στην Ινδία κοστίζει 6.100 ευρώ. Από 600.000 έως και 1.000.000 άτομα είναι αυτοί που επιλέγουν την Ταϊλάνδη, χώρα η οποία πέρσι εισέπραξε 561 εκατ. ευρώ από επεμβάσεις αισθητικής χειρουργικής που πραγματοποιήθηκαν εκεί.
Σημειώνουμε ότι η ανάπτυξη του ιατρικού τουρισμού ξεκίνησε από Γερμανούς τουριστικούς πράκτορες, οι οποίοι πρότειναν στους Γερμανούς ασθενείς ιατρικές εκδρομές στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και κυρίως στην Ουγγαρία. Στη χώρα αυτή, οι περιποιήσεις των δοντιών κοστίζουν 30% φθηνότερα απ ό,τι στη Γερμανία.

Thursday, July 03, 2008

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ : Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

.
Συμβολή του Παντελή Οικονόμου στην εκδήλωση για τα 7 χρόνια των ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ με θέμα ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ : ΜΝΗΜΕΣ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ (2 Ιουλίου 2008)
.
Πέρασαν χρόνια από την αποστασία του ’65. Οι φιλίες μας από τότε καλά κρατούν. Άλλοι μαθητές τότε, όπως η ταπεινότητά μου, άλλοι φοιτητές, άλλοι νέοι εργαζόμενοι και επιστήμονες. Όχι όλοι στον ιδιο πολιτικό χώρο. Τότε. Αλλά με κοινή ελπίδα την ΑΛΛΑΓΗ. Με φορέα την κεντροαριστερά. Τότε και τώρα. Με κοινή στάση απέναντι στα κεντροδεξιά σενάρια. Στις προσπάθειες του κατεστημένου να αντικαταστήσει μια απερχόμενη Δεξιά με εναλλακτικά σχήματα, ώστε να διαιωνίζεται η αδικία σε βάρος των πολλών και αδύνατων. Των μη προνομιούχων. Της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Προς όφελος των ισχυρών ημετέρων. Μέσα στο μεγάλο πολιτικό ρεύμα απέναντι στα γνωστά άγνωστα σε όλους μας κέντρα. Ξένα και ντόπια.
Οι διαφορές ανάμεσα στο τότε και το σήμερα είναι πολλές : ούτε ανάκτορα υπάρχουν, ούτε επίορκοι αξιωματικοί ως υπέρτατη απειλή. Η κεντροαριστερά τότε ήταν η αναδυόμενη δύναμη / ρεύμα στους κόλπους της Ένωσης Κέντρου με φυσικό της ηγέτη Αυτόν : τον Ανδρέα Παπανδρέου. Σήμερα με αυτοτελή κομματική έκφραση : το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Το οποίο ίδρυσε και πάλι Αυτός. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με την αναμφισβήτητη προσφορά του στον τόπο, αλλά και τους περιορισμούς και τις δουλείες του ως έχουν. Εδώ οι διαφορές των εποχών τελειώνουν και αρχίζουν οι ομοιότητες και οι αναλογίες τους : η αρπακτική συμπεριφορά της εγχώριας κλεπτοκρατίας, η διαφθορά του πολιτικού προσωπικού ( η προδοσία της εντολής του τελικά έναντι τριάκοντα αργυρίων με συνέπεια την απονομιμοποίησή του ), η έκπτωση της Δημοκρατίας και οι παρεμβάσεις του ξένου παράγοντα είναι πάντα εδώ. Με τον λαό, πιο ανοχύρωτο από ποτέ άλλοτε, να υφίσταται ένα πραγματικό τηλεοπτικό παιδομάζωμα. Αυτή είναι η αλήθεια. Ας μην την ωραιοποιούμε, εαν πραγματικά πασχίζουμε για κάτι καλλίτερο.
Εφ ‘ όσον έτσι έχουν τα πράγματα, είναι δυνατόν να αποτρέψουμε μια επανάληψη του ’65 ; Μπορύμε να σταματήσουμε την διαιώνιση της οπισθοδρόμησης ; Έχουμε απάντηση στο δήθεν ακαταμάχητο επιχείρημα « μόνον κεντροδεξιό σχήμα μπορεί να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία » ; Και πως ; Στα ερωτήματα αυτά χρωστάμε απάντηση. Με την υποσημείωση ότι η πίστωση χρόνου για να την δώσουμε έχει ήδη εξαντληθεί. Τα μηνύματα τα οποία στέλνει το πολιτικό σώμα, ο λαός, στην κεντροαριστερά και την κομματική έκφρασή της, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι και πολλά και ηχηρά. Με κάθε διαθέσιμο μέσο. Και όσοι από εμάς έχουν άλλες προτεραιότητες αναλαμβάνουν ασήκωτη προσωπική ευθύνη : ανοχή της επανάληψης της Ιστορίας. Όχι ως φάρσας, αλλά ως τραγωδίας.
Στο σημερινό δεδομένο περιβάλλον της απόλυτης σύγχυσης οφείλουμε να είμαστε πιο καθαροί από ποτέ άλλοτε. Και το μπορούμε. Η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να φύγει. Η Δεξιά δεν πρέπει να συμμετέχει στο διάδοχο μετεκλογικό σχήμα. Έχουμε ανάγκη από μια διαφορετική πολιτική τάξη πραγμάτων με σταθερό προσανατολισμό την στήριξη των πολλών και αδύνατων και την αντιμετώπιση της πολιτισμικής αποσταθεροποίησης η οποία μας οδήγησε μέχρις εδώ. Δεν συμπράττουμε σε ο,τιδήποτε, έξω από το πλαίσιο αυτό. Αυτή η απλή, όσο και εφικτή, γραμμή πλεύσης, η αποτροπή μιας νέας αποστασίας με άλλα λόγια, μπορεί να είναι η λύση του δράματος που βιώνουμε.
Την πρόταση αυτήν ακριβώς διατυπώσαμε, ως ρεύμα, εφέτος τον Μάρτιο στο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Διαπιστώσαμε, μετά χαράς, ότι η θέση μας βρήκε απήχηση πολύ πλατύτερη από τα όριά μας. Και μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας με μεγαλύτερη ένταση. Ας ξεκινήσουμε δίνοντας το παρόν στις εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ποιό θα μπορούσε να είναι το περιεχόμενο ενός αγώνα στο πλαίσιο της γραμμής πλεύσης που υποστηρίζουμε ; Είναι αναπόφευκτο να υποστηρίξουμε την ανατροπή της σημερινής αντιδημοκρατικής, υπάλληλης και ξένης με τα λαϊκά συμφερόντα, πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ευρωβουλευτές της ελληνικής κεντροαριστεράς καλούνται να εξαντλήσουν όλες τις δυνατότητες τους, ώστε :
- Να εξαιρεθούν οι δημόσιες επενδύσεις από τον υπολογισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Είναι η ώρα να μπει τέλος στον φαύλο κύκλο της ανεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Δεν πάει άλλο.
- Να διαμορφωθεί μια νέα Συνθήκη για την Ένωση ως κοινότητα πατρίδων, πολιτισμών και κοινωνικών ρευμάτων, μετά από ευρύτατο κοινωνικό διάλογο και να επικυρωθεί με διαδικασία δημοψηφίσματος.
- Να επανενωθεί η ήπειρός μας από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια ως χώρος συνεργασίας, νομιμότητας και πραγματικής δημοκρατίας.
- Να προωθηθεί η ευρωασιατική συνεργασία, το μεγάλο στοίχημα του 21ου αιώνα, με προτεραιότητα στα πεδία της ενέργειας, των φυσικών πόρων, της τεχνολογίας και του περιβάλλοντος. Ώστε να διασφαλιστεί η ειρηνική επιβίωση του πλανήτη μας.
Σε όλα αυτά τα μέτωπα, η χώρα μας οφείλει την συμβολή της. Η σοφία δεν απορέει από το μέγεθος, αλλά από την ιστορικότητα και την πνευματικότητα των εθνών. Στην βάση αυτή, μπορούμε να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις μας με την Ένωση. Πολύ παραγωγικότερο από αυτό που κλείνει.Οι Έλληνες δεν γνωρίσαμε την Ευρώπη ως μεσήλικες, δημοσία δαπάνη. Ούτε οι άλλοι ευρωπαίοι μας χρειάζονται ως θαμπωμένους και άφωνους επισκέπτες της Εσπερίας.
Είναι όλα αυτά θέσεις της κεντροαριστεράς ή όχι ; Είναι βάση για ουσιαστική ενότητα της παράταξης ; Απαντούν στην διαρκή συρρίκνωσή της ; Εμείς λέμε ναι και είμαστε ανοιχτοί σε αντίλογο. Μέχρι στιγμής δεν τον έχουμε ακούσει πάντως.
Σε όσους επιμένουν να αντιμετωπίζουν την ελληνική κεντροαριστερά με ελαφρότητα, αυτά είναι λίγα μόνον από όσα έχει και μπορεί να δώσει. Εκτός εαν ισχυρίζονται ότι το ένστικτο επιβίωσής της έχει δώσει την θέση του στο ένστικτο του θανάτου. Είναι έτσι ; Μόνο που την απάντηση στο ερώτημα αυτό θα δώσει η παράταξη μόνη της και ο μόνος κριτής της : ο λαός. Χωρίς αυτόκλητους έξωθεν εισαγγελείς. Ασφαλώς για να περάσουν οι θέσεις μας αυτές χρειάζοται ακόμη πολλή δουλειά. Τα βασικά σημεία ενός κυβερνητικού προγράμματος για συζήτηση, πριν απ ‘ όλα. Ώστε να ακυρώσουμε δικαιολογίες και προσχήματα προς αποφυγή του διαλόγου. Δεύτερον, η συνταξιοδότηση του φθαρμένου πολιτικού μας προσωπικού. Πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενεάς. Ανάμεσα σε δέκα – δεκαπέντε καριέρες και τις συνθήκες ζωής των συμπατριωτών μας η σταθερή επιλογή μας είναι να υπηρετούμε αυτές τις τελευταίες. Χωρίς δισταγμούς και ταλαντεύσεις. Και βέβαια, το τρίτο και σημαντικότερο : η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Ό,τι τον καθηλώνει μας βρίσκει απέναντι, ό,τι τον κινητοποιεί μας βρίσκει δίπλα του.
Αλλά όλα αυτά, προϋποθέτουν το καθαρό πολιτικό μας πλαίσιο. Την δημόσια δέσμευσή μας για την ενίσχυσή του. Αυτό τον δρόμο, δρόμο δικαίωσης για τους παλιότερους μας και ελπίδας για τα παιδιά μας θα ακολουθήσουμε χωρίς διαπραγμάτευση. Με κάθε τρόπο και όποιο κόστος. Και αν αφουγκραζόμαστε σωστά « την βοή των πλησιαζόντων » η επιβράβευση από τον μόνο εντολοδότη μας, τον λαό, δεν θα αργήσει να έλθει.
-------------------------------

Tuesday, July 01, 2008

Ομιλία του Κρις (Χρήστου) Σπύρου

Πρώην Πρόεδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας Νιού Χαμσάιρ ΗΠΑ, για το Σκοπιανικό, στην εκδήλωση της «Ένωσης των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων»
(15 Δεκεμβρίου 2004 Αθήνα).


“Γνώρισα την Μακεδονία από τα λίγα χρόνια που πήγα σχολείο στην Ελλάδα. Έφυγα για την Αμερική 13 ετών πριν από 48 χρόνια.
Έμαθα για την Μακεδονία από τον παππού μου τον Θανάση Σπύρου, ο οποίος άφησε την γυναίκα του έγκυο το 1910, με τον πατέρα μου στην κοιλιά της, και έφυγε για την Αμερική. Πήρε τρία παιδιά μαζί του και άφησε πίσω στο χωριό άλλα4 παιδιά με τη γιαγιά μου την Ελένη.
Έμαθα για την Μακεδονία από αυτόν τον παππού, που δύο χρόνια μετά την άφιξή του στην Αμερική ξαναγύρισε στην Ελλάδα να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και των άλλων κατεχομένων εδαφών από τους Τούρκους. Έξι (6) ολόκληρα χρόνια πολέμησε και δεν ξαναείδε ποτέ τα τρία παιδιά του που άφησε στην Αμερική.
Ξέρω τους Μακεδόνες από τον πατέρα μου τον Κώστα που πολέμησε στην Μακεδονία, στο Ιταλικό μέτωπο και τραυματίας μας διηγιόταν χρόνια μετά για «τα μεγάλα νταούλια» που παίζανε οι Μακεδόνες όταν αυτός έπαιζε το μαντολίνο του στο μέτωπο. Με καμάρι μας έδειχνε φωτογραφίες και μας έλεγε για την φιλοξενία που τους προσέφεραν οι Έλληνες της Μακεδονίας.
Το Μακεδονικό το έμαθα από το Νίκο Μάρτη, τον Βαγγέλη Κωφό, και τον Στέλιο Παπαθεμελή, τρεις έξοχους Έλληνες Μακεδόνες που έχουν κάνει αγώνες για την Μακεδονία.
Από τα ντοκουμέντα που θα δείξω απόψε θα δείτε πως για πρώτη φορά μετά το 1993 απεφάσισα να μιλήσω δημόσια για όσα ξέρω για το Μακεδονικό και δέχτηκα την πρόσκληση των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων να συμμετέχω στην αποψινή συζήτηση.
Δέχτηκα την πρόσκληση γιατί ακούω δεξιά και αριστερά να με ρωτούν γιατί εμείς οι Ελληνοαμερικανοί αφήσαμε τον σημερινό Πρόεδρο Τζορτζ Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως “Μακεδονία”.
Δεν άντεξα πια…Είπα στον εαυτό μου, η αλήθεια και η πραγματικότητα πρέπει να ειπωθεί και να αναδειχθεί.
Το πρώτο βάπτισμα του πυρός για το Μακεδονικό το πήρα πριν διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία, όταν το 1986 έμαθα από τον πρώην Έλληνα υπουργό Νίκο Μάρτη, ότι το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ είχε εκδώσει εγκυκλοπαίδεια με τίτλο «Εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ για τις Αμερικανικές Εθνότητες».
Στην εγκυκλοπαίδεια αυτή ο Καθηγητής και συγγραφέας Στέφαν Θέρνστρομ υποστηρίζει ότι υπάρχει “Μακεδονική μειονότητα” στις ΗΠΑ πέραν των Ελλήνων μεταναστών της Μακεδονίας. Γράφει συγκεκριμένα η εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ ότι “ενώ στο παρελθόν μερικοί Μακεδόνες μετανάστες, έλεγαν ότι έχουν Ελληνική καταγωγή, σήμερα οι περισσότεροι νιώθουν ελεύθεροι να αυτοαποκαλούνται “Μακεδόνες” χωρίς τον φόβο ύπαρξης αντιποίνων από την Ελληνική κυβέρνηση”.
Έγιναν μεγάλοι αγώνες ν’ αλλάξουμε το κείμενο της εγκυκλοπαίδειας χωρίς καμιά βοήθεια από την επίσημη Ελληνική πολιτεία.
Το 1992 προέκυψε πια το Μακεδονικό όπως το ξέρουμε σήμερα.
Μετά το δημοψήφισμα της Νοτιοσλαβίας (των Σκοπίων), στις 7 Σεπτεμβρίου 1991, για κήρυξη ανεξάρτητου Κράτους με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», συνέβησαν τα ακόλουθα.
Στις 16 Δεκεμβρίου 1991, το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης ψήφισε ομόφωνα ότι δεν θα αναγνωρίσουν όνομα για τη Νοτιοσλαβία που μπορεί να έχει «εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον» (σ.σ. οι τρείς όροι).
Στις 2 Φεβρουαρίου 1992, οι Υπουργοί εξωτερικών της ΕΟΚ ανέθεσαν στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Πορτογαλίας João de Deus Pinheiro να προτείνει λύση για το αίτημα αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας. Μετά από μερικούς μήνες διαπραγματεύσεων ο κύριος Πινεϊρο πρότεινε το όνομα “Nova Macedonia”. Η πρότασις Πινεϊρο απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Αρχηγών της Ευρώπης (ΕΟΚ) γιατί περιείχε το όνομα “Μακεδονία”.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ
Στις 13 Απριλίου 1992, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε σε σύσκεψη το Συμβούλιο των Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών να πάρει θέση για την ονομασία και την αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας ως νέου κράτους.
Μετά την συνάντηση των Αρχηγών ο Πρέσβης παρά τω Προέδρω Πέτρος Μολυβιάτης, ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, διάβασε για τις τηλεοράσεις και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης το ακόλουθο ανακοινωθέν.
«Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου ‘91 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη “Μακεδονία”»!
Στις 27 Ιουνίου 1992 οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης ψήφισαν ομόφωνα και συμφώνησαν με την Ελληνική θέση ότι θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος «μόνον εάν η ονομασία δεν περιέχει τη λέξη “Μακεδονία”».
Στις 7 Ιουνίου 1992, ο Αμερικανός ιστορικός και αρθρογράφος Johann Fink δημοσίευσε άρθρο στην αλυσίδα 300 και πλέον εφημερίδων του “Scripps Howard News Service” στο οποίο άρθρο έλεγε και τα εξής:
«Η “Μακεδονία”, η φτωχότερη από τις πρώην δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της, είναι και πάλι ελεύθερη έπειτα από είκοσι δύο αιώνες κατοχής από ξένους. Τώρα υπάρχει ανησυχία ότι η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επί πολλά χρόνια εκρηκτική ύλη σε πυριτιδαποθήκη, είναι πιθανόν να αποτελέσει και πάλι το μήλον της έριδος ανάμεσα στις γείτονες χώρες, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Αλβανία και τη Σερβία.
Η σημαντικότερη αμφισβήτηση της εθνικής της κυριαρχίας προέρχεται από την Ελλάδα. Η Αθήνα, που περιγράφει υποτιμητικά τη “Μακεδονία” ως “ψευτο-δημοκρατία”, αντιτίθεται στη χρήση του ονόματος “Μακεδονία” ως εθνικού ονόματος για τη νεοσύστατη δημοκρατία, επισημαίνοντας ότι η ονομασία αυτή είναι ταυτόσημη με την ονομασία της διοικητικής περιφέρειας που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και αποτελούσε τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας μέχρι το 1913. Ως μέλος διαφόρων διεθνών οργανισμών, η Αθήνα έχει τελικά απομονώσει τη “Μακεδονία” από τη διεθνή κοινότητα».
Κυρίες και κύριοι, έχετε ξανακούσει τέτοιες ηλιθιότητες να λέγονται από ιστορικούς; Αυτός ο κύριος ισχυρίζεται ότι εδώ και δύο χιλιάδες διακόσια χρόνια υπήρχε κράτος Μακεδονία, οι κάτοικοί του οποίου ήταν Σλάβοι, όπως και ο ένδοξος βασιλεύς του ο Μέγας Αλέξανδρος. Τι κακό πράγμα η άγνοια!

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΠΙΛ ΚΛΙΝΤΟΝ
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»

Στις 2 Οκτωβρίου 1992 ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Κυβερνήτης Μπιλ Κλίντον (Bill Clinton) έκανε την επίσημη γραπτή δήλωση με τίτλο: “ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΛΙΝΤΟΝ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ”
Είπε ο κ. Κλίντον: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη «Μακεδονία». Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία». Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης.
Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ΄ αρχάς να δεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδας»!!!
Την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου του 1992 ο Μπιλ Κλίντον εκλέχτηκε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κερδίζοντας τις εκλογές από τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπούς.
Λίγες μέρες μετά άρχισε ένας μαραθώνιος αγώνας να αποτραπεί η έντονη και πιεστική προσπάθεια της απερχόμενης κυβέρνησης Τζορτζ Μπους να αναγνωρίσει τη Νοτιοσλαβία (τα Σκόπια) ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
Τί έγινε τότε... Μετά την ήττα των εκλογών από τον Μπιλ Κλίντον ο Τζορτζ Μπούς έστειλε τον Υπουργό Eξωτερικών των ΗΠΑ Λόρενς Ήγκελμπέργκερ (Lawrence Eagleburger) στην Ευρώπη προκειμένου να πείσει τις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις να αλλάξουν θέση που ομόφωνα είχαν πάρει στις 27 Ιουνίου 1992 και να αναγνωρίσουν μαζί με τις ΗΠΑ το νέο κράτος των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος Μπους προσπάθησε να εκπληρώσει την προεκλογική του υπόσχεση στους Σκοπιανούς των ΗΠΑ, οι οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην αποτυχημένη προεκλογική του προσπάθεια.
Επιστρατεύτηκα από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να βοηθήσω σαν ένας από τους «παράγοντες της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας».
Εκείνη την εποχή είχα την ιδιότητα του Προέδρου του Δημοκρατικού κόμματος στην Πολιτεία του Νιού Χαμσάϊρ, την πιο σημαντική πολιτεία της Αμερικής όσον αφορά στις Προεδρικές Εκλογές, και μόλις είχα εκλεγεί Πρόεδρος των Εκλεκτόρων του Μπίλ Κλίντον στην ίδια πολιτεία.
Στόχος ήταν να μην μπορέσει η Αμερικανική Κυβέρνηση πριν τη λήξη της θητείας της στις 20 Ιανουαρίου 1993 να πείσει τους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωρίσουν το νέο αυτό κράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αυθαίρετη αναγνώριση από την κυβέρνηση της Αμερικής θα ήταν άσχετη εφόσον η κυβέρνηση Μπους ήταν πλέον μεταβατική.
Στην Αθήνα συναντήθηκα στο Γραφείο του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον κ. Πέτρο Παπαγεωργίου, πολιτικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και μερικές μέρες αργότερα με τον κ. Λουκά Τσίλα, τότε σύμβουλο του Πρωθυπουργού για θέματα ασφαλείας. Λίγους μήνες αργότερα ο κ. Τσίλας διορίστηκε Πρέσβης της Ελλάδος στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Ελληνική Κυβέρνηση. Επίσης για το ίδιο θέμα συναντήθηκα και με την κα. Ντόρα Μπακογιάννη, τότε Υπουργό Πολιτισμού.
Ο κ. Παπαγεωργίου, ο κ. Τσίλας και η κα. Μπακογιάννη τόνισαν την σπουδαιότητα του να αποτραπεί η προσπάθεια της απερχόμενης Κυβέρνησης Μπούς να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ζήτησαν από μένα να βοηθήσω και με τους συμβούλους και συνεργάτες του Μπιλ Κλίντον, αλλά και με την ηγεσία της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας και ιδιαίτερα τα στελέχη του Δημοκρατικού κόμματος που συνέβαλαν στην εκλογή του νέου Προέδρου Μπιλ Κλίντον.
Δέχτηκα να βοηθήσω και πραγματικά μετά από μια σκληρή προσπάθεια και με την βοήθεια του Μάϊκλ Δουκάκη και πολλών άλλων συναδέλφων στην Αμερική κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την προσπάθεια του Τζορτζ Μπούς.
Στην Αμερική συναντήθηκα με τον Μάϊκλ Δουκάκη έναν από τους πιο στενούς πολιτικούς φίλους και υποστηρικτές του Μπιλ Κλίντον. Ενημέρωσα τον Μάϊκλ Δουκάκη για το σημαντικό θέμα της αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας από τις ΗΠΑ με ονομασία που περιείχε το όνομα «Μακεδονία» και του ζήτησα να συμμετάσχει στην προσπάθεια να σταματήσουμε την Κυβέρνηση Μπους.
Ο Μάϊκλ Δουκάκης συμφώνησε να έρθει σε επαφή με τον Άντονυ Λέικ (Anthony Lake) και την Μαντλίν Ολμπραϊτ (Madeleine Albright). Ο Λέϊκ και η Ολμπράϊτ ήταν κορυφαίοι σύμβουλοι του Μπιλ Κλίντον για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Εθνικής Ασφάλειας στην Προεδρική του εκστρατεία του 1992. Ο Άντονυ Λέϊκ διορίστηκε Σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου Κλίντον στο Λευκό Οίκο και η Μαντλίν Ολμπραϊτ έγινε Πρέσβης της Κυβέρνησης Κλίντον στα Ηνωμένα Έθνη και αργότερα Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Ενημέρωσα επίσης πολλούς ακόμη επιφανείς Ελληνοαμερικανούς πολιτικούς ηγέτες, όπως τον Φιλ Αγγελίδη, τότε Πρόεδρο του ισχυρού Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας με περισσότερα από έξι (6) εκατομμύρια δημοκρατικά μέλη όπως και τον Μάϊκ Πάνος, Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Πολιτείας Ιντιάνα. Όλοι τους συμφώνησαν να βοηθήσουν.
Με σκληρή επιμονή και με τη βοήθεια πολλών άλλων Ελληνοαμερικανών οι οποίοι ήταν κοντά στον Μπιλ Κλίντον καταφέραμε να σταματήσουμε την προσπάθεια της Κυβέρνησης Μπους να φέρει το θέμα της αναγνώρισης στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για ψήφισμα, παρότι ο Ήγκελμπέργκερ προσπάθησε να το κάνει ακόμη και στις 19 Ιανουαρίου 1993, μια μέρα πριν από την ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον!
Πρέπει να προσθέσω εδώ ότι στη χρονική αυτή διάρκεια συναντήθηκα αρκετές φορές με τους Συμβούλους του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού (σ.σ. Μητσοτάκη) και πέρασα και τα Χριστούγεννα του ’92 και την Πρωτοχρονιά του 1993 στην Αθήνα. Συνέβαλα επίσης και στην προετοιμασία του τότε Έλληνα Υφυπουργού Εξωτερικών Ανδρέα Ανδριανόπουλου, ο οποίος ταξίδευε στη Νότιο Αμερική σε μια αποστολή να ζητήσει υποστήριξη από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και από την Ελληνοαμερικανική ηγεσία ενάντια στην προσπάθεια της Κυβέρνησης Μπους. Στο υπόμνημά μου προς τον κ. Τσίλα με ημερομηνία 31/12/1992 πρότεινα στις Ηνωμένες Πολιτείες ο κ. Ανδριανόπουλος να έρθει σε επαφή με τους Μάϊκλ Δουκάκη, Πόλ Τσόγκα, Φίλ Αγγελίδη, Μάϊκ Πάνο, Άγγελο Τσακόπουλο, Νίκ Μητρόπουλο και Τζόρτζ Στεφανόπουλο. Στο υπόμνημά μου συμπεριέλαβα τα τηλέφωνα σπιτιού και τα προσωπικά τηλέφωνα του καθενός τους.
ΤΟ Δ Ι Π Λ Ο ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Όπως αργότερα αποδείχτηκε δεν ξέραμε πολλά για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα όμως ξεκάθαρο ότι η τότε Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές. Δημόσια και επίσημα η Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν να αποτρέψει την Κυβέρνηση Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Παρασκηνιακά όμως η Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε ένα σύνθετο όνομα που θα ήταν κάπως παραδεκτό και θα είχε λιγότερο πολιτικό κόστος.
Είναι τώρα προφανές ότι αυτή η στρατηγική εφαρμόστηκε παρασκηνιακά για αρκετό χρονικό διάστημα από τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό.
Ακούστε τι είπε σε μια πρόσφατη δήλωσή του ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς, στην εκπομπή «Οι φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά στο τηλεοπτικό κανάλι “MEGA” στις 16/11/2004:
«Εκείνη την στιγμή στη σύσκεψη αυτή (6 Μαρτίου) ενόψει του γεγονότος ότι εγώ έπρεπε σε τρεις ημέρες να πάω στις Βρυξέλες να συζητήσω με Μπέικερ και Υπουργούς των Εξωτερικών, ο Μητσοτάκης λέει πρέπει να έχουμε μια δεύτερη γραμμή άμυνας. Τι θα γίνει εάν οι Αμερικανοί δεν θελήσουν να αναγνωρίσουν αυτό το οποίο έχουν αναγνωρίσει οι Ευρωπαίοι, τους τρεις όρους;
Μα δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δεχθούν παρά εάν εμείς δεν δώσουμε την μάχη. Μου λέει δεν σου κρύβω, παρουσία των άλλων, ότι εγώ το θέμα του ονόματος δεν το θεωρώ σημαντικό. Λέω τότε κύριε Πρόεδρε, μου λέτε αυτό που έχετε πει στον Ελληνικό λαό, αυτό που έχει αποφασίσει το Συμβούλιο των πολιτικών Αρχηγών, αυτό το οποίο λέτε εσείς προς τον Ελληνικό λαό, άλλο τι μας λέτε εδώ, να βγω εγώ και να πω τα αντίθετα στο εξωτερικό; Πώς θα το κάνω; Πηγαίνω έξω και, κύριε Παπαχελά, ποτέ δεν έχω αισθανθεί τόσο άσχημα και δεν θα ήθελα ποτέ άλλος Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών να αισθανθεί το ίδιο άσχημα. Έγινα περίγελος. Με ρωτούσε ο κύριος Ντελόρ με υπονοούμενα, με ρωτούσε ο κύριος Πόστ του Λουξεμβούργου, με ρωτούσε ο Γκένσερ, με ρωτούσε ο κύριος Κόλλινς της Ιρλανδίας και μου λέγανε, καλά Αντώνη, εδώ μας λες άλλα και μαθαίνουμε από το κέντρο ότι άλλη είναι η γραμμή. Είχανε ήδη αρχίσει οι διαρροές ότι μην ακούτε τον Σαμαρά, αυτός έχει την θέση όνομα, εμάς δεν μας νοιάζει».
ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΤΟ ΣΥΝΘΕΤΟ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ FYRO«M»
Φαίνεται λοιπόν πια ξεκάθαρα ότι όταν εμείς αγωνιζόμασταν να αποτρέψουμε την Κυβέρνηση Μπους, η Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να βρουν τρόπο να αποφύγουν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας σαν νέο κράτος από την Ενωμένη Ευρώπη. Ο μόνος άλλος φορέας ήταν τα Ηνωμένα Έθνη! Έτσι και έγινε.
Στις 22 Ιανουαρίου 1993, δύο μέρες μετά την ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον και πριν τελειώσουν οι τελετές ορκωμοσίας στην Ουάσιγκτον η κυβέρνηση των Σκοπίων έκανε επίσημη αίτηση στα Ηνωμένα Έθνη να αναγνωριστεί η Νοτιοσλαβία ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Πώς και γιατί αποφάσισε η κυβέρνηση των Σκοπίων να παρακάμψει την Ενωμένη Ευρώπη;
Δύο μέρες αργότερα στις 24 Ιανουαρίου 1993 τρεις μεγάλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία με τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής Κυβέρνησης πρότειναν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας από τα Ηνωμένα Έθνη με μια δήθεν συμβιβαστική ονομασία. Πρότειναν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας με το όνομα «Πρώην-Γιουγκοσλαβική-Δημοκρατία-της Μακεδονίας» FYROM.
Πώς και γιατί αποφάσισαν οι τρεις αυτές κυβερνήσεις να κάνουν την επίσημη αυτή «συμβιβαστική» πρόταση στα Ηνωμένα Έθνη; Μήπως είχαν ψηφίσει οι ηγέτες της Ευρώπης να αλλάξουν στάση και να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με όνομα που περιείχε την λέξη Μακεδονία; Ασφαλώς όχι. Το κάνανε εν ονόματι της Ενωμένης Ευρώπης; Ασφαλώς όχι!!
Φαίνεται ότι όλα είχαν προσυμφωνηθεί παρασκηνιακά. Η Ελληνική Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση των Σκοπίων και οι Ευρωπαίοι τα είχαν βρει για μια σύνθετη ονομασία η οποία περιέχει τη λέξη «Μακεδονία» . Αυτό που παρέμεινε σε εκκρεμότητα ήταν η θέση του Μπιλ Κλίντον.
ΠΩΣ Ξ Ε Γ Ε Λ Α Σ Α Ν ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΠΙΛ ΚΛΙΝΤΟΝ
Τι έγινε όμως με την ομόφωνη απόφαση των πολιτικών ηγετών της Ελλάδος; Τί έγινε η περίφημη δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη εν ονόματι του Συμβουλίου των Ελλήνων πολιτικών Αρχηγών ότι η Ελλάδα δεν θα αναγνωρίσει τα Σκόπια εάν η ονομασία περιέχει την λέξη «Μακεδονία»; Είχαν αλλάξει στάση οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες; Ασφαλώς όχι!!
Το θέμα Κλίντον όμως ήταν το πιο σοβαρό. Ο Μπιλ Κλίντον είχε δεσμευτεί στους Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του και ο Κλίντον θα τηρούσε την δέσμευσή του. Γι’ αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος. Επομένως οι αρχιτέκτονες της συμβιβαστικής λύσης ρισκάρανε το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας από την Κυβέρνηση Κλίντον εάν προτείνανε αναγνώριση των Σκοπίων με ονομασία που περιείχε την λέξη «Μακεδονία». Μόνον οι Ελληνοαμερικανοί ηγέτες μπορούσαν να αποδεσμεύσουν τον Μπιλ Κλίντον. Εξάλλου αυτοί τον δέσμευσαν στις 3 Οκτωβρίου 1992.
Έτσι κατασκευάσθηκε προσεκτικά ένας σύγχρονος «Δούρειος Ίππος»!
Ιδού τι έγινε.
Δεν ξέρω ακριβώς πόσες ώρες μετά την ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν περάσει όταν οι μισθωτοί αντιπρόσωποι της Ελλάδος (paid lobbyists) στην Ουάσιγκτον κ.κ. «Manatos & Manatos” δημιούργησαν μια «προσωρινή ειδική» επιτροπή με την ονομασία «Ad hoc American Hellenic Leadership Committee”.
Ποιά ήταν τα μέλη αυτής της «προσωρινής επιτροπής» δεν έμαθα ποτέ. Αυτό που ξέρω είναι το εξής: Εκ μέρους αυτής της πρόχειρης επιτροπής η εταιρεία «Μάνατος και Μάνατος» ζήτησε από εκλεγμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και Δημοτικούς άρχοντες όλους επιφανείς Ελληνοαμερικανούς να συνυπογράψουν μια επιστολή που απευθυνόταν στον Πρόεδρο Κλίντον και του ζητούσε να υποστηρίξει την «νέα θέση» της Ελληνικής Κυβέρνησης για μια «συμβιβαστική λύση» στο ζήτημα της αναγνώρισης του ονόματος της Νοτιοσλαβίας. Η επιστολή είχε συνταχθεί και είχε διατυπωθεί τόσο προσεκτικά που μπροστά της ο «Δούρειος Ίππος» έμοιαζε σαν μια ερασιτεχνική εφεύρεση!
Παρόλα αυτά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Ο Μπιλ Κλίντον θα έπρεπε να υποστηρίξει την νέα θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης στην ονομασία του νέου κράτους της Νοτιοσλαβίας, παρότι η συμβιβαστική λύση περιείχε τη λέξη «Μακεδονία».
Η προτεινόμενη επιστολή προς τον Πρόεδρο Κλίντον είχε την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993 έξι μέρες μετά την ορκωμοσία του. Είναι τόσο ωραία γραμμένη και τόσο υπέροχα εθνικοποιημένη που αν δεν είσαι γνώστης των πραγμάτων και «γάτα» στα πολιτικά υπονοούμενα ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι με την συνυπογραφή σου συμβάλλεις σε μια Κολοσσιαία εθνική προδοσία! Και όμως ακριβώς αυτό ήταν.
Όταν εγώ έλαβα το προτεινόμενο γράμμα προς τον Πρόεδρο Κλίντον και μου ζητήθηκε να το υπογράψω οι συγγραφείς του είχαν ήδη εξασφαλίσει την υπογραφή των: Phil Angelides (Φίλ Αγγελλίδης), Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας. Art Agnos (Αρτ Άγκνος), πρώην Δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο, Andrew Athens (Άντριου Άθενς), Προέδρου του Ηνωμένου ΑμερικανοΕλληνικού Κογκρέσου, John Casimatidis (Τζων Κατσιματίδης), Πρόεδρο του “Red Apple Groups”. Philip Christopher (Φίλιπ Κρίστοφερ), Προέδρου PSEKA, dr. Gus Konstantine (Γκάς Κονσταντίν), Supreme President of AHEPA, δρ. Takey Crist (Τάκη Κρίστ), Προέδρου American Hellenic Institute, Public Affairs Committee. Michael Dukakis (Μιχάλης Δουκάκης), πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Μασαχουσέτης, Nicholas Gage (Νίκολας Γκέιτς), συγγραφέας, Fotis Gerasopoulos (Φώτης Γερασόπουλος), αντιπρόεδρο Hellenic American National Council. Dr. Christos Ioannides (Χρήστος Ιωαννίδης), Καθηγητής Greek and Middle Eastern Affairs, Michael Zaharis (Μιχάλης Ζαχαρής), Chairman KOS Pharmaceutical INC, Sotiris Kolokotronis (Σωτήρης Κολοκοτρώνης), President SKK Enterprises, Andrew Manatos (Άντριου Μάνατος), Special Counsel United Hellenic American Congress, John Nathenas (Τζων Ναθήνας) President Hellenic American National Council. Peter J. Pappas (Πήτερ Πάππας), President P.J. Mechanical Corporation, Jim Regas (Τζιμ Ρήγας) Esq. Senior Courses Regas, Freratos & Harp, Eugene Rossides (Ευγένιος Ροσίδης), Esq. Chairman American Hellenic Institute, Angelo Tsakopoulos (Άγγελος Τσακόπουλος), Former National Chairman Greek American for Clinton and Professor Spiros Vreonis jr.(Σπύρος Βρυώνης), New York University.
Ασφαλώς έγινε κοινοποίηση της επιστολής στον Warren Christopher (Γούορεν Κρίστοφερ) Υπουργό Εξωτερικών ΗΠΑ, Anthony Lake (Άντονυ Λέικ), Σύμβουλο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου και dr. Madeleine Albright (Μαντλίν Ολμπράϊτ), Πρέσβη των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.
Διάβασα προσεκτικά την προτεινόμενη επιστολή που μου ζητούσαν να συνυπογράψω και είπα μέσα μου «Ώρα καλή Μακεδονία μας». Ασφαλώς δεν δέχτηκα να την συνυπογράψω και η επιστολή εστάλη στον Πρόεδρο Κλίντον. Κατάλαβα ότι εάν τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώριζαν το νέο κράτος των Σκοπίων με ένα όνομα που περιείχε τη λέξη «Μακεδονία» θα γεννιόταν για πρώτη φορά στην ιστορία μια νέα χώρα με την ονομασία «Μακεδονία» και δεν θα ήταν Ελληνική. Με άλλα λόγια η νοτιότερη περιοχή της Γιουγκοσλαβίας θα αναγνωριζόταν από τα Ηνωμένα Έθνη σαν χώρα με το όνομα «Μακεδονία» και η Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας θα ήταν πια απλώς μια διοικητική περιφέρεια όπως την αποκάλεσε ο προαναφερθείς ιστορικός κ. Johann Fink. Μια διοικητική περιφέρεια η οποία στο μέλλον θα διεκδικείται από το νεοσύστατο κράτος!
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι που πρόσφεραν την υπογραφή τους δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να μελετήσουν το ακριβές κείμενο της επιστολής και υπέγραψαν καλή τη πίστη νομίζοντας ότι υπογράφουν για το συμφέρον της Ελλάδας. Άλλωστε η υπογραφή ζητήθηκε και δόθηκε τηλεφωνικά!!
Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα δίμηνο γεμάτο παραπληροφόρηση και αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης. Για περισσότερο από δύο μήνες οι συζητήσεις και οι «αγώνες» περιστρέφονταν γύρω από δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα. Σημαίες, σύμβολα, παλικαρισμοί, Τουρκικές παρενοχλήσεις οτιδήποτε άλλο παρά το όνομα Μακεδονία απασχολούσαν την κοινή γνώμη.
ΤΟ ΕΚΓΛΗΜΑ ΤΗΣ 7ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1993
Τελικά η μάσκα έπεσε. Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα πια με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εν ονόματι της Ελληνικής Κυβέρνησης ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Μιχάλης Παπακωνσταντίνου ανήγγειλε ότι η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Την ίδια μέρα, στις 7 Απριλίου 1993 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους και φυσικά έτσι ψήφισε και η Ελλάδα!
Εκείνη την ημέρα ένα κομμάτι από την Ελληνικότητά μου πέθανε.
Έτσι λοιπόν εάν σας ρωτήσει κανείς πότε αναγνωρίστηκε (γεννήθηκε) το πρώτο και μόνο μη Ελληνικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» να του πείτε στις 7 Απριλίου 1993.
Αν σας ρωτήσει ποιά ήταν η θέση της Ελλάδος, να πείτε ότι ψήφισε υπέρ!
Αν σας ρωτήσει πώς ψήφισε η Αμερική να του πείτε και αυτή ψήφισε υπέρ.
Αν σας ρωτήσει γιατί οι Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Μπίλ Κλίντον του ζήτησαν να αλλάξει την θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992 να του πείτε γιατί η Ελληνική κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν!
ΑΣΡΑΠΙΑΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Ακούστε προσεκτικά παρακαλώ, κυρίες και κύριοι, τι είπε ο τότε πανίσχυρος Αμερικανός βουλευτής και Πρόεδρος της Επιτροπής των Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου κ. Lee Hamilton (Λι Χάμιλτον) όπως είχε γραφεί στην ανταπόκριση του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου στην ημερήσια εφημερίδα «Πρωϊνή» της Νέας Υόρκης λίγες μέρες μετά την επίσημη αναγνώριση από τα Ηνωμένα Έθνη.
Είπε ο κύριος Χάμιλτον:
«ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΤΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ.
ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΤΕ ΣΥΞΥΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΑΣ»
Η ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου στην Πρωϊνή:
«ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ. Η Ελληνική κυβέρνηση έχασε μοναδική ευκαιρία να κερδίσει σημαντικά πλεονεκτήματα στη μάχη των Σκοπίων, όταν λόγω ασυνεννοησίας με την Ουάσιγκτον και ερασιτεχνικών χειρισμών δέχθηκε τον «έντιμο συμβιβασμό» χωρίς να περιμένει τη δημοσιοποίηση της θέσης της νέας αμερικανικής κυβέρνησης.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Λι Χάμιλτον, δήλωσε στη διάρκεια εκδήλωσης Ελληνοαμερικανών στο Λος Άντζελες, ότι ο ίδιος αλλά και στελέχη της κυβέρνησης Κλίντον εξεπλάγησαν από την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην επιμένει στη γνωστή θέση της για την ονομασία και αντίθετα να αποδεχθεί τη διαδικασία της διαιτησίας και της όποιας απόφασης των μεσολαβητών Σάιρους Βάνς και Λόρδου Όουεν.
Ο Αμερικανός βουλευτής, που θεωρείται ένας από τους λίγους πολιτικούς που γνωρίζουν τα ελληνικά εθνικά θέματα, ιδιαίτερα το Κυπριακό και το πρόβλημα που δημιουργούν τα Σκόπια, είπε ότι η πλειοψηφία των βουλευτών και των γερουσιαστών «είχαν πειστεί για τις δίκαιες θέσεις της Ελλάδας» και τις υποστήριξαν μάλιστα εγγράφως, υπογράφοντας κείμενο επιστολής προς τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους.
Όπως εξήγησε ο κ. Χάμιλτον, «το Κογκρέσο ενημερώθηκε σωστά από την Ελληνοαμερικανική κοινότητα», τα μέλη της οποίας πίεσαν με διάφορους τρόπους τους βουλευτές και τους γερουσιαστές, οι οποίοι πείστηκαν ότι το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ήταν στην πραγματικότητα η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας.
Ο Αμερικανός βουλευτής βλέπει «διαφωνία μεταξύ των θέσεων της Αθήνας και της Ομογένειας» αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι μόνοι που απέμειναν να επιμένουν για μη χρησιμοποίηση του ονόματος της Μακεδονίας είναι οι Ελληνοαμερικανοί.
Ο κ. Χάμιλτον κατέληξε λέγοντας ότι ακριβώς λόγω της αποδοχής από την Αθήνα συμβιβαστικής λύσης, ούτε το Κογκρέσο, ούτε η Κυβέρνηση Κλίντον μπορούν πια να βοηθήσουν, υπονοώντας ότι δεν ισχύουν οι προεκλογικές υποσχέσεις του Αμερικανού Προέδρου»!!!
Στις 22 Φεβρουαρίου 1994 ο παλαίμαχος στρατηγός του Ελληνικού στρατού εν αποστρατεία Ελευθέριος Παπαγιαννάκης με επιστολή του προς τον Πρέσβη της Αυστραλίας στην Αθήνα αναρωτήθηκε πως η Αυστραλία αναγνώρισε τα Σκόπια ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Στις 28 Μαρτίου 1994 ο Αυστραλός Πρέσβης C.A. Edwards απάντησε στο στρατηγό
Παπαγιαννάκη ως εξής:
«Στρατηγέ μου,
Το γράμμα σας με ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου με εντυπωσίασε με την ειλικρίνεια με την οποία εκφράσατε τα αισθήματά σας προς την Αυστραλία και τους Αυστραλούς που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδος.
Είναι μεγάλο κρίμα που άνθρωποι όπως εσείς που έχουν τόσο δυνατά αισθήματα για τη χώρα μου αισθάνεται ότι κατά κάποιο τρόπο η πρόσφατη απόφαση της Αυστραλίας να αναγνωρίσει την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM) αποτελεί με οποιοδήποτε κτύπημα κατά της Ελλάδος. Από την πλευρά της η Κυβέρνηση της Αυστραλίας δεν αισθάνεται ότι η απόφασή της ήταν με οποιοδήποτε τρόπο κατά των συμφερόντων της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα παίρνοντας την απόφασή της η κυβέρνηση κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να ανταποκριθεί στις επιθυμίες της Ελλάδας. Καθώς πιθανώς προσέξατε το όνομα με το οποίο αναγνωρίσαμε τη χώρα ήταν το ίδιο όνομα με εκείνο που χρησιμοποίησε η ίδια η Ελλάδα στην δική της αναγνώριση και σε όλες τις άλλες δοσοληψίες που έχει με αυτή τη χώρα».
Μετά από όλα αυτά κυρίες και κύριοι τώρα πια ξέρετε:
Τι κάνανε οι Ελληνοαμερικανοί
Ξέρετε τι κάνανε οι Αμερικανοί
Ξέρετε τι κάνανε οι Ευρωπαίοι
Ξέρετε τι κάνανε οι Σκοπιανοί και
ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΚΑΝΑΝΕ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΝΤΟΠΙΑΝΟΙ*”!!!

* Παρόμοια ομιλία έγινε και στις 5 Δεκεμβρίου του 2007, όταν ο κ. Κρις Σπύρου Ιδρυτής και Πρόεδρος πια του Free Agia Sophia Council of America
http://www.freeagiasophia.org, μίλησε σε εκδήλωση των Συλλόγων Θεσσαλών Παπάγου, της Πανελλήνιας Οργάνωσης Οικογένειας και Νεότητας, της Πανελλήνιας Οργάνωσης Ελληνική Εστία και της Λέσχης Γυναικών, Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων Γυμνασίων Λυκείων Παπάγου με θέμα «Η Ονομασία των Σκοπίων»
-----------------------------------------