Τα αρχεiα του Press-gr

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τους αξιότιμους κ.κ. Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Πρωθυπουργό
τους κ.κ. Έλληνες Βουλευτές και Ευρωβουλευτές, και υποψήφιους Βουλευτές


Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Αξιότιμοι κύριοι Αρχηγοί των κομμάτων,
Αξιότιμε κύριε/κυρία Βουλευτή, Ευρωβουλευτή, υποψήφιε/υποψήφια Βουλευτή,


Τα φαινόμενα της διαφθοράς, διαπλοκής, αναξιοκρατίας, ρουσφετοκρατίας, αλλά και πόλωσης, οξύτητας, και αθέμιτων πολιτικών μεθόδων συμπεριφοράς στον πολιτικό βίο της χώρας δεν έχουν τελειωμό. Σε σημαντικό βαθμό οφείλονται και στον εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής.

Παρακαλώ δεχτείτε τους αιτιολογημένους προβληματισμούς μου για γενεσιουργές αιτίες των παραπάνω, δηλαδή αρνητικές για την χώρα συνέπειες του εκλογικού συστήματος της ενισχυμένης αναλογικής. Παρακαλώ να το υποβάλλετε στην κριτική σας και ευελπιστώ να το συνεκτιμήσετε στις σχετικές επιλογές σας.

Για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος νομίζω ότι κάθε επιχειρηματολογία που προσπαθεί να δείξει την θετική ή αρνητική επίδραση στην κοινωνία κάποιου θεσμού ή πολιτικής ή όποιου άλλου ζητήματος σχετίζεται με το δημόσιο συμφέρον, πρέπει να υπόκειται σε έλεγχο ορθότητας από τους αντιπροσώπους του Ελληνικού Λαού και ιδίως από όσους έχουν αυξημένη ευθύνη υπεράσπισης του δημόσιου συμφέροντος. Αυτός είναι ένας από τους κύριους μηχανισμούς του δημοκρατικού διαλόγου.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Πολίτης
Μυρίδης Δαμιανός


17 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ «ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗΣ» ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ

Πολλά είναι τα αρνητικά κοινωνικά φαινόμενα στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα, όπως τα φαινόμενα της διαφθοράς, διαπλοκής, αναξιοκρατίας, ρουσφετοκρατίας, αλλά και πόλωσης, οξύτητας, και αθέμιτων πολιτικών μεθόδων συμπεριφοράς στον πολιτικό βίο της χώρας , που όμως δεν έχουν τελειωμό. Οφείλονται αφενός στο ότι από την συγκρότηση του Ελληνικού κράτους ο λαός έμμεσα και άμεσα διαπαιδαγωγείται στην ιδιοτέλεια και ιδιώτευση(όπως αποτυπώνεται και στα: «κοιτάω την πάρτη μου», «το θέμα είναι να την βρω», », «κονόμα», «βόλεμα» «να κάνω την αρπαχτή», «έχω κονέ», «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;», «Δεν είναι δική μου υπόθεση», «εγώ κοιτάω την δουλίτσα μου μόνο», «εγώ θα βγάλω τα κάστανα από την φωτιά;» κλπ), στον ανορθολογισμό και αφετέρου στην ύπαρξη θεσμών που αναπαράγουν τέτοια φαινόμενα. Ένας βασικός, τέτοιου χαρακτήρα θεσμός, νομίζω ότι είναι και ο εκλογικός νόμος της ενισχυμένης αναλογικής.

Το εκλογικό σύστημα της «ενισχυμένης» αναλογικής εκτός από πολιτικά άδικο, αφού αντιμετωπίζει άνισα την ψήφο των Ελλήνων στην μετατροπή της σε βουλευτικές έδρες και άρα και σε πολιτικές διακυβέρνησης της χώρας, αποτελεί και μια από τις αφανείς αλλά κύριες αιτίες πολλών δεινών της Ελλάδας, όπως της διαφθοράς, διαπλοκής, αναξιοκρατίας, ρουσφετοκρατίας, αλλά και πόλωσης, οξύτητας, και αθέμιτων πολιτικών μεθόδων συμπεριφοράς στον πολιτικό βίο της χώρας, της ταύτισης κράτους εκκλησίας κλπ, προκαλώντας την οπισθοδρόμηση της Ελλάδας.

Η ενισχυμένη αναλογική προβάλλεται σαν τον εκλογικό σύστημα που εξασφαλίζει σταθερές κυβερνήσεις. Στην πραγματικότητα όμως παράγει ασθενείς κυβερνήσεις παρόλο που μπορεί να στηρίζονται στην ψήφο εμπιστοσύνης 151 ή και ακόμη περισσότερων βουλευτών, γιατί ο φόβος από την μετακίνηση των λίγων σχετικά ψήφων, λόγω εφαρμογής μιας αναγκαίας πολιτικής αλλά μη αρεστής σε κάποια συμπαγή ομάδα ψηφοφόρων, αποτρέπει την κυβέρνηση να νομοθετήσει σχετικά. Πχ. αν και το α΄ και β΄ από τα κυβερνητικά κόμματα πιστεύουν ότι πρέπει να αναθεωρηθεί ριζικά το ασφαλιστικό σύστημα με δυσμενείς αλλαγές για τους εργαζόμενους, δεν προωθούνται οι αλλαγές αυτές, γιατί το κυβερνόν κόμμα φοβάται μια μικρή μετατόπιση ψήφων στο δεύτερο και περιμένει (ματαίως) την υποστήριξη τέτοιων μέτρων και από το δεύτερο, αφού τότε η αναλογική μείωση από τα δυο πρώτα κόμματα δεν θα αλλάξει την μεταξύ τους σχέση, ενώ ασήμαντη θα ήταν η επίδραση στον αριθμό βουλευτών α΄ και β΄ κόμματος από την μετατόπιση ψήφων προς τα μικρότερα κόμματα.
Το ίδιο και με το ρουσφέτι που όλοι το καταγγέλλουν αλλά διαιωνίζεται. Οι λίγες σχετικά ρουσφετολογικές ψήφοι, που διεκδικούν τα κόμματα εξουσίας υποσχόμενα ρουσφέτια, μετατρέπονται σε δυσανάλογα μεγάλο αριθμό βουλευτικών εδρών, κάνοντας έτσι τα κόμματα εξουσίας να ενδιαφέρονται πολύ για το ρουσφέτι όπως φαίνεται στο παρακάτω αριθμητικό παράδειγμα που αφορά τον εκλογικό νόμο Σκανδαλίδη(αναλογική κατανομή των 260 εδρών μεταξύ των κομμάτων με ποσοστό μεγαλύτερο του 3% και και πριμοδότηση του α΄ κόμματος με τις υπόλοιπες 40).
Με οποιοδήποτε σύστημα ενισχυμένης αναλογικής παραμένουν οι αρνητικές συνέπειες. Το σύστημα όμως αυτό επιτρέπει την εύκολη μαθηματική ανάλυση για την κατάδειξη των συνεπειών.


1ο ενδεχόμενο :Χωρίς ρουσφέτι, διαπλοκή και με έντιμη εκλογική αναμέτρηση:

Α κόμμα(κυβερνητικό.) 42,7% Βουλευτές 156
Β κόμμα(αξιωμ.αντιπολ) 42,5% Βουλευτές 115
Υπόλοιπα κόμματα 10,6% Βουλευτές 29
Κόμματα κάτω του 3% 4,2% Βουλευτές 0


2ο ενδεχόμενο : Το Β κόμμα με υπόσχεση ρουσφετιών, διαπλοκή και αθέμιτα μέσα
κερδίζει επιπλέον 0,5%, πράγμα πολύ εύκολο.

Α κόμμα(αξιωμ.αντιπολ.) 42,5% Βουλευτές 115
Β κόμμα(κυβερνητικό) 43,1% Βουλευτές 157
Υπόλοιπα κόμματα 10,2% Βουλευτές 28
Κόμματα κάτω του 3% 4,2% Βουλευτές 0

Δηλαδή μια μετακίνηση ψήφων κατά 0,6% ή 45.000 ψήφων (σε 7.500.000 σύνολο ψηφοφόρων) προς το Β κόμμα λόγω ρουσφετιού και διαπλοκής προκαλεί μετακίνηση 42 βουλευτικών εδρών προς αυτό, αντί μετακίνησης 1-2 βουλευτικών εδρών που θα προκαλούσε η απλή αναλογική και έτσι ανατράπηκε η κυβερνητική αυτοδύναμη πλειοψηφία του «έντιμου» κόμματος Α. Με ανόθευτη απλή αναλογική το Β΄ κόμμα με την μετακίνηση του 0.6% ή 45.000 ψήφων λόγω ρουσφετιού κλπ, οι βουλευτές του από 127 θα γινόταν 129, δηλ. πολύ μικρό όφελος. Αλλά και το Α κόμμα χάνοντας 0,2% έχασε 41 βουλευτικές έδρες αντί 1 έδρα με απλή αναλογική. Το 0,6% στις 7.500.000 ψήφους είναι 45.000 ψήφοι, έτσι κάθε 1071(=45.000/42) ψήφοι ρουσφεταποδόχων (όσο ένα χωριό) δίνουν από μία βουλευτική έδρα στο κόμμα που θα πλειοψηφήσει, ενώ το 0,2% είναι 15.000 ψήφοι, δηλαδή το δεύτερο σε ψήφους έχασε 41 βουλευτικές έδρες με 366(=15.000/41) ψήφους ανά έδρα. Αν μάλιστα θεωρήσουμε ότι κάθε ρουσφέτι φέρνει ψήφους τουλάχιστον από όλη την οικογένεια του αποδέκτη του ρουσφετιού, φαίνεται ότι με 5-10.000 ρουσφέτια μπορεί να ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό. Σε περισσότερο οριακή διαφορά ποσοστών, η σχέση βουλευτών μεταξύ α΄ και β΄ κόμματος ανατρέπεται με ακόμη πολύ λιγότερα ρουσφέτια.

Με απλή αναλογική μετακίνηση 25.000 ψήφων μετακινεί μία βουλευτική έδρα. Δηλαδή 23(=25.000/1071) φορές δυσκολότερα μετακινούν οι έντιμοι πολίτες της απλής αναλογικής αποφασιστική βουλευτική έδρα από τους ρουσφεταποδόχους/ρουσφετοεπαίτες του πρώτου κόμματος της ενισχυμένης αναλογικής και 68(=25.000/366) φορές δυσκολότερα από τις μετακινημένες βουλευτικές έδρες του δεύτερου του παραπάνω αριθμητικού παραδείγματος. Για το γ΄,δ΄ και μετά κόμμα με ποσοστό πάνω από 3% η αντίστοιχη δυσκολία είναι: 28(=30.000 / 1071) φορές δυσκολότερη η κατάκτηση μιας επιπλέον έδρας από ότι για το πρώτο κόμμα, αφού αντιστοιχούν 23.077ψήφοι ανά βουλευτική έδρα και 82(=30.000/366) φορές δυσκολότερη η κατάκτηση μιας επιπλέον έδρας από ότι η απώλεια έδρας για το δεύτερο κόμμα.(0.4% σε 7.500.000=30.000)

1. Αυτός είναι λοιπόν ένας από τους σοβαρούς λόγους που διαιωνίζεται το ρουσφέτι αλλά και οι προεκλογικές παροχές, προς μεγάλη βέβαια ζημιά της χώρας και του λαού γιατί για τα δυο μεγαλύτερα κόμματα φαίνεται ρεαλιστική η πραγματοποίηση του στόχου της αυτοδυναμίας με λίγα σχετικά ρουσφέτια.
Τα ρουσφέτια έχουν ενσωματωθεί στις προσδοκίες της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών με ολέθριες συνέπειες για την χώρα. Έτσι οι σπουδές της πλειονότητας των νέων δεν έχουν στόχο κυρίως την γνώση, αλλά μόνο το «χαρτί»(φαινόμενο μόνο Ελληνικό), με το οποίο θα βολευτούν με κάποιο ρουσφέτι που απαιτεί «χαρτί». Ακόμη επειδή το μέγεθος του ρουσφετιού είναι ανάλογο της «προσφοράς» του ενδιαφερόμενου, εντάσσεται αυτός σε ένα από τα δυο πρώτα κόμματα, όχι για να υποστηρίξει κάποια ιδεολογική ή πολιτική επιλογή του, αλλά για να υποστηρίξει τους κομματικούς μηχανισμούς που θα του παράσχουν το ρουσφέτι, ενισχύοντας έτσι και τους μηχανισμούς της διαφθοράς και διαπλοκής. Στις συνδικαλιστικές οργανώσεις του δημόσιου κυρίως τομέα, ιδίως τις πρωτοβάθμιες, είναι εμφανές αυτό στον αριθμό των υποψηφίων των παρατάξεων των δυο μεγαλύτερων κομμάτων, που αυξομειώνεται εντυπωσιακά (χωρίς μάλιστα αισθητή αλλαγή των ψήφων των παρατάξεων και με τους περισσότερους υποψηφίων τους χωρίς ούτε καν το ελάχιστο συνδικαλιστικό ενδιαφέρον) ανάλογα με την πιθανότητα να γίνει αυτοδύναμο το αντίστοιχο κόμμα, ενώ οι παρατάξεις που πρόσκεινται στα μικρότερα κόμματα έχουν περίπου σταθερό αριθμό υποψηφίων και ανεξάρτητα από το ποιο από τα δυο πρώτα κόμματα θα είναι κυβέρνηση. Έτσι με κάθε κυβερνητική αλλαγή επιλέγονται τα στελέχη της διοίκησης και οι διάφορες αμειβόμενες επιτροπές τελείως «αξιοκρατικά» από τους υποψήφιους των αντίστοιχων συνδικαλιστικών παρατάξεων, τόσο που σε κάθε κυβερνητική αλλαγή να μπορούμε να προβλέψουμε ποιος θα επιλεγεί «αξιοκρατικά», χωρίς να είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε τα όποια πραγματικά προσόντα, αφού η παραταξιακή-κομματική δράση και μόνο εξασφαλίζει την επιλογή. Αυτά και άλλα παρόμοια χαρακτηριστικά της πολιτικής συμπεριφοράς σηματοδοτούν το πολιτικό επίπεδο των Ελλήνων.
Τι όμως σημαίνει ρουσφέτι; Ο αποδέκτης του ρουσφετιού συνήθως ή διορίζεται εκεί που δεν υπάρχει ανάγκη, ή παραγκωνίζει άλλον ικανότερο αν υπάρχει ανάγκη πρόσληψης, ή εισπράττει για διάφορους λόγους χρήματα από το δημόσιο που δεν δικαιούται, πάντα με την συνέργεια κάποιου κυβερνητικού παράγοντα. Επομένως το ρουσφέτι στην πραγματικότητα ισοδυναμεί με ισόποση υπεξαίρεση από τους υπόλοιπους πολίτες είτε του ποσού της μισθοδοσίας ή τις είσπραξης ποσού ή της απώλειας κρατικών εσόδων λόγω διορισμού ανίκανου αντί ικανότερου. Θα έπρεπε λοιπόν σε κράτος δικαίου ο παράγοντας που συνεργεί σε ρουσφέτι να διώκεται για συνέργεια σε κλοπή σε βάρος μάλιστα του δημόσιου. Δυστυχώς όμως ο νεοέλληνας αντί να αποδοκιμάζει τα ρουσφέτια, λέει «δώσε και μένα μπάρμπα» και το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής διαιωνίζει την νοοτροπία αυτή.
Η κομματική αναξιοκρατία που επικρατεί στην πολιτική ζωή της χώρας και στον δημόσιο τομέα, αποτελεί και μια επί πλέον αιτία για την άρνηση να επιστρέψουν πίσω στην πατρίδα, επιστήμονες ικανοί που πήγαν για σπουδές στο εξωτερικό και διακρίθηκαν εκεί, αλλά αρνούνται να συνδιαλλαγούν με το Ελληνικό ρουσφετοκατεστημένο προκειμένου να προσφέρουν εδώ τις πολύτιμες επιστημονικές υπηρεσίες τους προς ζημιά της Ελλάδας.

2. Αποτελεί επίσης ουσιώδη παράγοντα στην διαπλοκή, αφού κάθε οικονομικός μεγαλοπαράγοντας διαθέτοντας μεγάλα χρηματικά ποσά θεωρεί πολύ πιθανό, χρηματοδοτώντας την προεκλογική εκστρατεία, να ανατρέψει ριζικά το εκλογικό αποτέλεσμα σε βουλευτικές έδρες υπέρ του κόμματος που χρηματοδοτεί, ιδίως όταν είναι μικρή η διαφορά των δυο πρώτων κομμάτων, ακόμη και εξαγοράζοντας ψήφους, και στην συνέχεια το εκάστοτε κυβερνών κόμμα υποχρεωμένο να ανταποδίδει κάτω από το τραπέζι. Με απλή αναλογική τα όποια δισεκατομμύρια ελάχιστο όφελος σε βουλευτές θα έφερναν και έτσι δεν θα τα έδινε κάποιος που συσχετίζει το οικονομικό ρίσκο από το πιθανό αποτέλεσμα.
Ανάλογα συμβαίνουν και με όλους εκείνους που φιλοδοξούν να «διαχειριστούν» το δημόσιο χρήμα. Εντάσσονται σε ένα από τα δυο κόμματα εξουσίας(δεν έχει ιδιαίτερη σημασία σε πιο από τα δυο) και οργανώνουν τις εσωτερικές συμμαχίες και τους μηχανισμούς με άλλους «ομοϊδεάτες» καθώς και με απλούς ρουσφεταποδόχους. Η πλάστηγκα πιθανότατα αργά ή γρήγορα γέρνει προς το μέρος τέτοιων «πολιτικών», όταν μάλιστα δεν υπάρχει εγρήγορση και επιφυλακή από την πλειονότητα των κομματικών μελών των κομμάτων εξουσίας εναντίον τέτοιων φαινόμενων, ενώ οι λίγοι καθαροί ιδεολόγοι των κομμάτων ή μένουν στο περιθώριο ή αποτελούν την βυτρίνα και το άλλοθι των «καθαρών χεριών». Και με τα υπερβολικά προεκλογικά έξοδα των δυο πρώτων σε ποσοστά κομμάτων εξουσίας και των βουλευτών τους τα παραπάνω φαινόμενα εντείνονται κατά πολύ.

3. Αποτρέπεται ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός της Ελλάδας με τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, από τον φόβο και της ελάχιστης ακόμη κομματικής μετακίνησης μερικών χιλιάδων φανατικών των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων που μπορεί να εναλλάξει την αυτοδυναμία μεταξύ α΄ και β΄ κόμματος, παρόλο που η μεγάλη πλειονότητα(περισσότερο από 70%) βουλευτών και λαού είναι υπέρ του διαχωρισμού. Αντίθετα φέρνει ικανοποίηση παράλογων ή και αντισυνταγματικών αιτημάτων, όπως ανωτατοποίηση των μη κρατικών εκκλησιαστικών σχολών(μεταξύ αυτών και σχολών ψαλτικής και διαχείρισης κειμηλίων) παρά την απαγόρευση του άρθρου 16. Όλες οι σχολές εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος είναι πανεπιστιμιακές, καμιά επιπέδου ΤΕΙ ή ΙΕΚ. Δεν προσβάλλει την ποιότητα των πανεπιστημίων η ύπαρξη τέτοιων σχολών; Μήπως πρέπει να περιμένουμε και «καντηλαναυτική» πανεπιστημιακή σχολή; Αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός των ΑΕΙ-ΤΕΙ; Ακόμη έχουμε απαλλαγή φορολόγησης των επιχειρήσεων της εκκλησίας, παρόλο που ομοειδείς μη εκκλησιαστικής ιδιοκτησίας φορολογούνται, σκανδαλώδη μεταφορά των σε μορφή ακινήτων αποθεματικών του ελλειμματικού ασφαλιστικού Ταμείου κληρικών στην αρχιεπισκοπή και των ελλειμμάτων του σε δημοσιοϋπαλληλικό ασφαλιστικό ταμείο κλπ.
Πολλοί βουλευτές των δυο μεγαλύτερων κομμάτων αρχίζουν την προεκλογική εκστρατεία με αναζήτηση υποστήριξης εκκλησιαστικών παραγόντων(που πρέπει να μένουν ως εκκλησία αμέτοχοι στα πολιτικά), όπως το δείχνει η ανακοίνωση υποψήφιου βουλευτή: «Συναντήθηκε με τον παναγιώτατο μητροπολίτη ……. κ. ……, με τον οποίο εκτός των άλλων συζήτησε διεξοδικά και τρέχοντα θέματα της εκκλησίας, διαβεβαιώνοντας τον ότι θα βρίσκεται στο πλευρό της αγωνιζόμενης Εκκλησίας». Και πάντα στα προεκλογικά φυλλάδια των υποψηφίων της μεγάλης πλειονότητας των υποψηφίων των δυο μεγαλύτερων κομμάτων κάποια φωτογραφία τους με εκκλησιαστικό παράγοντα, χωρίς ποτέ οι παράγοντες αυτοί να ενοχλούνται από αυτό, λόγω της δογματικής υποχρέωσης τους να μένουν τελείως ουδέτεροι απέναντι στα κόμματα. Δεν θα ενοχλούνταν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες αν κάποιος ιδιοκτήτης σουπερμάρκετ, για να προσελκύσει πελάτες, είχε αναρτημένη στην είσοδο του μαγαζιού του φωτογραφία του μαζί με εκκλησιαστικό παράγοντα; Γιατί δεν ενοχλούνται με υποψήφιους; Μήπως το επιδιώκουν; Αλλά και ανοιχτή παρέμβαση στελεχών της εκκλησίας κατά την προεκλογική περίοδο, ιδίως όταν τα ποσοστά δεν ευνοούν την αυτοδυναμία του προτιμητέου σε αυτούς κόμματος.
Ακόμη και θεσμοί απαράδεκτοι για κοσμικό κράτος, όπως η υπαγωγή μερικών αστικών υποθέσεων σε αρμοδιότητα θρησκευτικών δικαστών, αλλά και η αναγνώριση της πολυγαμίας στους μουσουλμάνους της Θράκης, οφείλονται στον εκλογικό νόμο, αφού η προσπάθεια ενός εκ των δυο κομμάτων «εξουσίας» να τους καταργήσει, συνάντησε την απειλή των μειονοτικών ότι θα το καταψήφιζαν και άρα θα ήταν μεγάλη η απώλεια βουλευτικών εδρών λόγω της ενισχυμένης αναλογικής. Με απλή αναλογική θα ήταν βέβαιος ο εκσυγχρονισμός και σε αυτά τα ζητήματα.

4. Κάνει ευάλωτα τα δυο μεγαλύτερα κόμματα σε πιέσεις συμπαγών ομάδων ψηφοφόρων για ικανοποίηση παράλογων αιτημάτων. Ακόμη και ποδοσφαιρικών ομάδων παράλογα αιτήματα, ικανοποιούνται χάριν της προσδοκίας λίγων ψήφων από τους φανατικούς οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων. Έτσι παραχώρηση δημόσιας γης και κατασκευή γηπέδου για μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα(ανώνυμη εταιρία) έχει πολύ μεγαλύτερο ψηφοθηρικό ενδιαφέρον από την κατασκευή ενός μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου. Το ίδιο με την νομοθετική ρύθμιση των χρεών προς το δημόσιο δεκάδων εκατομμυρίων των μεγάλων ποδοσφαιρικών ανώνυμων εταιριών. Αξιοσημείωτη είναι η ταύτιση των δυο μεγαλύτερων κομμάτων στην ρύθμιση χρεών ΠΑΕ, την στιγμή που για τις πυρκαγιές αλλά και άλλα ζητήματα της κυβερνητικής πολιτικής ίσως υπήρξε υπερβολική οξύτητα κριτικής από την αξιωματική αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση αλλά και αντίστροφα.

5. Προκαλεί και διαπλοκή με δημοσιογράφους και ΜΜΕ (πχ. διαφημιστικές δαπάνες κρατικών οργανισμών) ώστε να παρουσιάζουν εικόνα καλύτερη για το ένα και χειρότερη για το 2ο από τα δυο μεγαλύτερα, γιατί πάλι και μια μικρή επίδραση να έχουν σε ψηφοφόρους, το αποτέλεσμα θα είναι η αυτοδυναμία εμποδίζοντας την αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών και επομένως και την πολιτική τους ανύψωση.

6. Και στην επιλογή των υποψήφιων των κομμάτων ο εκλογικός νόμος προκαλεί επικράτηση κυρίως ψηφοθηρικών και όχι αξιοκρατικών κριτήριων, αφού γεμάτες είναι οι λίστες των δυο πρώτων κομμάτων με μανεκέν, ηθοποιούς, αθλητές προπονητές κλπ, χωρίς καμιά προηγούμενη δράση σε κάποιο κοινωνικό τομέα στην υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Τέτοιοι υποψήφιοι κατά κανόνα διαθέτουν και την απαραίτητη οικονομική ισχύ ώστε να εκλεγούν ενισχύοντας και με οικονομικά μέσα τα κομματικά ποσοστά. Με τέτοια όμως κριτήρια πατώνουν ικανοί πχ. πανεπιστημιακοί γνώστες ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής και αντί τέτοιων προσώπων εκλέγονται αδαείς ηθοποιοί, αθλητές, προπονητές ή μανεκέν. Με απλή αναλογική δεν θα υπήρχε έντονη «πολιτική ανάγκη» για τέτοιες υποψηφιότητες και οι ικανότεροι θα προωθούνταν ευκολότερα. Οι υποψήφιοι όλων των πολιτικών κομμάτων πρέπει να επιλέγονται αξιοκρατικά μετά από την διάκρισή τους στην υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος στους διάφορους κοινωνικούς τομείς.
7. Επειδή, λόγω της πολιτικής καθυστέρησης της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών, ένα μεγάλο μέρος τους ψηφίζει τα δυο μεγάλα κόμματα που έχουν αρχηγό ένα απόγονο από τις δυο οικογένειες(όποτε είχαν αρχηγό εκτός των δυο οικογενειών έχαναν τις εκλογές) γιαυτό στις εσωκομματικές εκλογές αρχηγού δεν επιλέγεται ο ικανότερος στα κόμματα αυτά, αλλά αυτός που θα εξασφαλίσει τις ψήφους αυτών που ψηφίζουν «παραδοσιακά», λόγω της κρισιμότητας των ψήφων εξ αιτίας της ενισχυμένης αναλογικής. Αυτό όμως, δηλ. το να μην επιλέγεται ο ικανότερος, αλλά αυτός που θα φέρει τις «παραδοσιακές» ψήφους, είναι επιζήμιο όχι μόνο για τα κόμματα αυτά, αλλά για το δημόσιο συμφέρον, αφενός γιατί ενδεχόμενα θα φέρει στην πρωθυπουργία τον λιγότερο ικανό του α΄ κόμματος και αφετέρου να αμβλύνει τον συναγωνισμό των ικανών στα κόμματα αυτά προς ζημιά όχι μόνο του κόμματος, αλλά και της χώρας. Η απλή αναλογική μπορεί να συμβάλει και στην εξάλειψη της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα, φαινόμενο μοναδικό σε Ευρωπαϊκή χώρα. Η οικογενειοκρατία μάλιστα, που εμφανίζεται αποκλειστικά στα δυο μεγαλύτερα κόμματα, εμφανίζεται όχι μόνο στην επιλογή αρχηγού αλλά και στην επιλογή των υποψήφιων βουλευτών, περισσότεροι από τους μισούς βουλευτές τους είναι συγγενείς 1ου-4ου βαθμού συγγένειας με πολιτικούς των κομμάτων αυτών.

8. Το φαινόμενο των υπερβολικών και ανεκπλήρωτων προεκλογικών παροχών από τα δυο μεγαλύτερα κόμματα καθώς και η ανοχή σε θέματα εκτεταμένης παραβατικότητας όπως πχ. αυθαίρετη δόμηση, οφείλεται στον φόβο διαρροής προς το άλλο από τα δυο μεγαλύτερα κόμματα και κατά συνέπεια στην εναλλαγή της αυτοδυναμίας. Ακόμη και οι παράνομες «Ελληνοποιήσεις» αλλοδαπών οφείλονται στην σημαντική επίδραση στον αριθμό των βουλευτών που μπορεί να έχουν. Το ίδιο συμβαίνει και την επικείμενη παραχώρηση δικαιώματος ψήφου σε ομογενείς του εξωτερικού. Μπορεί να θεωρηθεί θετικό για την δημοκρατία, το να έχουν λόγο στην διακυβέρνηση της χώρας Έλληνες από δεκαετίες κάτοικοι του εξωτερικού που δεν υφίστανται οι ίδιοι τις θετικές ή αρνητικές συνέπειες των κυβερνητικών επιλογών και που δεν παρακολουθούν την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι διατήρησης της επαφής με την πατρίδα των ομογενών;
9. Οι βουλευτές των δυο μεγαλύτερων κομμάτων που ευελπιστούν ότι θα εκλεγούν κυβερνητικοί βουλευτές είναι πολύ πιθανόν να υποστηρίζουν την ενισχυμένη αναλογική, επειδή μέσω αυτής εκλέγονται ευκολότερα από ότι με την απλή αναλογική (περίπου 15-20% ευκολότερα). Αλλά αυτό είναι πολύ πιθανό να υποδηλώνει ιδιοτέλεια, με όσα αυτή συνεπάγεται. Είναι απαράδεκτο, κριτήριο για όποια πολιτική επιλογή βουλευτού να είναι το προσωπικό συμφέρον του εκπροσώπου του λαού και όχι το πραγματικό συμφέρον του Ελληνικού λαού.
10. Λόγω της πιθανής αριθμητικής ανατροπής του αριθμού των βουλευτών των δυο μεγαλύτερων κομμάτων, αν οι εκλογές γίνουν στο τέλος της τετραετίας, η βουλευτική περίοδος σχεδόν ποτέ δεν είναι τετραετία αλλά μικρότερη, αφού το κυβερνών κόμμα επιλέγει το χρόνο των εκλογών, χωρίς καμιά συνεννόηση με τα άλλα κόμματα όπως οι δημοκρατικοί κανόνες θα επέβαλαν, με μόνο κριτήριο το πότε συμφέρει σε αυτό για να αποτρέψει το ενδεχόμενο της ριζικής ανατροπής των βουλευτικών εδρών (λέγεται μάλιστα ότι όποια κυβέρνηση έκανε εκλογές στο τέλος της τετραετίας τις έχασε), με συνέπεια την μείωση του μέσου ανά έτος αποτελεσματικού χρόνου διακυβέρνησης, αφού αυξάνεται ο ανά έτος μέσος προεκλογικός χρόνος. Το ίδιο και η μέση ετήσια εκλογική δαπάνη του κράτους, αυξάνει και αυτή καθώς μειώνεται χρονικά η μέση βουλευτική περίοδος. Η απλή αναλογική, επειδή οι πιθανές αλλαγές στον αριθμό των βουλευτών του κυβερνόντος κόμματος είναι πολύ μικρές με αυτήν λόγω επιλογής του χρόνου εκλογών μερικούς μήνες νωρίτερα, αποτρέπει και τέτοιο ενδεχόμενο.
11. Επειδή η επανεκλογή των βουλευτών του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος που εκλέχτηκαν λόγω ενισχυμένης αναλογικής, δηλαδή περίπου το 25% των βουλευτών του(όσοι από τους περίπου 160 εκλέγονται λόγω του πριμ των 40 εδρών στο πρώτο κόμμα), είναι αβέβαιη έως αδύνατη αν δεν θα είναι πάλι το κόμμα τους πρώτο, επιδίδονται σε ψηφοθηρικές δραστηριότητες παρασύροντας έτσι και τους υπολοίπους βουλευτές του α΄ κόμματος στην ψηφοθηρία, και κατά συνέπεια η συμμετοχή τους στην παραγωγή πραγματικής πολιτικής(που είναι το ζητούμενο ιδίως από τους βουλευτές του κυβερνόντος κόμματος) να υποχωρεί έως και να μηδενίζεται, με μεγάλο κόστος για την πολιτική πρόοδο της χώρας. Αλλά και εξ αιτίας των απαιτούμενων μεγάλων δαπανών για προβολή τους, το ενδεχόμενο της διαπλοκής με χρηματοδότες αυξάνει.

12. Η ενισχυμένη αναλογική, λόγω του ότι αποτρέπει την αναζήτηση συναίνεσης κατά την νομοθετική διαδικασία της βουλής, είναι πιθανότατα η αιτία της «δυσπιστίας» του συνταγματικού νομοθέτη προς τον κοινό νομοθέτη με αποτέλεσμα, λεπτομερείς συνταγματικές διατάξεις περιοριστικές για το κοινό νομοθέτη. Αυτό οδηγεί και στον μεγάλο αριθμό δικαστικών αποφάσεων που κρίνουν αντισυνταγματικές νομοθετικές και διοικητικές ρυθμίσεις(πιθανότατα η Ελλάδα κατέχει στην Ευρώπη την πρώτη θέση τον αριθμό των δικαστικών αποφάσεων που κρίνουν αντισυνταγματικούς νόμους και διοικητικές αποφάσεις). Ακόμη προκαλεί και περίεργα φαινόμενα. Πχ. Κανένα από τα κόμματα που τάσσονται ανοιχτά υπέρ του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας δεν προτείνει την τροποποίηση της αναφοράς του άρθρου 16 για τον σκοπό της εκπαίδευσης σχετικά με την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, πράγμα αυτονόητο για κοσμικό κράτος, φοβούμενο μήπως η αναθεώρηση επεκταθεί και στην συνταγματική επιταγή για τα πανεπιστήμια, επειδή η διαδικασία αναθεώρησης δεν αποτελεί εγγύηση ότι η τελική ρύθμιση δεν θα επεκταθεί και εκεί. Γιατί ο συνταγματικός νομοθέτης δεν εμπιστεύεται τον κοινό νομοθέτη να καθορίζει τις διατάξεις για τους σκοπούς της εκπαίδευσης; Δεν είναι η ενισχυμένη αναλογική η αιτία που αποτρέπει την αναζήτηση της συναίνεσης ;
13. Η πλήρης αντιστροφή των βουλευτικών εδρών με μετακίνηση λίγων σχετικά ψήφων, προκαλεί και την έντονη κομματικοποίηση του συνδικαλισμού, όπου η συνδικαλιστική δράση των πλήρως κομματικοποιημένων παρατάξεων των δυο κομμάτων εξουσίας συμπλέει με τον κομματικό-ρουσφετολικό σχεδιασμό τους, αποτελώντας ένα από τους ιμάντες του ρουσφετιού. Αυτό παρασύρει και τις άλλες παρατάξεις σε σημαντική απόκλιση από την ορθή συνδικαλιστική δράση. Αλλά και η διαφθορά-χρηματισμός υπαλλήλων του δημόσιου τομέα σχετίζεται με την ενισχυμένη αναλογική. Οι υπάλληλοι που χρηματίζονται λόγω της αυξημένης ιδιοτέλειας που τους διακρίνει, εντάσσονται μάλλον στους συνδικαλιστικούς μηχανισμούς των συνδικαλιστικών αλλά και κομματικών μηχανισμών των δυο μεγαλύτερων κομμάτων, αφού μέσω αυτών μπορούν και να διεκδικούν μεταθέσεις σε θέσεις που ευνοούν τον χρηματισμό και μπορούν να έχουν και κάποια κάλυψη.
14. Συμμετοχή της ενισχυμένης αναλογικής είναι πολύ πιθανόν να υπάρχει και στην ιδιαίτερα έντονη διαμόρφωση των ταξικών διαφορών στην Ελλάδα, επειδή συνεχίζεται, και με την μέσω των παραπάνω συνεπειών, η διαπαιδαγώγηση του Ελληνικού λαού στην ιδιοτέλεια και ιδιώτευση, που κάνει επιθετικότερη την οικονομική ολιγαρχία απέναντι στους οικονομικά ασθενέστερους από ότι οι αντίστοιχες οικονομικές τάξεις σε χώρες με ίδιο οικονομικό σύστημα, αλλά που οι θεσμοί σε αυτές διαπαιδαγωγούν τον λαό περισσότερο στην υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος από ότι στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα στην Ελλάδα να έχουμε από τα μεγαλύτερα ποσοστά φτωχών αλλά και τον πρώτο κατά κεφαλήν αριθμό αυτοκινήτων ιδιαίτερης πολυτέλειας.
15. Αλλά και τις δημοτικές εκλογές που γίνονται με το παρόμοιο εκλογικό σύστημα εμφανίζεται το φαινόμενο της μεταπήδησης πρωτοκλασάτων στελεχών των δυο μεγαλύτερων κομμάτων από τον χώρο της βουλής στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης στις μεγάλες πόλεις προκειμένου να νικήσει το αντίστοιχο κόμμα, λόγω της πολιτικής σπουδαιότητας που έχει και στην διακυβέρνηση. Αλλά αυτή η συμπεριφορά περιορίζει την σοβαρότητα της πολιτικής τέτοιων στελεχών αφού δεν ήταν το ενδιαφέρον τους για την αυτοδιοίκηση το κριτήριο της μετακίνησης αλλά το κομματικό συμφέρον.
16. Ακόμη και στις πανελλαδικές εξετάσεις είχε φέτος την αρνητική επίδρασή του το εκλογικό σύστημα, όπου λόγω της προχειρότητας της καθιέρωσης της βάσης του 10 για εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, υπήρξε παρέμβαση ώστε να θέματα των εξετάσεων να είναι εύκολα με κριτήρια δηλαδή κομματικά και όχι παιδαγωγικά και έτσι να μην μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και υπάρξει εκλογική ζημιά για το κυβερνόν κόμμα. Επίσης προκάλεσε την καθυστέρηση αποστολής βιβλίου Ιστορίας στα Δημοτικά λόγω του φόβου της εκλογικής αντίδρασης διαφωνούντων για το βιβλίο.
17. Το φορολογικό χαρακτηριστικό της Ελλάδας, δηλαδή 1/ 4 άμεσοι φόροι και 3/ 4 έμμεσοι- μοναδικό στην Ευρώπη, οφείλεται και αυτό στην επιδίωξη των εκάστοτε κυβερνήσεων να κερδίσουν την ψήφο ενός τμήματος των Ελλήνων πολιτών, που δεν έχουν την ικανότητα να εκτιμήσουν ότι μείωση της άμεσης και αύξησης της έμμεσης φορολογίας δεν συμφέρει στους πολλούς, αλλά μόνο στους πλούσιους.
Πολλές ακόμη σοβαρές αρνητικές συνέπειες της ενισχυμένης αναλογικής μπορεί να καταγραφούν που σχεδόν όλες οφείλονται στην αντιστροφή α΄ και β΄ κόμματος λόγω μιας μικρής μετακίνησης ψήφων μεταξύ των δυο κομμάτων και ελάχιστες θετικές συνέπειες αλλά πολύ μικρής σημασίας.
Όσο μάλιστα μικρότερος είναι ο αριθμός των ψήφων που προκαλούν την μετάπτωση του ενός από τα δυο κόμματα από την πρώτη θέση αυτοδυναμίας στην δεύτερη, τόσο περισσότερο τα παραπάνω φαινόμενα καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Ακόμη και μια μόνο ψήφο διαφορά πανελλαδικά μεταξύ πρώτου και δεύτερου μπορεί να υπάρξει αυτοδυναμία του πρώτου, δηλαδή να έχει 151 βουλευτές και να έχει 40 βουλευτές περισσότερους από το β΄. Αλλά και όταν δεν υπάρχει αυτοδυναμία για το πρώτο κόμμα, δηλ. με ποσοστό κάτω του 42.7 %, τότε με μια μόνο ψήφο διαφορά έχει 40 βουλευτές περισσότερους από το β΄ κόμμα.
Η αυτοδυναμία του α΄ κόμματος με τον ισχύοντα νόμο εξασφαλίζεται με ελάχιστο ποσοστό που προκύπτει από τον τύπο min-ποσοστό αυτοδυναμίας% = 42.7 - 0.427x Μ, όπου Μ το συνολικό ποσοστό των κομμάτων κάτω του 3%, δηλαδή για 4% των κομμάτων κάτω του 3%, Min-ποσοστό=42.7-0.427x4=40.99%.
Ακόμη και στην δικαιοσύνη θα εμφανιστεί διαπλοκή όταν θα εκδικαστούν προσφυγές για εγκυρότητα ψηφοδελτίων των δυο πρώτων κομμάτων όταν η διαφορά ψήφων είναι πολύ μικρή και μπορεί να ανατραπεί με μετατροπή ψηφοδελτίων έγκυρων σε άκυρα και αντίστροφα.

Απόδειξη των παραπάνω αποτελούν και τα παρασκηνιακά φαινόμενα στις μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες όταν είναι περίπου ίδια τα δυο μεγαλύτερα ποσοστά, όπως για την εκλογή βουλευτού σε μονοεδρική περιφέρεια σε προηγούμενες εκλογές, σύμφωνα με όσα καταγγέλθηκαν πρόσφατα στην τηλεοπτική εκπομπή «Ζούγκλα» του κ. Μ.Τριανταφυλλόπουλου.

Όλα τα παραπάνω αρνητικά φαινόμενα αντιμετωπίζονται πολύ καλύτερα με την απλή αναλογική. Πχ. και μικρότερη θα είναι με απλή αναλογική η κομματική ανάγκη για ρουσφέτια, και η χρηματοδότηση από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και μηδενική η ανοχή των κυβερνητικών εταίρων για την προώθηση ρουσφετιών από τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους σε κυβέρνηση συνεργασίας που θα έφερνε η απλή αναλογική.

Αλλά η απλή αναλογική θα περιορίσει και θα ακυρώσει τελικά και την συνέχιση του τεχνικού και όχι πραγματικού διαχωρισμού των Ελλήνων σε «δημοκρατικούς ή προοδευτικούς και συντηρητικούς ή δεξιούς». Η απλή αναλογική θα επέβαλλε την κυβερνητική συνεργασία πολιτικών δυνάμεων που συμφωνούν στις βασικές πολιτικές. Τέτοια είναι τα δυο μεγαλύτερα κόμματα που συμφωνούν στις βασικές πολιτικές. Η απλή αναλογική θα επέβαλλε την συνεργασία όσων κομμάτων έχουν παρεμφερείς πολιτικές και προγράμματα, τερματίζονται κάθε τεχνητό διαχωρισμό των Ελλήνων και θα συνέβαλε στην άνοδο του πολιτικού επιπέδου των Ελλήνων ελαχιστοποιώντας και τις άσκοπες μη πολιτικές αντιπαραθέσεις των δυο μεγαλύτερων κομμάτων που γίνονται για «επικοινωνιακούς» λόγους.
Αν μάλιστα η σειρά κατάταξης των υποψηφίων όλων των κομμάτων πραγματοποιείται με ενιαίο ψηφοδέλτιο όλων των υποψηφίων όλων των κομμάτων της εκλογικής περιφέρειας (δηλαδή ο ψηφοφόρος να μπορεί να «σταυρώσει» και υποψηφίους διαφορετικών κομμάτων από το ενιαίο ψηφοδέλτιο και επιλέγοντας κόμμα με διαφορετικό ψηφοδέλτιο) πολλά από τα παραπάνω αρνητικά φαινόμενα θα αμβλυνθούν ή και θα εξαλειφθούν.

Επίσης η απλή αναλογική θα έκανε ευκολότερη την ανανέωση της πολιτικής. Μετά το 1974 είναι μεγάλος ο αριθμός των νέων κομμάτων που εμφανίστηκαν στην πολιτική σκηνή και στην συνέχεια εξαφανίστηκαν λόγω εκλογικού συστήματος, ενώ θα μπορούσαν εκτός της ανανέωσης να αποτελούν και την αιτία για συνεχή προσπάθεια και των μεγάλων κομμάτων για βελτίωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κόμμα που ίδρυσε ο μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλος., ιδιαίτερα αξιόλογος πολιτικός, αλλά παρόλο που και οι δημοσκοπήσεις αργότερα αναγνώριζαν την αξία του με ποσοστά αποδοχής 70-80%, δεν ευδοκίμησε το κόμμα του. Ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών, λόγω ενισχυμένης αναλογικής, ψηφίζει το ένα από τα δυο μεγαλύτερα κόμματα μόνο για να μην βγει το άλλο. Αυτό όμως αποτελεί στρέβλωση της δημοκρατίας.

Σε χώρες τις Ευρώπης, που λειτουργεί χωρίς εμφανή αρνητικά ως πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα ή ενισχυμένη αναλογική, υπάρχει από μέρους των πολιτών των χωρών αυτών η μεγάλη διαφορά με την χώρα μας στην υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, πράγμα που φαίνεται σε πολλούς δείκτες των κοινωνιών αυτών. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι είναι πολύ περισσότερο ορθολογική η διαπαιδαγώγηση των πολιτών των χωρών αυτών από ότι στην Ελλάδα από τα χρόνια της Ευρωπαϊκής αναγέννησης. Και μόνο η ταύτιση κράτους εκκλησίας, μοναδική στην Ευρώπη, υποδηλώνει την μεγάλη διαφορά.