Χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία του:
Τους στόχους που θέτουμε, θα τους πετύχει το ΠΑΣΟΚ, στηριγμένο πάνω σε τρία θεμέλια:
Τις αξίες μας, αξίες που μας προσδίδουν δημόσιο ήθος και δημοκρατικές αντιλήψεις.
Τις αρχές μας, αρχές που στηρίζουν το κοινωνικό μας όραμα.
Την αυτονομία μας, την αυτονομία της πολιτικής και των πολιτικών.
Που σημαίνει ότι η πολιτική οφείλει να υπηρετεί τη γενική βούληση της κοινωνίας, να υπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι επιμέρους συμφέροντα. Που σημαίνει ότι οι πολιτικοί έχουν αφετηρία και κριτήριο, για την κάθε απόφασή τους, το κοινό καλό, το δημόσιο συμφέρον, τη γενική κοινωνική θέληση και την καλυτέρευση της κοινωνίας, τη στήριξη των δημιουργών και την υποστήριξη όσων υποφέρουν, την προσφορά στην πατρίδα και στους πολίτες και όχι σε κέντρα συμφερόντων. Διότι οι πολιτικοί δεν είναι υπάλληλοι συμφερόντων, δεν είναι απλοί διαχειριστές της εξουσίας. Είναι φορείς της κοινωνικής ανάγκης, της κοινωνικής ευθύνης και της λαϊκής εντολής.

Το πιο χαρακτηριστικό κατά τη γνώμη μου κομμάτι της ομιλίας του ΒΒ είναι το παρακάτω :
” Ηχούν τα αυτιά όλων μας οι αγωνιώδεις ερωτήσεις απλών και πονεμένων ανθρώπων σε όλες τις γωνιές της χώρας τις μέρες πριν τις εκλογές. Μας ρωτούσαν, σας ρωτούσαν: «θα νικήσουμε; Θα τον ρίξουμε τον κ. Καραμανλή; Θα είμαστε Κυβέρνηση την επομένη των εκλογών;» Αυτοί οι άνθρωποι είναι που διψούν για την εξουσία. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν δίνεις ελπίδα, δεν δίνεις όραμα, δεν δίνεις προοπτική, δεν εγγυάσαι τίποτα, όταν όλα όσα κάνεις και όλα όσα λες έχουν ως αποτέλεσμα να ξαναγίνει κυβέρνηση με οριακή αυτοδυναμία ο κ. Καραμανλής. Δεν πρέπει να τους προδίδουμε τους ανθρώπους αυτούς.”

Ένα ενδιαφέρον απόσπασμα απο την ομιλία Σκανδαλίδη ήταν το παρακάτω :
Αν θέλουμε από κόμμα εξουσίας να γίνουμε κόμμα κοινωνίας, υπάρχουν προαπαιτούμενα δημοκρατικά. Υπάρχει η απόλυτη παραδοχή των κανόνων του παιχνιδιού της εσωκομματικής δημοκρατίας. Όταν ένα κόμμα διαπραγματεύεται και συζητάει με την κοινωνία ένα μοντέλο διακυβέρνησης, όπου κάθε πολίτης έχει λόγο στην απόφαση, στη χάραξη της πολιτικής και στο να πάρει στα χέρια του τις τύχες της ζωής του, δεν μπορεί ένα κόμμα συγκεντρωτικό, δεν μπορεί ένα κόμμα αρχηγικό, δεν μπορεί ένα κόμμα που δεν έχει λύσει το πρόβλημα της εσωκομματικής δημοκρατίας να πείσει κανέναν να γίνει κοινωνική πλειοψηφία στο λαό. Γιατί αυτό είναι το «όλοι ίδιοι είμαστε».