Το άρθρο της "Κόντρας"

"Δουλεία πίσω από την προοδευτική βιτρίνα
Εχει γεμίσει ο τόπος από τα λεγόμενα free press έντυπα. Ορισμένα απ’ αυτά εμφανίζονται ως εναλλακτικά, κουλτουριάρικα, αντικομφορμιστικά, αριστερούλικα. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και τo εφημεριδο-περιοδικό (έτσι αυτοσυστήνεται) «Pass To Port», που κυκλοφορεί στον Πειραιά από την «Ελεύθερη Γραφή Εκδόσεις ΕΠΕ», με διευθύντρια την Ελένη Βλάμη (ως συνεκδότριες έχουν εμφανιστεί οι Μαρία Βλάμη και Ζωή Σακαλή). Πίσω, όμως, από τις υποσχέσεις για εναλλακτική δημοσιογραφία που θα υπογραμμίζει «τα στοιχεία της κριτικής στάσης, τηςαπαίτησης και της διεκδίκησης», πίσω από τις λαμπρές υπογραφές κατεστημένων δημοσιογράφων, κρύβεται ένα καθεστώς γαλέρας για εργαζόμενους που τραβούν το κουπί και βγάζουν τη λάντζα σε κάθε έντυπο.
Ηδη, όσοι εργάστηκαν με διάφορες ιδιότητες στο έντυπο, από τα μέσα Νοέμβρη του 2007, έχουν φύγει απλήρωτοι και ανασφάλιστοι (πλην ενός) και διεκδικούν δεδουλευμένα και ένσημα με νομικούς τρόπους. Μια τέτοια περίπτωση εργαζόμενης παρουσιάζουμε σήμερα, γιατί είναι χαρακτηριστική του πως εκμεταλλεύονται νέα παιδιά, γεμάτα όρεξη και δημιουργικότητα.
Στο τέλος των σπουδών της στο Τμήμα ΜΜΕ και Πολιτισμού του Παντείου, η Π.Λ. έπιασε δουλειά ως επιμελήτρια ύλης στο «Pass To Port». Οποιος έχει εργαστεί σε περιοδικά έντυπα με λίγο προσωπικό ξέρει τι σκυλίσια δουλειά απαιτεί αυτό το πόστο. Σκυλίσια δουλειά, καθημερινές, Σαββατοκύριακα στο σπίτι, και να ‘σαι από πάνω απλήρωτος και ανασφάλιστος, καταντάει σκέτη δουλεία.Απλήρωτη και ανασφάλιστη (οι υποσχέσεις για ασφάλιση ανανεώνονταν κάθε βδομάδα) από τις αρχές του χρόνου η Π.Λ. ζήτησε στα τέλη Μάρτη τους μισθούς της. Της είπαν ότι θα πληρωθεί μέσα Απρίλη κι αν δεν της αρέσει ας φύγει! Εφυγε, αλλά λεφτά δεν είδε. Ούτε στα μέσα Απρίλη, ούτε στις άλλες ημερομηνίες που έλεγαν στην ίδια και στο δικηγόρο της ότι θα πληρωθεί. Κάποια στιγμή έπαψαν να απαντούν και στα τηλεφωνήματά της. Ετσι, αναγκάστηκε να προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας, ζητώντας τα δεδουλευμένα της (μισθούς και δώρα), ύψους 2972,51ευρώ (πληρωνόταν με μισθό πείνας, 680,59 το μήνα).
Το πρώτο ραντεβού με την εργοδοσία ορίστηκε για τις 28 Μάη. Οι εκδότριες δεν εμφανίστηκαν. Εστειλαν γραπτό αίτημα αναβολής, με το αιτιολογικό ότι ήταν μέρα που έκλειναν ύλη και θα έπρεπε η Π.Λ. να γνωρίζει ότι αυτή τη μέρα δε μπορούσαν να λείπουν ούτε λεπτό από το γραφείο. Ορίστηκε νέο ραντεβού για τις 12 Ιούνη, στο οποίο και πάλι δεν εμφανίστηκαν. Στο τηλεφώνημα του υπαλλήλου της Επιθεώρησης Εργασίας η απάντηση ήταν ότι δεν γνωρίζουν την εργαζόμενη! Οταν ο υπάλληλος τους υπενθύμισε τι έγραφαν στο αίτημα αναβολής την προηγούμενηφορά, η απάντηση ήταν πως δεν εργάζεται, αλλά είναι μια φοιτήτρια που είχε πάει να δει πως δουλεύει το περιοδικό, όχι για να εργαστεί! Μα εδώ έχω δεκαεπτά τεύχη στα οποία αναγράφεται το όνομά της ως επιμελήτριας ύλης, παρατήρησε ο εμβρόντητος υπάλληλος, για να εισπράξει την εξής εκπληκτική απάντηση: Αυτό είναι δική μας μαλακία, γράφουμε τον καθένα στην ταυτότητα. Και τώρα να έρθετε, θα δείτε ότι έχουμε μέχρι και τους γονείς μας γραμμένους!
Η υπόθεση έχει πάρει πλέον τη νομική οδό και είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή στο μέλλον η Π.Λ. θα δικαιωθεί και δικαστικά. Δεν ξέρουμε, όμως, αν θα υπάρχει κάποιος από τον οποίο να πάρει τα λεφτά της. Αν αναφερθήκαμε αναλυτικά στην περίπτωση, είναι γιατί αντιπροσωπεύει όχι κάποια εξαίρεση, αλλά έναν κανόνα δουλοκτητικής εκμετάλλευσης νέων εργαζόμενων.
ΥΓ: Τι λένε, άραγε, εκεί στον Περισσό για την επιχειρηματική συμπεριφορά μιας από τις δημοσιογράφους του κομματικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού; Ειδικά η κ. Παπαρήγα…"