Παρέμβαση...

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Σάββατο 15 Σεπτέμβρη,
στις 12 το μεσημέρι,
στο σταθμό του ΗΣΑΠ στα Κάτω Πετράλωνα


Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

να τσουρουφλίσουμε όλους αυτούς που καίνε τα δάση,
που καίνε τα μεροκάματα,
που καίνε τις συντάξεις,
που καίνε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα,
που καίνε τις ζωές μας.

Έφτασε η ώρα να στηθούν και πάλι οι κάλπες…Έφτασε η ώρα της δημοκρατίας. (!!) Αυτή τη φορά όμως, οι κάλπες θα στηθούν πάνω στα αποκαϊδια, θα στηθούν μέσα στη μυρωδιά του θανάτου.
Οι στάχτες και οι κάλπες πάνε μαζί και συμβολίζουν με τον καλύτερο τρόπο το αλληλοσυμπληρούμενο δίπολο: από τη μια τα συμφέροντα των λίγων και από την άλλη η αδιαφορία των πολλών. Από τη μια η αδηφαγία των καπιταλιστών και η ξεδιαντροπιά των κυβερνώντων και από την άλλη η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση.
Το κράτος των εργολάβων και των λαμογιών ήταν δεδομένο ότι θα λειτουργούσε όπως λειτούργησε. Η κοινωνία όμως γιατί δεν παίρνει τις τύχες της στα χέρια της;
Μέχρι πότε θα κυριαρχεί η απάθεια, η ανάθεση, ο ατομικισμός, το κουτσοβόλεμα, το να τα καταπίνουμε όλα; Μέχρι πότε οι έννοιες της διεκδίκησης, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, του αγώνα θα βρίσκονται υπό εξαφάνιση;
Μέχρι τότε…τα δάση θα καίγονται, οι ανάγκες θα ποδοπατιούνται, οι κατακτήσεις θα περικόπτονται, η τρομοκρατία θα μεγαλώνει, οι άνθρωποι θα δυστυχούν και θα ταπεινώνονται.
Από μας εξαρτάται να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή μας. Ας μην περιμένουμε τίποτα από τους κάθε λογής «σοφούς» και «σωτήρες».

«ΨΗΦΙΣΤΕ - ΣΚΟΥΠΙΣΤΕ - ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ».
Έφτασε η ώρα. Ο λαός «ελεύθερα και αβίαστα» θα επιλέξει ποια κυβέρνηση και ποια αντιπολίτευση θα διαχειριστούν το σεληνιακό τοπίο που λέγεται Ελλάδα. Ένα τοπίο χωρίς δέντρα, ζώα, πουλιά, τρεχούμενα νερά, κοινωνικά δικαιώματα, αλλά με αυτοκινητόδρομους, αγωγούς πετρελαίου, μονάδες της τουριστικής βιομηχανίας, εμπορικά κέντρα, καζίνο, χρηματιστηριακά κέρδη και αναπτυξιακούς δείκτες.
Οι εμπρηστές των δασών και του μέλλοντος, θέλουν να τους επιβραβεύσουμε με την ψήφο μας!!! Θα τους κάνουμε τη χάρη; Θα τους πούμε «ευχαριστώ» για τη βαρβαρότητα που σπέρνουν ολόγυρα;

Όλοι ίδιοι είναι! Να φύγουν όλοι!
Αν ψηφίζεις κάποιο κόμμα, επειδή πιστεύεις ότι θα αλλάξει η κατάσταση προς φιλολαϊκή κατεύθυνση, μάλλον έχεις αυταπάτες.
Εδώ και τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις αλλάζουν, οι αντεργατικές πολιτικές παραμένουν ίδιες και χειρότερες. Πόσο μάλλον που τα κόμματα εξουσίας έχουν ταυτόσημα προγράμματα και, όπως και τα ίδια παραδέχονται, διαφοροποιούνται μόνο στο «ήθος και το ύφος». Βέβαια ο λαός, οι εργαζόμενοι το έχουν δει το διαφορετικό ήθος που επικαλούνται (σκάνδαλα απʼ όλους, αυταρχισμός και καταστολή απʼ όλους…).

Ακόμη και η Αριστερά που θέλει να εμφανίζεται σαν κάτι διαφορετικό έχει και αυτή αποδείξει την «διαφορετικότητά της». Αυτός ο τόπος έχει κυβερνηθεί και από την Αριστερά: ας μην ξεχνάμε τις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, ας μην ξεχνάμε ότι η Αριστερά κυβέρνησε και κυβερνά Δήμους και Κοινότητες, ότι «κυβερνά» συνδικάτα, συλλόγους, φορείς. Και αυτή όπως και οι άλλοι: ρουσφέτια, πατερναλισμός, εκβιασμοί, παραγοντιλίκια, στο καζάνι με την μαρμίτα, αυταρχισμός, εξουσιαστικές λογικές.
Άσε που η Αριστερά, παρά τις διαβεβαιώσεις της, περί του αντιθέτου, είναι έτοιμη -αν χρειαστεί- να ξανακαθίσει στις υπουργικές καρέκλες.

Αν ψηφίζεις χωρίς αυταπάτες, επιδιώκοντας προσωπικό βόλεμα και κανένα ρουσφετάκι, μάλλον πρέπει να ξανασκεφτείς τι σημαίνει αξιοπρέπεια.
Δεν είναι λύση το να σκύβεις τη μέση. Άλλωστε τα περισσότερα ταξίματα ποτέ δεν υλοποιούνται. Υπάρχει πιο τρανό παράδειγμα από το αλισβερίσι που γίνεται με τους συμβασιούχους, οι οποίοι, αναζητώντας μια θέση εργασίας, εμπαίζονται από όλες τις κυβερνήσεις και απʼ όλους τους κομματάρχες;
Μόνο αν αποφασίσουμε να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν και όσα οι κυβερνώντες και οι πλουτοκράτες μας στερούν, μόνο αν κατέβουμε στον δρόμο, μόνο τότε θα δοθούν λύσεις στα προβλήματα.

Όχι στη λογική της εκπροσώπησης και της ανάθεσης.
Η κοινωνία δεν αποτελείται από κόμματα, παρατάξεις, βουλευτές, πολιτευτές, κομματάρχες, βλαχοδήμαρχους, εκπρόσωπους (έρημους και απρόσωπους). Η κοινωνία αποτελείται από εργαζόμενους, από ανθρώπους που μοχθούν, που έχουν ανάγκες, που μπορούν να σκέφτονται, να αποφασίζουν και να πράττουν. «Τίποτα για μας, χωρίς εμάς!».
Δεν έχουμε ανάγκη κάποιους φωτισμένους ηγέτες και αρχηγούς που θα μας εκπροσωπήσουν και θα μας λύσουν τα προβλήματα. Τα συμφέροντά μας ξέρουμε και τα εκπροσωπούμε μόνοι μας, όλοι μαζί με αγωνιστικό, αυτοοργανωμένο και δημοκρατικό τρόπο. Τα προβλήματά μας θα λυθούν με το μόνο τρόπο που καταλαβαίνουν οι κυρίαρχοι, με τον εκβιασμό της λαϊκής πάλης.

Αν είναι μια φορά χυδαίο να θέλουν κάποιοι να εκπροσωπήσουν τα δικαιώματά μας στα κοινοβούλια, στα δημοτικά συμβούλια, στα όργανα και στα κέντρα λήψης των (αντεργατικών) αποφάσεων, είναι δέκα φορές χυδαίο να θέλουν κάποιοι –αναφερόμαστε στην Αριστερά- να εκπροσωπήσουν τους αγώνες μας.
Οι κοινωνικοί αγώνες ούτε χρειάζεται, ούτε μπορούν να εκφραστούν μέσα στις αίθουσες των θεσμικών (αντεργατικών) οργάνων. Οι αγώνες πρέπει να πολιορκούν τα θεσμικά (αντεργατικά) όργανα.
Η Αριστερά, κοινοβουλευτική και εξω-κοινοβουλευτική (αλλά όχι αντι-κοινοβουλευτική) θέλει πάντα να εξαργυρώνει σε ψήφους και «καρέκλες» τους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Μια τέτοια Αριστερά δεν είναι επαναστατική και αντικαπιταλιστική. Μια τέτοια Αριστερά είναι η αριστερή (και αντίστοιχα η ακροαριστερή) μπάντα του αστικού κοινοβουλευτικού παιχνιδιού.

Στις εκλογές, η καλύτερη στάση είναι η ΑΠΟΧΗ, ή έστω το ΑΚΥΡΟ.
Σίγουρα δε θα ανατραπεί η κατάσταση με το ΑΚΥΡΟ και την ΑΠΟΧΗ. Σίγουρα αυτό που χρειάζεται είναι δυνατό κίνημα και οργάνωση των εργαζομένων. Όμως αν πέσει μαζικά «ψήφος οργής» (ΑΚΥΡΟ -ΑΠΟΧΗ), θα είναι και αυτό μια απονομιμοποίηση της εξουσίας τους.

Αυτή η «δημοκρατία» που καταδικάζει τους ανθρώπους στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση
αυτή η «δημοκρατία» που καίει και οικοπεδοποιεί τα δάση
αυτή η «δημοκρατία» που για τα κέρδη των λίγων καταστρέφει τη φύση
αυτή η «δημοκρατία» που σαν το Γʼ Ράιχ εφευρίσκει αποδιοπομπαίους τράγους για να κρύψει τα εγκλήματά της (Ο Χίτλερ δαιμονοποίησε τους Εβραίους και τους κομμουνιστές, η Ντόρα και οι λοιποί κυβερνητικοί φασίστες δαιμονοποιούν τους αναρχικούς)
αυτή η «δημοκρατία» που δολοφονεί, βασανίζει και τιμωρεί τους αδύναμους (μετανάστες, μειονότητες, ναρκομανείς, περιθωριακούς…) και τους αντιπάλους της (διαδηλωτές, καταληψίες…)
αυτή η «δημοκρατία» που συμμετέχει σε πολεμικές εκστρατείες (στον Λίβανο, στον Περσικό, στο Κόσσοβο)
αυτή η «δημοκρατία» με τους αετονύχηδες των ομολόγων και τους ατσίδες των υποκλοπών
αυτή η «δημοκρατία» της αποχαύνωσης, του τηλεφασιμού, της αμάθειας
αυτή η «δημοκρατία» που είναι σαν τα μούτρα των αρχόντων της
θέλει μια επίφαση λαϊκής αποδοχής και στήριξης. («Ο λαός μας εξέλεξε». Βέβαια όταν, ο λαός που τους εξέλεξε, αντιδρά στις επιλογές τους π.χ. νόμος–πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια, τότε τον γράφουνε κανονικά).

Ας τους αμφισβητήσουμε στους δρόμους, αλλά και στις κάλπες. Με ένα ριζοσπαστικό ΑΚΥΡΟ-ΑΠΟΧΗ που θα άγγιζε το 50-60%, θα είχαν ένα χοντρό πρόβλημα νομιμοποίησης. Κάτι τέτοιο θα έδινε, αμέσως μετά τις εκλογές, έναν άλλο αέρα στο κάλεσμα για απεργίες, διαδηλώσεις, ανυπακοή, καταλήψεις.

Ναι στην αυτοοργάνωση!
Εμείς πιστεύουμε στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας. Ονειρευόμαστε και παλεύουμε για μια κοινωνία της ισότητας, της αφθονίας, της ελευθερίας. Χωρίς φτώχεια, σκοταδισμό, βία, διακρίσεις. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την κατάργηση κάθε μορφής κυριαρχίας και διαχωρισμού (ταξικού, φυλετικού, θρησκευτικού, εθνοτικού, μορφωτικού). Αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση της εργασίας. Για να πάψει η εργασία να είναι εκβιασμός που δίνεται με αντάλλαγμα έναν εξευτελιστικό μισθό, ή που στερείται με κόστος την ανεργία και την περιθωριοποίηση. Για την μετατροπή της εργασίας σε ενασχόληση, σε δραστηριότητα, σε προσφορά στην κοινωνία.

Σʼ αυτή την κοινωνία οι άνθρωποι θα ορίζουν τις τύχες τους, το παρόν και το μέλλον τους. Οι ίδιοι θα σκέφτονται και θα αποφασίζουν για τις κοινωνικές αναγκαιότητες και προτεραιότητες. Οι άνθρωποι θα είναι οργανωμένοι σε τοπικές κοινότητες, σε συνελεύσεις βάσης, σε συμβούλια παραγωγής. Δε θα υπάρχουν ηγέτες και καθοδηγητές. Θα υπάρχουν μόνο συντονιστικά όργανα και εκ περιτροπής αντιπρόσωποι με εντολές από τις συνελεύσεις που θα ομοσπονδιοποιούν σε ένα πανκοινωνικό επίπεδο τα τοπικά κύτταρα.

Ένα τέτοιο μοντέλο οργάνωσης ανιχνεύουμε και εφαρμόζουμε από σήμερα στις κοινωνικές δραστηριότητες και στα κοινωνικά κινήματα. Ο κοινοβουλευτισμός μας υποτιμά και μας προσβάλει. Η εκλογή μέσα από κάλπες των «Πατέρων του Έθνους», που βουλεύονται και αποφασίζουν εν λευκώ για τις τύχες μας, είναι μια άθλια και εξευτελιστική πρακτική που καμία σχέση δεν έχει ούτε καν μʼ αυτό που προπαγανδίζουν ως δημοκρατία. Εμείς αρνούμαστε αυτή την πρακτική και καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να την αρνηθεί επίσης.
…………………………
ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΦΑΡΣΑ
ΑΠΟΧΗ - ΑΚΥΡΟ


παρέμβαση ενάντια στον κοινοβουλευτισμό και την «δημοκρατία της κάλπης»