ΑΝΤΙΕΒΡΑΪΚΗ ΔΙΚΗ

Του Ανδρέα Χριστινίδη

Émile Zola: J’accuse…! (1)
Όταν προ μηνών πληροφορήθηκα την επικείμενη υποβολή μηνυτήριων αναφορών εναντίον του Κωνσταντίνου Πλεύρη, για το βιβλίο του «Οι Εβραίοι: Όλη η αλήθεια», και εναντίον των συναυτουργών του της ναζιστικής εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος», ήταν ο σκεπτικισμός μου πολύ έντονος. Όχι φυσικά γιατί είχα κάποια αναστολή σε σχέση με μια κάλπικη αντίληψη για την «ελευθερία έκφρασης γνώμης». Όπως έγραψα και στο άρθρο μου Αντισημιτική Παράνοια (http://www.cohen.gr/hpg65.htm), στο οποίο παραπέμπω, γιατί σε αυτό έχω αναπτύξει εκτενέστερα το θέμα, δεν πρόκειται για γνώμες αλλά για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Ο δεσπόζων όμως αντισημιτισμός σε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας προκαλούσε σε εμένα αμφιβολίες για την ομαλή διεξαγωγή μιας τέτοιας δίκης. Όταν όμως εκδόθηκε το Κλητήριο Θέσπισμα, που υπογράφει ο αντεισαγγελέας εφετών κύριος Σπυρίδων Μουζακίτης (http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=192&cid=3165), ήμουν πια βέβαιος πως θα υπάρξει Δικαιοσύνη. Δημοσίευσα μια σειρά άρθρων (κάτι που θα το έκανα έτσι κι’ αλλιώς) με μια δριμεία κριτική εναντίον του ρατσιστικού βιβλίου και μια ανεπιφύλακτη υποστήριξη των κατηγοριών.

Το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, απορρίπτοντας (με το Βούλευμα 1817/2007) την προσφυγή του Κ.Πλεύρη κατά του κλητήριου θεσπίσματος επιβεβαιώνει: «Ο ισχυρισμός επίσης του προσφεύγοντος ότι τα αναγραφέντα αποτελούν έκφραση γνώμης είναι αβάσιμος δεδομένου ότι εν προκειμένω προτρέπεται το αναγνωστικό κοινό, ιδία δε το ελληνικό, να κινητοποιηθεί εις βάρος των Εβραίων, (ήτοι να μισήσει, να διακρίνει ή να βιαιοπραγήσει κατ’ αυτών), τους οποίους αδιακρίτως χαρακτηρίζει ο προσφεύγων ως υπανθρώπους αξίους αφανισμού, εχθρούς του ελληνικού λαού και της Ευρώπης γενικότερα, εξυμνώντας συγχρόνως τις σε βάρος των Εβραίων εγκληματικές πράξεις των Ναζί και των SS» (http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=192&cid=3189).

Ήρθε όμως η ακροαματική διαδικασία της 11ης Σεπτεμβρίου 2007 στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, με πρόεδρο την κυρία Ευφροσύνη Τσελεχοβίτου και εισαγγελέα τον κύριο Λεωνίδα Λαζαράκο, όπου το Κλητήριο Θέσπισμα καθώς και το Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών δεν έπαιξαν κανέναν ουσιαστικό ρόλο. Αυτά που ελέχθησαν σε δικαστήριο Χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θεωρείται δημοκρατική και κράτος δικαίου, φαίνονται απίστευτα και απαράδεκτα.

Ο κύριος Μωϋσής Κωνσταντίνης, Πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος (ΚΙΣ) γράφει στη μηνιαία έκδοση του ΚΙΣ «Τα Νέα μας» (Σεπτέμβριος 2007) για «…το πρωτοφανές για την ελληνική δικαιοσύνη αντιεβραϊκό πνεύμα στα πλαίσια του οποίου διεξήχθη [στις 11 Σεπτεμβρίου 2007] η δίκη του δηλωμένου αντισημίτη Κώστα Πλεύρη, συγγραφέα του ρατσιστικού βιβλίου ‘Οι Εβραίοι: Όλη η Αλήθεια’ (σελίδες 1.400), κυρίως λόγω του εισαγγελέα, ο οποίος δεν δίστασε να θεωρήσει το νεοναζιστικό βιβλίο ως ‘επιστημονικό έργο. Στο αντιεβραϊκό πνεύμα που επικράτησε κατά τη δίκη συνέβαλε έμμεσα και η πρόεδρος του δικαστηρίου, η οποία τηρούσε απολογητική στάση απέναντι του κατηγορουμένου για την καθυστέρηση στη διεξαγωγή της δίκης και κατά συνέπεια στην έκδοση του αποτελέσματος! Ο εισαγγελέας τήρησε επίσης απαξιωτική στάση απέναντι στην πρώτη μάρτυρα κατηγορίας [Άννα Στάη, Πρόεδρο της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας], τα επιχειρήματα της οποίας προσπάθησε να αντικρούσει ο ίδιος και όχι οι συνήγοροι του κατηγορουμένου!»

Εξετάσθηκαν οι δύο πρώτες μάρτυρες κατηγορίας, η κυρία Άννα Στάη και η κυρία Ειρήνη Κούτελου, που δεν πτοήθηκαν ούτε από τα ανεπίτρεπτα ειρωνικά σχόλια της προέδρου ούτε από τις τελείως απαράδεκτες παρατηρήσεις του εισαγγελέα. Η ακροαματική διαδικασία έχει καταγραφεί και δημοσιευτεί από την Αντιναζιστική Πρωτοβουλία (http://www.antinazi.gr/articles/prakt_dik.doc). Αποσπάσματα αναδημοσιεύτηκαν στις Ιστοσελίδες του κυρίου Ζαν Κοέν (http://www.cohen.gr/hpg75.htm) και στο Δελτίο Τύπου του Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=192&cid=3189). Η ακρίβεια της καταγραφής δεν έχει αμφισβητηθεί από κανέναν παράγοντα της δίκης. Κάθε σκεπτόμενος και απέναντι στις αρχές του Κράτους Δικαίου ευαίσθητος άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να μελετήσει τα λεχθέντα στο δικαστήριο και να τα κρίνει. Θα επισημάνω και θα σχολιάσω μόνο ορισμένα σημεία.

Καταρχάς επιθυμώ να παρατηρήσω: Η ύπαρξη του αντιρατσιστικού νόμου (που είναι μάλλον βέβαιο ότι, σύμφωνα με τις από τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση προερχόμενες πληροφορίες, προσεχώς θα πρέπει να συμπληρωθεί και να συγκεκριμενοποιηθεί περισσότερο) επιβάλλει μια τέτοια εκπαίδευση δικαστών και εισαγγελέων, ώστε να είναι γνώστες της προβληματικής των διαφόρων μορφών του ρατσισμού και σε καμιά περίπτωση φορείς προκαταλήψεων. Εισαγγελέας: «Εδώ κυκλοφορεί ο κάθε ανώμαλος και ο κάθε τοξικομανής και βγαίνουνε όλοι οι θολοκουλτουριάρηδες και οι προοδευτικοί και λένε το εξής: «Ά! Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Ά!! Το δικαίωμα στην έκφραση». Και όλοι λέμε: Ωραία και καλά!») Διερωτώμαι: Με αυτές τις φράσεις επιδιώκεται από τον εισαγγελέα η υπεράσπιση της «διαφορετικότητας» του ρατσιστή, αντισημίτη και ναζιστή…;

Η πρόεδρος δεν κατόρθωσε, ίσως και λόγω άγνοιας της προβληματικής του ναζισμού και του αντισημιτισμού, να επιβάλει μια ορθολογική διαδρομή της διαδικασίας, επιτρέποντας στον εισαγγελέα να κάνει άσχετες και απαράδεκτες παρατηρήσεις και μάλιστα να επιδιώκει, ανεπιτυχώς βέβαια, να εκφοβίσει την μάρτυρα κατηγορίας κυρία Άννα Στάη. («Κοιτάξτε κυρία μου. Να σας κάνω μια εξήγηση: Το δικαστήριο σας ανέχεται. Εγώ δεν μπορώ να σας ανεχτώ! Εάν συνεχίσετε έτσι θα διατάξω τη σύλληψή σας και τον εγκλεισμό σας στο κρατητήριο!») Απίστευτο σε μια δίκη με μια τόσο κρίσιμη κατηγορία και με διεθνείς διαστάσεις! Και με τη σειρά της η πρόεδρος, που δεν ήθελε να καταλάβει την μεταφορικά εκφρασμένη, αλλά απόλυτα σοβαρή και κατανοητή επιχειρηματολογία της μάρτυρος κυρίας Ειρήνης Κούτελου: «Κοιτάξτε. Κάνετε κάτι παραλληλισμούς οι οποίοι είναι επιεικώς… αστείοι. [Σε ένα άλλο σημείο:] Λοιπόν. Να σας πω κάτι. Στην προσπάθειά σας εδώ να στηρίξετε τις θέσεις σας, ή εσείς ή οι άλλοι δεν ξέρω ποιοι […;!], προσπαθήστε να μη γίνεστε γραφικοί. Τώρα είναι διατύπωση „το αφεντικό του ο Χίτλερ“; Ποιος Χίτλερ; Υπάρχει Χίτλερ για να τον λέτε „αφεντικό“;»

Και βέβαια υπάρχει ακόμα ο Χίτλερ. Δυστυχώς! Η πρόεδρος ήταν ασφαλώς σε θέση να καταλάβει ότι η μάρτυς δεν εννοούσε την βιολογική υπόσταση, αλλά το διεστραμμένο «πνεύμα» του Χίτλερ. Αυτό κατευθύνει το φρόνημα και τη δράση ναζιστικών ομάδων από το Βλαδιβοστόκ μέχρι τη δυτική Ευρώπη και την Αμερική και από τη Σκανδιναβία μέχρι την Αθήνα. Το ίδιο «πνεύμα» δεσπόζει στο χυδαίο και απάνθρωπο βιβλίο του Κωνσταντίνου Πλεύρη: «Ο ναζισμός γνωρίζων καλά τα εβραϊκά σχέδια απεφάσισε, όπως αλλού περιγράφω, να εκδιώξει τους Εβραίους από την Ευρώπην. Και έπραξε κατά την γνώμιν μου πολύ ορθώς. Η απαλλαγή της Ευρώπης από τους Εβραίους είναι επιβεβλημένη, διότι ο εβραϊσμός συνιστά απειλή κατά της ελευθερίας των εθνών».

Εντούτοις η πρόεδρος του δικαστηρίου δεν διστάζει να θέσει στην μάρτυρα, κυρία Άννα Στάη την ερώτηση: «Υπάρχει τέτοια ανάγκη εδώ για να έχετε αντιναζιστική οργάνωση;» Αγνοεί, ότι σε όλες σχεδόν της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και όχι μόνο σε αυτές, υπάρχει ένα πλήθος αντιναζιστικών οργανώσεων και κινήσεων, ότι όλα τα δημοκρατικά κόμματα (συντηρητικά, φιλελεύθερα και αριστερά) είναι ταυτόχρονα και αντιναζιστικά κινήματα, ότι όλοι οι κριτικοί διανοούμενοι αγωνίζονται με τον προφορικό και γραπτό λόγο εναντίον των εμφανιζομένων ναζιστικών, φασιστοειδών και γενικά ακροδεξιών ομάδων και τάσεων. Το ίδιο γίνεται καθημερινά και στη δημόσια τηλεόραση. Αγνοεί ότι στα Πανεπιστήμια γίνεται αντιναζιστική διδασκαλία, όχι μόνο στους μέλλοντες εκπαιδευτικούς (και με αυτή την παρατήρηση αναφέρομαι και στον τομέα της δικής μου πανεπιστημιακής σταδιοδρομίας στη Γερμανία). Στα σχολεία, όχι μόνο της Γερμανίας, είναι η αντιναζιστική διδασκαλία βασικό στοιχείο της δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης. Γιατί ιδιαίτερα στον μαθητικό κόσμο επιδιώκουν να εισβάλουν (μερικές φορές με επιτυχία) οι ναζιστές.

Όπως γνωρίζουμε από την ιστορία του ναζισμού, αυτοί που ανέπτυξαν αντιναζιστικές δραστηριότητες μετά την επικράτηση αυτού του εγκληματικού καθεστώτος, βρέθηκαν μαζί με τους Εβραίους στα στρατόπεδα εξόντωσης ή μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα ή στις κρεμάλες των Ες-Ες.

Στην Ελλάδα υπάρχει δυστυχώς ένα σοβαρό έλλειμμα στον τομέα του αντιναζιστικού διαφωτισμού και της ευαισθησίας απέναντι στον αντισημιτισμό: στα ως δημοκρατικά θεωρούμενα κόμματα, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στη σχολική εκπαίδευση, στην πανεπιστημιακή έρευνα και διδασκαλία.

Και στη δικαιοσύνη…; Το Κλητήριο Θέσπισμα και το Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών ήταν ισχυρές ενδείξεις ότι στην Ελληνική Δικαιοσύνη υπάρχουν και δυνάμεις που εξασφαλίζουν την τήρηση των νόμων και αποκαθιστούν τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Υπάρχουν και εκπρόσωποι δικαστικών θεσμών με ευαισθησία εναντίον των πολιτικών ομάδων και εντύπων που προπαγανδίζουν ιδεολογήματα εναντίον του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και προτρέπουν σε ρατσιστικά εγκλήματα.

Τι συνέβη όμως στην πρώτη ακροαματική διαδικασία, που είναι θέμα αυτού του άρθρου;

Αυτό συνέβη! Εισαγγελέας: «Υπάρχει κι ο Πλεύρης, υπάρχει κι ο άλφα, ο βήτα, ο χι, ο ψι, ο νι, ο ωμέγα ο οποίος έχει αντίθετες απόψεις, βρε αδερφέ! [Σε ποιον απευθύνεται; Η πρόεδρος και η εξεταζόμενη μάρτυς είναι κυρίες.] Και θέλει να τις εκφράσει. Θα φθάσουμε δηλαδή σε ορισμένες γελοιότητες που έχουν γίνει από αλλοδαπά δικαστήρια να κατηγορούνε και να καταδικάζουνε ιστορικούς, οι οποίοι έχουν αμφισβητήσει το Ολοκαύτωμα; Το αμφισβητούνε. Δικαίωμά τους είναι! […] Ο νόμος περί φυλετικών διακρίσεων εθεσπίσθει δια τους Εβραίους και το Ολοκαύτωμά τους; […] Σοβαρολογείτε; Μα τι λέτε κυρία μου; Μα τι λέτε; Τώρα αν οι Γερμανοί έχουν ενοχές και καταδικάζουνε αυτούς που αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα εμείς η Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια”. […] Το 1979 περί Ολοκαυτώματος οι πάντες ήταν ανύποπτοι. Τώρα τα 2 τελευταία χρόνια γίνονται κάτι πράγματα στην Ευρώπη και υπάρχουνε στη Γαλλία και τη Γερμανία κάποιες καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων, με κάποιους νόμους αμφιβόλου συνταγματικότητος. […] Ο κύριος Πλεύρης αναφέρεται και σε βιβλιογραφία. […] Με αυτό θέλω να καταλήξω στο ότι το έργο του έχει επιστημονικό χαρακτήρα. Το όλο πνεύμα της καταθέσεώς σας που με ενδιαφέρει εμένα είναι το ότι του αρνείστε τον επιστημονικό χαρακτήρα στο έργο του. […] Εάν μας αρέσει ο Πλεύρης σαν επιστήμονας…είναι θέμα κριτικής δεν είναι θέμα να τον ρίξουμε στο μπουντρούμι. […] Ο κύριος Πλεύρης έχει το δικαίωμα να πει ότι [ο Χίτλερ] έκανε καλώς. Γιατί να του το αφαιρέσουμε; […] Θέλετε εσείς ένα ναζιστικό δικαστήριο να σας δικάσει και να σας καταδικάσει; Ή μια ναζιστική πολιτεία; […] Όταν οι Εβραίοι λένε ότι «είμεθα ο περιούσιος λαός επί της γης» τους μήνυσε κανείς;» (Αυτές οι δύο τελευταίες απαράδεκτες και εξωφρενικές «συγκρίσεις» θα μείνουν ασχολίαστες…!) (2)

Το βιβλίο του Πλεύρη έχει κατά τη γνώμη του εισαγγελέα επιστημονικό χαρακτήρα…! Και ποια είναι αυτή η βιβλιογραφία; Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών…! Δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε άλλους τσαρλατανισμούς που χαρακτηρίζουν αυτό το βιβλίο. Αρκεί για τον στιγματισμό του το ότι χρησιμοποιεί ως στοιχείο της βιβλιογραφίας του αυτό το σκοταδιστικό, ασυνάρτητο και εμπρηστικό πλαστογράφημα, για την προέλευση του οποίου έχω δημοσιεύσει ιδιαίτερο, στην ιστορική επιστημονική βιβλιογραφία στηριζόμενο άρθρο (http://www.cohen.gr/hpg69.htm). Επιθυμώ να τονίσω, πως έναν ορθολογικά σκεπτόμενο άνθρωπο δεν χρειάζεται να απασχολήσει επιστημονικά το ασυνάρτητο, σκοταδιστικό και φλύαρο περιεχόμενό του. Επιστημονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν: 1. Η περιπετειώδης (και όχι πια σήμερα ως μυστηριώδης άλλοτε θεωρούμενη) προέλευσή αυτού του πλαστογραφήματος. 2. Η από τη σκοπιά της κοινωνικής ψυχοπαθολογίας ως παρανοϊκή θεωρούμενη διέγερση, που προκάλεσε στο παρελθόν και σε ορισμένες μαζικοποιημένες κοινωνικές ομάδες ακόμα σήμερα προκαλεί, γιατί λόγω ορισμένων κοινωνικών και πολιτικών αιτίων δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να συνειδητοποιήσουν τις προϋποθέσεις της κοινωνικής τους δυσφορίας και καταφεύγουν σε σκοταδιστικές συνωμοσιολογίες. (Όχι φυσικά από εμένα, αλλά εκ των πραγμάτων τίθεται στον κύριο εισαγγελέα το αμείλικτο ερώτημα: Θεωρεί ως επιστημονική βιβλιογραφία Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών…;! Και γι’αυτό το λόγο το βιβλίο του Πλεύρη επιστημονικο…;!)

Εισαγγελέας: «...Προσφάτως έγινε λόγος για την Ιστορία επ’ αφορμή κάποιου βιβλίου στη χώρας μας. Έτσι; Είπαν λοιπόν οι ειδικοί, μια πλευρά των ειδικών, ότι η Ιστορία ξαναγράφεται. Ότι η ιστοριογραφία ανανεώνεται? Βλέπετε λοιπόν ότι η ιστορική επιστήμη είναι αυτή τη στιγμή εν αμφιβόλω καταστάσει.»

Η ιστορία του Ολοκαυτώματος δεν ξαναγράφεται, δεν αναθεωρείται, αλλά συμπληρώνεται με συνεχώς νέα ντοκουμέντα που επιβεβαιώνουν την αποτρόπαιη μορφή του. Και το τεράστιο αρχείο του Bad Arolsen θα έλθει πια στο φως της δημοσιότητας (Το Βήμα, 04.11.2007). Θα έχουμε μέγιστο αριθμό νέων πληροφοριών για το Ολοκαύτωμα. Μεταξύ άλλων θα μάθουμε περισσότερα και για τους δωσίλογους και καταδότες στην Ελλάδα.

Ο εισαγγελέας δεν αρκέστηκε να παίζει το ρόλο του συνηγόρου της υπεράσπισης, αλλά προχώρησε σε ακραίες διατυπώσεις εναντίον των Εβραίων: «Κυρία μου θα σας διαβάσω κάτι το οποίον λέει [ο Πλεύρης]. Και επ΄αυτού τι έχετε να πείτε; ?Λέει εδώ: „Επανειλημμένως θα τονίσω ότι δεν επιτίθεμαι εναντίον των Εβραίων ως ατόμων και ως λαού, ως φυλής και ως έθνους. Αλλά εναντίον της θρησκείας τους. Επειδή αυτή διδάσκει ότι οι Εβραίοι συνεφώνησαν με το θεό τους τον Ιεχωβά αυτοί να τον λατρεύουν κι εκείνος θα τους εξασφαλίσει την παγκόσμια κυριαρχία σε όλα τα έθνη του κόσμου.“ Κι αν είναι κάποιος ρατσιστής, είναι αυτοί εδώ που γράφουν αυτά στη θρησκεία τους.» [!!!]

Στο βιβλίο του Πλεύρη υπάρχουν μεταξύ άλλων για το Άουσβιτς οι φράσεις: «Καλώς κάνουν και διατηρούν το στρατόπεδον εις καλήν κατάστασιν, διότι ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον.» Η πρόεδρος αρνείται να κατανοήσει το νόημα αυτών των φράσεων. Τις σχολιάζει με δύο δικές της φράσεις: «Για να το επισκέπτεται ο κόσμος...» Αυτό άραγε ενδιαφέρει τον Πλεύρη…! Και όταν η κυρία Στάη επιμένει στην αποσαφήνιση της δεύτερης φράσης του Πλεύρη, απαντάει η πρόεδρος: «Και δεν φτιάχνουμε άλλο; Δύσκολο είναι;»

Δεν είναι δυνατό να αναφέρω όλες τις χυδαιολογίες εναντίον των Εβραίων που περιέχει το βιβλίο του Κ.Πλεύρη. Αρκεί το ότι τους αποκαλεί «υπανθρώπους». «Εβραίος (στο θρήσκευμα) και άνθρωπος είναι έννοιαι αντιφατικαί, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλην.» Άρθρο 2 του Ν. 927/1979: «Όστις δημοσίως είτε προφορικώς είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου, εκφράζει ιδέας προσβλητικάς κατά προσώπου ή ομάδος προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις ενός έτους ή χρηματικήν ποινήν ή και δια αμφοτέρων των ποινών τούτων».

«Ετσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα. […] Ξυπνήστε, οι επίβουλοι Εβραίοι σκάπτουν τον τάφον των εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατέ τους μέσα, διότι τους αξίζει.» Και όπως επισήμανα σε προηγούμενο άρθρο μου, και οι παραπάνω φράσεις του για το Άουσβιτς δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα έμμεσο προσκλητήριο ετοιμότητας για μια νέα γενοκτονία. Άρθρο 1 του Ν. 927/1979: «Όστις δημοσίως, είτε προφορικώς, είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου εκ προθέσεως προτρέπει εις πράξεις ή ενεργείας δυναμένας να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βίαν κατά προσώπων ή ομάδος προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματικήν ποινήν ή και δια αμφοτέρων των ποινών τούτων».

Ο καθηγητής νομικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Νίκος Παρασκευόπουλος, γράφει στην Ελευθεροτυπία (14.11.2007) (http://www.enet.gr/online/online_print?id=55884744) : « Όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης δεν πρόκειται μόνο για μια αμφισβήτηση του ιστορικού παρελθόντος, επώδυνη βέβαια και δυσβάστακτη από τους επιζώντες, τους απογόνους των τραγικών θυμάτων και όλους τους αλληλέγγυους: γίνεται προτροπή „για εκτελεστικό απόσπασμα“. Ακρότητες, ανεπίδεκτες ενασχόλησης, ίσως κάποιος σκεφθεί. Κι όμως, στο παρελθόν ανάλογες εξάψεις απέδωσαν φρικιαστικούς καρπούς, από σύμπτωση κατά μήνα Νοέμβριο.» [Εννοεί βέβαια τη λεγόμενη νύχτα των κρυστάλλων, στην πραγματικότητα πογκρόμ της 9ης Νοεμβρίου 1938. Ο καθηγητής της νομικής κάνει τον ίδιο „παραλληλισμό“ που έκανε και η κυρία Κούτελου, αλλά η πρόεδρος τον χαρακτήρισε ως „επιεικώς αστείο“…!]

Δεν υπάρχει κανένας χειροπιαστός τρόπος για να αποδείξουμε το μίσος, όπως θα ήθελε ο εισαγγελέας. Και τι προκαλεί αργά ή γρήγορα τη βία, το γνωρίζουμε από τις σύγχρονες και από τις ιστορικές κοινωνικές εμπειρίες. Και αυτές οι εναργέστατες εμπειρίες επαρκούν για την κρίση του δικαστή.

Η πρόεδρος του δικαστηρίου και ο εισαγγελέας δεν γνωρίζουν, ότι ο αντισημιτισμός ήταν και εξακολουθεί να είναι το κλειδί του ναζισμού για την είσοδο στην κεντρική εξουσία. Δεν φαίνεται επίσης από αυτά πού είπαν, ότι έχουν πραγματικά αναγνωρίσει τα εγκλήματα του ναζισμού ως αποτρόπαια εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Ένα σημαντικό μέρος της ανθρωπότητας παραμένει τραυματισμένο. Όχι «μόνο» τα θύματα του ολοκαυτώματος. Με άλλο τρόπο τραυματισμένοι είναι και εκείνοι που έχουν, ίσως στα βάθη του ασυνείδητου, αισθήματα ενοχής, γιατί ξέρουν ή μισοξέρουν κάτι για τη στάση των προγόνων τους (που μερικοί ίσως ήταν συνεργάτες, καταδότες ή ίσως επιδοκίμασαν το Ολοκαύτωμα ή - και αυτοί είναι οι περισσότεροι - αδιαφόρησαν τελείως για την τύχη των θυμάτων) και επειδή δεν τους δόθηκε ποτέ η δυνατότητα να διεργαστούν αυτά τα αισθήματα ενοχής, γίνονται αντισημίτες. Γιατί αυτό υπαγορεύουν οι «νεκροί» πρόγονοι.

Τελειώνοντας θα ήθελα να παρατηρήσω, ότι ο τρόπος διεξαγωγής της πρώτης ακροαματικής διαδικασίας δεν αποτελεί μια θετική έκφανση της ελληνικής δικαιοσύνης. Τα σχόλια στο εξωτερικό, ιδιαίτερα σε πολιτικούς, δημοσιογραφικούς, πανεπιστημιακούς και άλλους πνευματικούς κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είναι μάλλον δυσμενή. Ενδιαφέρει όμως αυτό τον κύριο εισαγγελέα; Δεν δίστασε να χαρακτηρίσει ως γελοιότητες και αμφιβόλου συνταγματικότητος τις αποφάσεις γαλλικών και γερμανικών δικαστηρίων. Θα πρέπει λοιπόν να θεωρηθεί ως γελοία και η στάση του ιδιαίτερα αυστηρού γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου; (3) Λόγω κάποιων τυπικών λαθών του γερμανικού υπουργείου εσωτερικών και των μυστικών υπηρεσιών παρεμπόδισε την τελευταία στιγμή την απαγόρευση της ναζιστικής NPD. Θα χρειαστεί νέα και προσεκτικότερη διαδικασία για να επιτευχθεί η απαγόρευσή της. Αλλά και η NPD είναι κάπως προσεκτικότερη από τον Πλεύρη και τον «Ελεύθερο Κόσμο». Αν η NPD είχε δημοσιεύσει παρόμοια κείμενα, θα είχε απαγορευτεί ήδη προ πολλού. Και οι συντάκτες θα βρίσκονταν στη φυλακή. (Προτιμώ τη λέξη φυλακή από τη λέξη μπουντρούμι, γιατί η τελευταία καθώς και η λέξη ανεγκέφαλοι δεν είναι νομικές έννοιες. Δεν θα τις βρει κανείς ούτε στον Ποινικό Κώδικα ούτε στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ούτε στη σωφρονιστική νομοθεσία). (4)

Λίντεν / Γερμανία, 22 Νοεμβρίου 2007

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

(1) Το Ελληνικό Παρατηρηρήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι σημειώνει: «Ακόμα και μετά τη δημοσίευση κατατοπιστικών για όλα αυτά άρθρων για τη δίκη, στις 12 Σεπτεμβρίου 2007, στις εφημερίδες Τα Νέα ("‘Επιστημονικό έργο’ ο ρατσισμός! Σάλος με την τοποθέτηση του εισαγγελέα για βιβλίο του Κ. Πλεύρη με θέμα τους Εβραίους") (http://www.tanea.gr/article.aspx?d=20070912&nid=5962628) και Ελευθεροτυπία ("Στο σκαμνί ο Πλεύρης") (http://www.enet.gr/online/online_print?id=42961328), δεν υπήρξε ούτε ένας φορέας - πολιτικός, επιστημονικός, νομικός, δημοσιογραφικός, δικαιωματικός, ή άλλος - που έστω να ψέλλισε μιαν καταδίκη της αντιεβραϊκής στάσης των δικαστικών λειτουργών». Το Κατηγορώ ενός Ζολά θα απευθυνόταν σε όλους αυτούς. (Όχι βέβαια στον Πλεύρη… Δεν θα άξιζε.)
(2) Όταν αναφέρομαι στα λεχθέντα της προέδρου, του εισαγγελέα και των μαρτύρων κατηγορίας, προτιμώ την νοηματική αλληλουχία και όχι τη χρονική σειρά.
(3) Όχι μόνο στη Γερμανία, χώρα της οποίας είμαι μόνιμος κάτοικος, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες δεν διώκεται ακόμα η άρνηση της αλήθειας του Ολοκαυτώματος, είναι βέβαιο, ότι ορισμένα από τα λεχθέντα την 11η Σεπτεμβρίου 2007 θα προκαλούσαν τουλάχιστον την έναρξη πειθαρχικής διαδικασίας, έστω και αν υπόλογοι θα ήταν ανώτεροι δημόσιοι λειτουργοί.
(4) Το παρόν άρθρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα άρθρα μου Αντισημιτική Παράνοια και Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, που, όπως όλα τα σχετικά δικά μου άρθρα, δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στις προσωπικές ιστοσελίδες του κυρίου Ζαν Κοέν. Αναδημοσιεύτηκαν και σε άλλες ιστοσελίδες. Το άρθρο Αντισημιτική Παράνοια αναδημοσιεύτηκε και στην σημαντική επαρχιακή εφημερίδα Πολίτης της Θράκης. Στους αναγνώστες, ιδιαίτερα τους νεότερους, που ίσως δεν γνωρίζουν πολλά για το Ολοκαύτωμα, συνιστώ να διαβάσουν το κείμενο του Ράουλ Χίλμπεργκ Η βιομηχανία της εξόντωσης (http://www.cohen.gr/hpg70.htm).
Ο Ανδρέας Χριστινίδης (Dr. Andreas Christinidis), γεννημένος στην Αθήνα το έτος 1931, διδάκτωρ της κοινωνιολογίας και πτυχιούχος της νομικής, στη μακρόχρονη διδασκαλία του και στις έρευνες και μελέτες, που έκανε ως Ανώτερος Σύμβουλος του Ινστιτούτου Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Γκίσεν της Γερμανίας, ασχολήθηκε και εξακολουθεί να ασχολείται στις έρευνές και τα δημοσιεύματά του με τον αντισημιτισμό, τον ναζισμό και κάθε μορφής ρατσισμό. Είναι ισόβιος ανώτερος δημόσιος λειτουργός του Ομόσπονδου Γερμανικού Κράτους της Έσης.