Η επιστολή της Αριστέας Μπουγάτσου

«21 Μαρτίου 2007

Προς το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ

Στις 16 Μαρτίου 2007 υπέγραψα τη λήξη της σύμβασής μου με την ‘Καθημερινή’ μετά από 14 περίπου χρόνια εργασίας. Θα ήταν υπό κανονικές συνθήκες μια συναινετική απόφαση η οποία δεν θα χρειαζόταν να απασχολήσει το συμβούλιό σας. Ήταν όμως στ’ αλήθεια καταναγκασμός σε αποχώρηση, αφού προηγήθηκε ‘πόλεμος’ ενός περίπου χρόνου στον οποίο χρησιμοποιήθηκε κάθε βάρβαρο μέσο, προκειμένου να φιμωθώ, να παραγκωνισθώ, γιατί όχι και να διασυρθώ επαγγελματικά, βάσει ενός σχεδίου που είχε εκπονηθεί. Αρχικά ήλπιζαν ότι θα εξωθηθώ σε παραίτηση. Όταν αυτό δεν υλοποιήθηκε άρχισε η λογοκρισία, η απόρριψη θεμάτων πρώτης γραμμής, η αήθης και αβάσιμη αμφισβήτηση του ρεπορτάζ μου, ο αποκλεισμός θεμάτων μου πριν καν γραφτούν με την παράλληλη προσπάθεια της υπαγόρευσης γραμμής…κατεξοχήν κυβερνητικής προπαγάνδας. Θέματα έπρεπε πλέον να αποσιωπούνται. Αλλά να «χειρουργούνται» και όσα δεν ήταν στα νέα μέτρα και σταθμά…να διαστρέφονται. Όσοι δεν ήταν «πρόθυμοι» από τη διευθυντική ομάδα παραγκωνίσθηκαν καις τη συμμαχία των προθύμων λογοκριτών και προπαγανδιστών προσετέθησαν οι νέες μεταγραφές, δηλαδή η νέα ομάδα, απολύτως πρόθυμη για όλα, πλην της έντιμης δημοσιογραφίας.
Όπως θα θυμόσαστε από πέρυσι το Μάρτιο είχε προαναγγελθεί ότι πρόκειται να απολυθώ και από τον ΣΚΑΪ – και από την «Καθημερινή». Το είχαν γράψει σε στήλες των media. Κάτι ήξεραν. Ένα χρόνο μετά και σε διάστημα 8 μηνών έχασα και τις δυο δουλειές, εν μέσω επαίνων για τον επαγγελματισμό, την εντιμότητα, το δυναμισμό μου κ.α., για να επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται περί προγραφής. Κάποιοι δεν ήθελαν ούτε να αναπνέω στην «Κ», ενώ η ιδιοκτησία έγινε πλέον επιρρεπής στην κολακεία της εξουσίας, δεκτική στην παρέμβαση πολιτικών και επιχειρηματιών και για δικούς της λόγους αποφάσισε τη μετεξέλιξη του φύλλου σε light έκδοση ως προς όλα τα θέματα αιχμής.
Στο περίγραμμα αυτό επί μακρόν εξελίχθηκε μια προσπάθεια απαξίωσης και προσβολής μου. Αφού μου δηλώθηκε ότι καταργείται το ρεπορτάζ που ήμουν χρεωμένη (ασφαλώς εγώ καταργήθηκα και όχι το ρεπορτάζ για το οποίο είναι και η μετάφραση ), μου προτάθηκε, υποτίθεται, να κάνω θέματα ποιότητας ζωής! Την προσχηματική πρόταση την απέρριψε και επειδή δεν ήθελαν να μου καταγγείλουν τη σύμβαση (εκτιμώντας την κατακραυγή που έτσι και αλλιώς εισέπραξαν από το εσωτερικό της εφημερίδας), έφτασαν στο σημείο να μου προτείνουν μέχρι και αργομισθία! Δηλαδή να πληρώνομαι αλλά να μην εργάζομαι και κυρίως να μην εμφανίζομαι στην εφημερίδα.
Την περασμένη Παρασκευή υπέγραψα για την αποχώρησή μου, γιατί δεν ήθελα να επιβάλω την παρουσία μου αφού δεν με ήθελαν. Κυρίως όμως το έκανα για να προστατεύσω την αξιοπρέπειά μου και τον επαγγελματισμό μου αλλά και τους συναδέλφους που από τις θέσεις που κατέχουν καθημερινά εμπλέκονται σε περιπέτειες και καλούνται να αποκαθηλώσουν ή να εξαφανίσουν θέματά μου. Δεν θα ήθελα να παραγνωρίζετε ότι ο διωγμός μου έχει και ιδεολογικά χαρακτηριστικά (όχι κομματικά). Είμαι απ` αυτούς που δεν δέχονται παραγγελίες, δεν μισθώνονται και δεν επιθυμούν να κάνουν τους προπαγανδιστές! Πολύ δε περισσότερο δεν θα μπορούσα να γίνω όψιμος οπαδός του γλοιώδους νεοφιλελευθερισμού που λανσάρεται, διανθισμένος με υποδείξεις προς την κυβέρνηση, γιατί δεν τα ισοπέδωσε ακόμα όλα!
Την Παρασκευή που ενημέρωσα τους συναδέλφους μου τους είπα ότι είμαι υπερήφανη για τη δημοσιογραφική δουλειά τόσων χρόνων και ότι αυτή δεν ανταλλάσσεται ούτε με γαλαντομίες ούτε με extra bonus που πρόθυμα και αυτοβούλως μου προσέφερε η επιχείρηση. Όταν χάνεις 2 δουλείες σε 8 μήνες, το bonus σημαίνει ότι κάποιοι προσπαθούν με αυτό να ξεπλύνουν την ντροπή τους και τη συνείδησή τους, αν και αυτή δεν έχει μεταλλαχθεί.
Ως προς τις πολιτικές και επιχειρηματικές παρεμβάσεις, από τους προϊσταμένους μου (όσο υπήρχαν) πληροφορήθηκα ότι παρενέβησαν εις βάρος μου οι συναρμόδιοι υπουργοί για τα ΜΜΕ (Επικρατείας και Μεταφορών- Επικοινωνιών), κάτι που μου ειπώθηκε και από την ιδιοκτησία, ενώ με ιδιαίτερη μέριμνα εναντίον μου κινήθηκε ο πρόεδρος του ΟΤΕ αλλά και εισαγγελικός παράγων με πρόσβαση στην «Κ». Οι δυο πρώτοι «έδρασαν» μετά την προσθήκη και της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ στο επιχειρηματικό πακέτο του Ομίλου, ενώ από το μεγάλο διαφημιζόμενο ΟΤΕ για πρώτη φορά καταχωρήθηκαν στην «Κ» συγκαλυμμένα διαφημιστικά κείμενα, που έμοιαζαν με δημοσιογραφική ύλη! Και αυτό ήταν πρωτοφανές αλλά και η μανία φίμωσής μου, προφανώς επειδή είμαι και μάρτυρας σε δυο σημαντικές ποινικές υποθέσεις (υπερτιμημένα συμβόλαια τεχνικής υποστήριξης, εξαγορά της Γερμανός από την Cosmote) που κάποιοι τις σπρώχνουν στη λήθη. Όπως αντιλαμβάνεστε τη δική μου μάχη την έδωσα και είμαι ευτυχής γι` αυτό. Οι συνθήκες που κάθε μέρα γίνονταν και πιο αναξιοπρεπείς είναι γνωστές και τους συναδέλφους μου Κ. Παπαδημητρίου και Παντελή Μπουκάλα που με στήριξαν ενισχύοντάς μου την άποψη «κανένας συμβιβασμός». Δεν θα μπορούσα από μάχιμος δημοσιογράφος να μετατραπώ σε ταπεινωτικό και φοβισμένο ον για να εξασφαλίσω ένα μισθό, ούτε ήθελα να γίνω μισάνθρωπος.
Δεν απευθύνθηκα στο πειθαρχικό, γιατί θα έπρεπε να συνεδριάζει επί έτη απασχολούμενο με τα έργα και τις ημέρες των Καλλίτσιδων και των Παπαχελάδων, που εκτός των άλλων είναι και δειλοί. Δρουν από το παρασκήνιο και τώρα μόλις άρχισαν με μένα, αλλά θα συνεχίσουν την απαξίωση και το διωγμό όσων δεν γίνουν όργανα…
Ίσως δεν μπορούν να κάνουν καριέρα δίχως την υποτίμηση των άλλων, το διωγμό κάποιων, αλλά και την έλευση ελεγχόμενων και υποταγμένων στο Γκουαντάναμο και στον εκσυγχρονισμό τους. Δεν ζήτησα από την ΕΣΗΕΑ να παρέμβει ή να κηρύξει απεργία γιατί θα ήταν ένα δράμα η επιβολή της παρουσίας μου στην «Κ» υπό την απεργιακή ή συνδικαλιστική απειλή. Μάταιη είναι και μια 24ωρη για την τιμή των όπλων, όταν μάλιστα η εργοδοσία δεν εισπράττει κόστος για τις αυθαιρεσίες της, με το να μην εκδοθούν για παράδειγμα τα φύλλα του Σαββατοκύριακου. Εξίσου καταδικασμένη είναι μια απεργιακή κινητοποίηση εφόσον δεν αποφασίζεται ταυτόχρονα και κλιμάκωσή της.
Η τελευταία εμπειρία με την απόλυση της Ελ. Τράιου ήταν άκρως οδυνηρή. Νιώθω ένοχη γιατί σιωπήσαμε και γιατί στη συνέλευση κάποιοι ομιλούσαν περί του αν η απεργία θα κηρύσσετο παράνομη ή και καταχρηστική. Και εσείς πρέπει να κάνετε την κριτική σας γιατί η απεργία λύθηκε, επειδή ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ έλαβε προσωπικές διαβεβαιώσεις από το διευθύνοντα σύμβουλο της «Κ».
Μήπως η ΕΣΗΕΑ πρέπει να πάψει να συμπεριφέρεται ως μονοπρόσωπη ΕΠΕ; Μήπως η αλληλεγγύη και ο συνδικαλισμός υποκαταστάθηκαν επικίνδυνα από μια συντεχνιακή φιλανθρωπία; Πάντως οφείλω να επισημάνω και τα καλά. Πέρσι, η δυναμική παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ, μετά την επίθεση που δέχτηκα από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης με αφορμή την έρευνα που ζήτησα να γίνει από την ΑΔΑΕ ως προς τις υποκλοπές που φέροντο να έχουν γίνει και σε δημοσιογράφους, ήταν μία ασπίδα. Πρέπει να γνωρίζετε ότι λίγες ημέρες μετά την καταγγελία, η ΑΔΑΕ κατόρθωσε να διαβεί το άβατο της ΕΥΠ. Μπορεί να μην της επέτρεψαν να ερευνήσει την υπόθεση, όμως βρήκε το περίφημο βαλιτσάκι των υποκλοπών και υποχρέωνε την ΕΥΠ να το αποσύρει, επισημαίνοντας την ανεξέλεγκτη δράση του και τη συνταγματική εκτροπή από τη χρήση του.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Σας ευχαριστώ ιδιαίτερα για το ενδιαφέρον που δείξατε. Είμαι σίγουρη ότι αντιληφθήκατε πως η επαγγελματική και προσωπική μου περιπέτεια έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Ζήτησαν από μια εκ πεποιθήσεως αριστερή να «επανενταχθεί και να μετατρέψει τη γραφίδα της σε σφουγγαρόπανο του συστήματος, που θέλει την δημοσιογραφία μια φτηνή πόρνη των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των κοσμικών εσχάτως και άλλων ευδοκιμούντων παρασίτων. Εγώ προτιμώ το original σφουγγαρόπανο και αυτό δεν το λέω εκ του ασφαλούς, καθώς από τις 16/3 τα εισοδήματά μου είναι στο μηδέν.
Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου στην ‘Κ’. Είδα στα μάτια τους την αξιοπρέπεια και αισθάνθηκα αυτό που σε λίγο θα λείπει: την αλληλεγγύη.
ΥΓ: Ασφαλώς και δεν δελεάστηκα από την ενισχυμένη αποζημίωση που μου προσέφεραν! Ασφαλώς και δεν χρησιμοποίησα την προσωπική μου σχέση με τον κ. Αριστείδη Αλαφούζο και άφησα τα πράγματα να εξελιχθούν.
Με εκτίμηση,
Αριστέα Μπουγάτσου».