72 οικογένειες απειλούνται με έξωση από τα σπίτια τους, που τα διεκδικεί η Εκκλησία ως δικά της!

Το Ε.Α.Ρ. στο πλευρό των κατοίκων της περιοχής Γεροτσακούλι Νέας Μάκρης! (72 οικογένειες απειλούνται με έξωση από τα σπίτια τους, που τα διεκδικεί η Εκκλησία ως δικά της!) Το Σάββατο, 9 Ιουνίου 2007, δεκαπενταμελές κλιμάκιο της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Ρ., με επικεφαλής τον γραμματέα Οργανωτικού του Πολιτικού Συμβουλίου Στέφανο Μυτιληναίο, επισκέφθηκε την περιοχή Γεροτσακούλι της Νέας Μάκρης όπου 72 ελληνικές οικογένειες τελούν υπό εκκλησιαστικό διωγμό! Η τσιφλικού Εκκλησία διεκδικεί τις περιουσίες και τα σπίτια τους ως δικά της και απαιτεί την έξωση 300 Ελλήνων πολιτών από τη γη τους κραδαίνοντας ως... τίτλους ιδιοκτησίας της(;) οθωμανικά κατοχικά φιρμάνια! Το Κίνημά μας δήλωσε την αμέριστη συμπαράστασή του στους διωκόμενους συμπατριώτες μας από την οικοπεδοφάγα θεοκρατία και υποσχεθήκαμε, ότι την επόμενη φορά που η Εκκλησία αποτολμήσει να τους εξώσει από τα σπίτια τους, συνοδευόμενη από αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, τα μέλη του Κινήματός μας θα σταθούν στο πλευρό τους για την αναχαίτιση της αδικίας. Το σύνθημά μας είναι ένα: Η Ελλάδα πάλι στους Έλληνες, η Ελληνική γη πάλι στους Έλληνες! ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ Πολιτικό Συμβούλιο - Γραμματεία Διαφωτισμού www.ear-hellas.gr Ακολουθεί το ενημερωτικό σημείωμα που μας παρέδωσαν οι κάτοικοι του οικισμού Γεροτσακούλι: Ενημερωτικό Σημείωμα Στον 'Αγιο Ανδρέα, έναν συνικοισμό στην Νέα Μάκρη Αττικής, εδώ και δεκαετίες ζούσαν ανενόχλητες περίπου 70 οικογένειες, σχεδόν 300 άτομα, κυρίως Μικρασιάτες πρόσφυγες και γηγενείς κτηνοτρόφοι, από τα βουνά της Πεντέλης. Κάποιοι μάλιστα έχουν εγκατασταθεί στη συγκεκριμένη περιοχή εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Οι άνθρωποι αυτοί, που κατασκήνωσαν αρχικά στο δάσος, μέσα στην άγρια τότε βλάστηση της περιοχής, για να προφυλαχτούν από τα χίονα και την κακοκαιρία,με την πάροδο των χρόνων έφτιαξαν στον χώρο αυτό κάποια παραπήγματα, τα οποία κληρονόμησαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Κάποιοι μπορέσαν να τα βελτιώσουν και να ζούν ανθρώπινα, οι περισσότεροι όμως, λόγω των μόνιμων οικονομικών προβλημάτων μέσα στα οποία γενήθηκαν, δεν τα έχουν καταφέρει έως και σήμερα. Εδώ και 30 περίπου χρόνια, όταν άρχισε να φαίνεται ότι αυτή η πευκόφυτη, παραθαλάσσια περιοχή, που βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα, είναι ιδανική για τουριστικές εγκαταστάσεις και παραθερισμό και ότι η αξία της θα αναίνει κατακόρυφα, τις παράγκες αυτές ήρθε να διεκδικήσει η εκκλησία, επικαλούμενη φιρμάνια από την εποχή της Τουρκοκρατίας και τα ιδιωτικά της αρχεία, σύμφωνα με τα οποία ανήκει σε ευρύτερο δικό της χώρο. Ο Σύλλογος και οι κάτοικοι καταγγέλουν ένα ανελέητο κυνήγι από την πλευρά της, που τους οδηγεί στα δικαστήρια και μάλιστα έναν-έναν και όχι όλους μαζί, ώστε να εξατλούνται οικονομικά με τα δικαστικά έξοδα. Έτσι καθώς δεν έχουν την δυνατότητα να τα αντιμετωπίσουν, αναγκάζονται να παραιτούνται από τη διεκδίκηση των σπιτιών σπιτιών και συνθηκολογούν με τους όρους της Εκκλησίας. Επίσης, μιλάνε πιο γενικά για απαράδεκτα επιθετικό τρόπο από την πλευρά των εκπροσώπων της, σε πλήρη αντίθεση με την διδασκαλία της. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίο η Εκκλησία επέβαλε το δίκιο της ήταν ασυνήθιστα σκληρός. Εκτός από τα ερωτηματικά που προκύπτουν μετά από όλα αυτά σχετικά με το κοινωνικό πρόσωπο της Εκκλησίας, ο Σύλλογος και οι κάτοικοι καταγγέλουν κάτι που έρχεται να δώσει άλλη διάσταση στην υπόθεση: ότι η Ι.Μ. Πεντέλης, ο αρχικός ιδιοκτήτης της περιοχής, έχει πουλήσει από τον Μάρτιο του 1930 μια έκταση 4.500 στρεμμάτων,η οποία συμπεριλαμβάνει τον χώρο που βρίσκονται τα σπίτια των οικογενειών που σήμερα πετάει στον δρόμο! Αυτό αποδεικνύεται από δύο συμβόλαια: υπ' αριθμόν 6165 και 6166 της 6/3/1930 του συμβολαιογράφου Αθηνών Πέτρου Καββαδία και από την μελέτη της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Νέας Μάκρης, του Αντιδημάρχου Νέας Μάκρης Βασίλη Κουλουμπή προσωπικά, αλλά και της εταιρίας SILVA-NATURA L.t.d., που εφάρμοσαν τα περιγραφόμενα στα συμβόλαια του του 1930 όρια της έκτασης που πουλήθηκε, στα αντιστοιχα σημερινά σημεία. Επίσης, από την μελέτη της μερίδας της Ι.Μ. Πεντέλης φαίνεται ότι έκτοτε δεν περιήλθε ξανά στην ιδιοκτησία της η συγκεκριμένη έκταση. Τη συγκεκριμένη έκταση όμως, επίσης διεκδικούσε για δεκαετίες το Ελληνικό Δημόσιο, και προκειμένου να λήξει αυτή η διαφορά του με την Εκκλησία, τον Οκτώβριο του 1988 ήρθαν σε συμφωνία, στο πλαίσιο της οποίας ψηφίστηκε ο νόμος 1811/1988, πιο γνωστός ώς "Νόμος Τρίτση", με βάση τον οποίο η Εκκλησία της Ελλάδας παραχώρησε όλη την δασική και αγροτολιβαδική της περιουσία στο Ελληνικό Κράτος. Αυτό, σύμφωνα με Ανώτατους Υπαλλήλους της Διεύθυνσης Δασών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης σημαίνει ότι, ακόμη και να μην είχε πουλήσει το 1930 τη συγκεκριμένη περιοχή, πάλι δεν έχει κανένα έρεισμα να συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης της, κάνοντας εξώσεις και ότι άλλο αυτό συνεπάγεται. Από την πλευρά της, η Εκκλησία δεν έχει τίτλους ιδιοκτησίας της έκτασης και επικαλείται ένα προεδρικό διάταγμα του 1932, που αναφέρεται ασαφώς στην ευρύτερη περιοχή, χωρις να συνοδεύεται από αντίστοιχο τοπογραφικό σχεδιάγραμμα και το Μεγάλο Κώδικα της Ι.Μ.Πεντέλης, δηλαδή το αρχείο της Μονής, που είναι καταγεγραμμένα τα περιουσιακά της στοιχεία, κάτι που όμως δεν αποτελεί απόδειξη, σύμφωνα με την απόφαση αρίθμ. 26/2002 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Μάλιστα δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί όσον αφορά τα συμβόλαια, σύμφωνα με τα οποία έχει πουλήσει τη γη από το 1930 -ούτε καν για να τα διαψέυσει, κάτι που, σύμφωνα με τους νομικούς συμβούλους των κατοίκων σημαίνει ότι συνομολογεί την ύπαρξή τους-, συνεχίζει όμως να διεκδικεί την έκταση. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ενημερώθηκε εδώ και μήνες για το θέμα, δήλωσε ότι έχει καλή διάθεση και υποσχέθηκε ότι θα βρεθεί λύση. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα των κατοίκων της περιοχής: www.gerotsakouli.gr